Vivliovamon by Kiriaki Ganiti

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Υπάρχουν βιβλία που ξεκινώντας την ανάγνωσή τους να θεωρούνται ως ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά στην πορεία να μην διατηρούν αυτήν την ''ταυτότητα'' καί να απογοητεύουν, καθώς δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν των όποιων προσδοκιών εκείνα εξ αρχής έθεσαν καί υπάρχουν άλλα βιβλία, που ενώ ξεκίνησαν κάπως πιο ήπια -αν κι αυτό είναι κάτι πιο υποκειμενικό καί βασίζεται στις προσωπικές προτιμήσεις του/της κάθε αναγνώστη/στριας- στην πορεία να αποδεικνύονται ανώτερα απ'όσα μας είχαν δώσει την αίσθηση πως ήταν. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει καί το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Μαρί Βαρέιγ (Marie Vareille), με τίτλο ''Είκοσι χρόνια σιωπή" (Désenchantées), που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας σε μετάφραση της κυρίας Στέργιας Κάββαλου. Την πένα της συγγραφέως την ''γνώρισα'' για πρώτη φορά μέσα από το μυθιστόρημά της ''Έτσι παγώνουν οι σαπουνόφουσκες'' (κι αυτό κυκλοφορεί από τις εκδόσεις

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Τίτλος:  Οι Εμπρηστές Συγγραφέας:  Τζαν Κάρσον (Jan Carson)  Πόσο σημαντικό ρόλο για εσάς -ως προς την αγορά κι ανάγνωση ενός βιβλίου- παίζει η εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλό του; Άν καί για μένα δεν αποτελεί πάντα προτεραιότητα, δεν παύει να με επηρεάζει στον βαθμό του κατά πόσο συνδέεται, ή, όχι, με την ιστορία που υπάρχει μέσα στις σελίδες του. Όταν έμαθα για την τότε επικείμενη κυκλοφορία του βιβλίου της συγγραφέως Τζαν Κάρσον, με τίτλο ''Οι Εμπρηστές'', αυτό που μου κίνησε το ενδιαφέρον -πέραν του τίτλου του- ήταν το δωρικό του εξώφυλλο καί όσα εκείνο προμήνυε τόσο σε κυριολεκτικό, όσο καί σε μεταφορικό επίπεδο. Άραγε, θα έβγαιναν σωστές οι σκέψεις μου, ή, η συγγραφέας θα μας είχε παραπλανήσει; Άραγε, ως πού μπορεί να φτάσει ένας πατέρας για να σώσει το παιδί του ή τους άλλους από αυτό;  Και τι συμβαίνει με τούτες τις παράξενες φωτιές που κατακαίνε την πόλη; Αυτές οι δύο απλές, μα καθόλου εύκολες ως προς την απάντησή τους, ερωτήσεις θα γίνουν

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε τoν συγγραφέα Πέτρο Ευαγγελόπουλο Γράφει ο Πέτρος Ευαγγελόπουλος Γεια σας! Σε λίγα λόγια ας πούμε πολλά. Διότι η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή και τα βιώματα που έχω από αυτήν, μοιάζουν να βρίσκονται μαζί μου εδώ και χίλια χρόνια. Λέγομαι Πέτρος Ευαγγελόπουλος, γεννήθηκα και ζω στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, τόπο –αλλά και χρόνο– που με ενέπνευσε για τα περισσότερα από τα κείμενά μου, ακόμη κι όταν μιλώ ρητά για άλλους κόσμους και εποχές. Ξεκίνησα παλιά, γράφοντας ποιήματα. Ήταν η τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα. Κάποια από αυτά ήταν σύντομα, άλλα εκτενή, κάποια αξιόλογα, άλλα όχι και τόσο. (Οι ξένοι έχουν πάντα μια πιο ψυχρή, «αντικειμενική» ματιά. Εδώ περιγράφω τη δική μου.) Εγκατέλειψα τα ποιήματα για τον πεζό λόγο, έπειτα από τη συμβουλή ενός φίλου, που διέβλεψε πως στην ουσία ήθελα να γράψω μια ιστορία. Αργότερα βέβαια, η ποίηση επανήλθε από την πίσω πόρτα και εγκαταστάθηκε σε πολλά πεζά κείμενά

