Εμμονές του αναγνωστικού κοινού...

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Εμμονές του αναγνωστικού κοινού...

Ως αναγνώστρια μου αρέσει να διαβάζω τις σκέψεις άλλων βιβλιόφιλων για τα βιβλία που έχουν διαβάσει. Ναι, αρκετές φορές έχω πειστεί να προβώ στην αγορά κάποιου έργου καί να το διαβάσω. Κι άλλες έχουν λειτουργήσει αποτρεπτικά! Μπορώ να πω πως με έχουν ''σώσει'' από λιγότερο καλές αναγνωστικές εμπειρίες. Δεν σας το κρύβω πως από κάποιες αγορές βιβλίων -κατόπιν παρότρυνσης τρίτων- δεν έχω μείνει παντελώς ικανοποιημένη. Κι αυτό, διότι διαφέρουν οι αναγνωστικές μας προτιμήσεις. Όταν, όμως, συγκλίνουν οι απόψεις μας, τότε νιώθω να με πλημμυρίζει απερίγραπτη χαρά. 

Όπως έχω ξαναπεί, μου αρέσει να κάνω εποικοδομητικό διάλογο με άλλους/ες αναγνώστες/στριες γύρω από τα βιβλία. Εννοείται, βέβαια, πως δεν υπάρχει πάντοτε αυτή η ταύτιση στις προτιμήσεις μας. Κάτι απολύτως φυσιολογικό, αποδεκτό καί σεβαστό! Αυτό, όμως, που με ενοχλεί αφάνταστα καί θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι οι εμμονές μερίδας του αναγνωστικού κοινού. Κι αυτό δεν αφορά μόνο ένα βιβλίο, κάποιο λογοτεχνικό είδος, αλλά καί τα πρόσωπα κάποιων συγγραφέων, ακόμη καί εκδοτικών οίκων...

Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέγουν να ασχοληθούν τόσο πολύ με ένα βιβλίο που διατυμπανίζουν πως δεν το βρήκαν αρεστό! Δεν σου άρεσε; Με γούστο καί καπέλο σου να βγεις καί να το πεις! Ναι, έχουμε ελευθερία λόγω καί κάθε δικαίωμα να εκφράσουμε την άποψή μας. Κι αυτό αφορά κάθε βιβλίο που μπορεί να διαβάζουμε, την γραφή (καί όχι τον χαρακτήρα) ενός/μίας συγγραφέα/εως -εκτός κι αν σε αυτήν την περίπτωση συντρέχουν άλλοι πιο σοβαροί λόγοι, οπότε το αντιλαμβάνομαι- καί κατ'επέκταση κάποιο λογοτεχνικό είδος. Εμένα, αν δεν μου αρέσει κάτι, δεν ασχολούμαι ποτέ ξανά. Το ίδιο, όμως, ισχύει καί για εκείνους/ες τους/τις αναγνώστες/στριες που γίνονται ''εμμονικοί/ες''. Για μένα αυτή τους η στάση λειτουργεί αποτρεπτικά από το να μπω να ψάξω τις απόψεις/κριτικές τους για τα βιβλία...

Κι έρχομαι να σας ρωτήσω. Προς τί τόση εμμονή καί εσκεμμένη βαβούρα; 

- Είναι μία προσπάθεια από μεριάς τους (που ίσως να κρύβει κάποια ανασφάλεια/ κόμπλεξ/ απελπισία) για να δείξουν την αναγνωστική τους ανωτερότητα έναντι άλλων αναγνωστών/στριων; Μία ειρωνική καί γεμάτη έπαρση στάση προς τις προτιμήσεις των λοιπών;

- Μήπως νιώθουν πως έτσι θα τραβήξουν την όποια προσοχή πάνω τους;

- Είναι μία ''συγκάλυψη'' της κακίας καί της ζήλειας που μπορεί να αισθάνονται; 

- Είναι ένας έντεχνος τρόπος, ώστε να ''αποδυναμώσουν'' την προσπάθεια ενός/μίας δημιουργού, με απώτερο σκοπό την ανάδειξη των δικών τους συμφερόντων, ή, τρίτων;

- Όλα αυτά μαζί; Ή κάτι άλλο;

Ποια η δική σας άποψη;

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!