Ποτέ να μην κρίνουμε ένα βιβλίο από την μεταφορά του στον κινηματογράφο...

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Ποτέ να μην κρίνουμε ένα βιβλίο από την μεταφορά του στον κινηματογράφο...

Αγαπάω να διαβάζω βιβλία καί πολλές φορές με την σκέψη μου δημιουργώ στο μυαλό μου διάφορες εικόνες των προσώπων που πρωταγωνιστούν μέσα σε αυτά, καθώς καί των καταστάσεων που βιώνουν. Βλέπετε, σε αυτό βοηθά πολύ καί ο τρόπος γραφής καί παρουσίασης της υπόθεσης από τον/την εκάστοτε συγγραφέα. Άν καί έχουν υπάρξει βιβλία που τα έχω λατρέψει, επιλέγω να μένω σταθερή στην άποψή μου να μην παρακολουθώ τις ''μεταφορές'' τους στην κινηματογραφική οθόνη. Αλλά ακόμη κι αν τύχει να παρακολουθήσω μία ταινία, της οποίας η υπόθεση βασίζεται σε κάποιο βιβλίο, δεν επιλέγω να διαβάσω μετά το βιβλίο. Μπορεί όλο αυτό να φαντάζει σαν ιδιοτροπία σε κάποιους/ες, αλλά πιστέψτε με έχω τα κατάλληλα (βάσει της υποκειμενικής μου οπτικής) επιχειρήματα που στηρίζουν την άποψή μου. Ποια είναι αυτά; Θα αναφερθώ σε τρία που θεωρώ πιο σημαντικά... Για να μην παρεξηγηθώ, δεν το παίζω ειδήμων, ούτε κριτικός κινηματογράφου είμαι. Απλώς, μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας ως ένας καθημερινός άνθρωπος που διαβάζει βιβλία καί παρακολουθεί ταινίες στον κινηματογράφο.

- Αρχικά, καλώς ή κακώς, η μεταφορά της πλοκής ενός βιβλίου σε κινηματογραφικό σενάριο είναι φύσει αδύνατον να είναι μία πιστή αποτύπωση των όσων υπάρχουν μέσα στο βιβλίο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο να γραφτεί ένα βιβλίο από ότι ένα κινηματογραφικό σενάριο. Ακολουθούνται άλλοι μέθοδοι καί στις δύο περιπτώσεις. Φυσικά, τα πάντα προσαρμόζονται (από τα πρόσωπα έως καί διάφορα γεγονότα), ακόμη καί περικόπτονται ένεκα ελλείψει χρόνου... Άλλωστε, πόσες ώρες να διαρκέσει μία ταινία καί να υπάρχουν όλα όσα αναφέρονται μέσα στο βιβλίο, δίχως να λείπει κάτι; Ποιο, λοιπόν, το αποτέλεσμα; Να χάνεται ένα μικρότερο, ή, μεγαλύτερο κομμάτι από εκείνο/α που φάνταζαν σημαντικό/α για μένα καί μου πρόσφεραν ίσως αυτό το κάτι παραπάνω στο βιβλίο. Καί κυρίως, να μην μεταδίδονται πάντα τα μηνύματα του/της δημιουργού στους θεατές, όπως συμβαίνει με το αναγνωστικό κοινό που διαβάζει ένα βιβλίο.

- Έπειτα, η φαντασία, όπως καί η οπτική, κάθε ανθρώπου διαφέρει από των υπολοίπων. Κάτι απόλυτα φυσιολογικό! Σκεφτείτε πόσο βαρετός θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν όλοι/ες ίδιοι/ες! Όμως, ας πάρουμε για παράδειγμα, το να έχω φανταστεί αλλιώς ένα πρόσωπο της ιστορίας κι αλλιώς ο/η σκηνοθέτης της ταινίας. Άρα πού καταλήγουμε; Στο να μην συμβαδίζουν οι προτιμήσεις μας καί να μην μου αρέσει (κάποιες φορές), εντέλει, το όποιο αποτέλεσμα... 

- Πολλοί/ες που έχουν αποφασίσει να γυρίσουν μία ταινία, η οποία βασίζεται σε βιβλία -από εκείνα με τεράστια εμπορική επιτυχία καί απήχηση στο κοινό- συχνά μας παραπλανούν! Ναι, καλά διαβάσατε. Με το πρόσχημα του ότι η υπόθεση της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο μας προτρέπουν με αυτό το επιχείρημα ώστε να πάμε να παρακολουθήσουμε την ταινία. Καί για να σας προλάβω. Πόσοι/ες δεν έχετε πέσει σε αυτήν την παγίδα καί με μεγάλη σας λύπη δεν διαπιστώσατε πως καμία μα απολύτως καμία σχέση δεν είχε η ταινία με το βιβλίο, πέραν του τίτλου καί κάποιων στιγμιοτύπων; 

Καλά θα μου πείτε όλα αυτά, μα θα πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από την μεταφορά του στον κινηματογράφο; Φυσικά καί όχι! Άλλη η δυναμική καί η αξία ενός βιβλίου κι άλλη αυτή της ταινίας. Μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα καί συνετό θα είναι να μην τα συγχέουμε... Συνεπώς, θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο. Καί να τους δείχνουμε τον σεβασμό που τους αρμόζει. Κι αυτό αφορά τόσο τους θεατές καί το αναγνωστικό κοινό, όσο καί όσους/ες εργάζονται πίσω από την δημιουργία μίας κινηματογραφικής ταινίας. Καί να θυμάστε! Μία καλή ταινία δεν συνεπάγεται την ύπαρξη ενός καλού βιβλίου, ούτε ένα κακό βιβλίο την ύπαρξη μίας κακής ταινίας.

Ποια η δική σας άποψη; 

Παρακολουθείτε ταινίες, των οποίων οι υποθέσεις, να βασίζονται σε βιβλία;

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!