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Ως αναγνωστικό κοινό πολλές φορές εκφράζουμε την λανθασμένη άποψη πως τα απλά βιβλία είναι υποδυέστερα των σύνθετων αναφορικά με την ουσία των νοημάτων τους. Εκ προσωπικής -ικανοποιητικής θέλω να πιστεύω- πείρας, θεωρώ πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει απόλυτα. Μην σας πω πως με τα πιο απλά λόγια, απαλλαγμένα από επιτηδευμένες εκφράσεις καί λοιπές φιοριτούρες, λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες που περιέχουν μέσα τους μηνύματα με τελικούς αποδέκτες όλους κι όλες εμάς. Μηνύματα καί σκέψεις με κοινό παρανομαστή όλα όσα διαδραματίζονται μέσα στις κοινωνίες καί επηρεάζουν, κατ'επέκταση, εμάς ως πολίτες των. Στην κατηγορία των απλών, μα πλούσιων από άποψη νοημάτων, βιβλίων ανήκει καί το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Κυριακής Πλαϊνάκη, με τίτλο ''Έτσι έφυγε''. Κι εγώ αναρωτιέμαι τι μπορεί να σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος. Το φευγιό ενός ανθρώπου από την ζωή (μας); Ή κάτι άλλο; "« Έλεγε πως οι κοκκινομάλλες γυναίκες είναι όμορφες γιατί συνδυάζου

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat) Καθημερινά κυκλοφορούν εκατοντάδες βιβλία. Ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι φύσει αδύνατον να γνωρίζουμε όλα τα βιβλία, πόσω μάλλον να υπάρχει ο διάθεσιμος χρόνος καί η οικονομική δυνατότητα να τα διαβάσουμε όλα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ''χάνονται'' -μέσα σε όλη αυτήν την πληθώρα- πραγματικά καλά βιβλία που διαβάζοντάς τα, θα έχουν κάτι να μας πουν. Λαμβάνοντας το δελτίο τύπου που με ενημέρωνε για την κυκλοφορία του νέου βιβλίου ''Σίβυλλα Ηροφίλη, Η Χιλιόχρονη Προφήτισσα" της συγγραφέως Γαβριέλλας Κασουλίδου, δεν γινόταν ν'αντισταθώ στο ''κάλεσμά'' του κι αμέσως εξέφρασα την επιθυμία να το διαβάσω. Όπερ κι εγένετο καί να'μαι σήμερα εδώ να σας μιλάω γι'αυτό. Πολλάκις έχω αναφερθεί στην αγάπη μου για την ιστορία, αλλά καί την εγχώρια καί όχι μόνο μυθολογία. Θεωρώ πως μπορούμε να διδαχθούμε πολλά απ'αυτές καί επιπλέον υπάρχει η σκέψη πως απ'την δεύτερη προκύπτει μία αλήθεια που ο μύθος

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΙΚΟΛΙΝΑ ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Νικολίνα Δανιηλίδου Γράφει η Νικολίνα Δανιηλίδου Αγαπητή κα Κυριακή Γανίτη, Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο Vivliovamon, ένα τόσο ενδιαφέρον blog που αποτελεί χώρο έκφρασης για συγγραφείς και βιβλιόφιλους. Είμαι η Δανιηλίδου Νικολίνα, ψυχολόγος, με εξειδίκευση στην Ψυχολογία της Υγείας (MSc), στις Διατροφικές Διαταραχές και την Παχυσαρκία (MP ΚΕΑΔΔ). Πάνω από 20 χρόνια ασχολούμαι με θέματα ψυχολογίας, υγείας και διατροφικής φροντίδας.  Πάνω από 20 χρόνια αφουγκράζομαι καθημερινά ανθρώπους στον αγώνα τους να φροντιστούν τροφικά, να διαχειριστούν και να ρυθμίσουν το συναίσθημά τους χωρίς να το καταπιούν ή να το μουδιάσουν.  Ως συνοδοιπόρος και υποστηρικτής στο ταξίδι της φροντίδας, κατανόησα πολύ ουσιαστικά τα εξής: Η σχέση με το φαγητό είναι περιπλεγμένη με την ταυτότητα ενός ανθρώπου, με τις εμπειρίες του, την εικόνα που έχει για το σώμα  του και τον τρόπο που ρυθμίζει τα συναισθήματα που βιώ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Τίτλος: Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες Ακούγοντάς τον, προφανώς, όλοι κι όλες αντιλαμβανόμαστε πως μιλάμε για έναν τίτλο αλληγορικό, που πίσω απ'αυτόν υπάρχουν άλλα... Τα δωμάτια με δόντια θα μπορούσαν κάλλιστα να λάβουν τόσο κυριολεκτική, όσο καί μεταφορική έννοια. Θα μπορούσαν, δηλαδή, να είναι τα δωμάτια του σπιτιού μας, ή, ακόμα καί του μυαλού μας, όπου εκεί μέσα περιορίζουμε, όχι μόνο το σώμα, αλλά κυρίως τις σκέψεις καί τα συναισθήματά μας. Άραγε, τί συνέπειες θα μπορούσε να επιφέρει ένας ανάλογος ακούσιος, ή, εκκούσιος εγκλεισμός μας;  Καί η φράση ''..με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες'' τί μπορεί να σήμαινε; Μήπως τον τρόπο που οι σκέψεις καί τα συναισθήματά μας θα μας προκαλούσαν ψυχικό πόνο; Μήπως θα παρομοιάζονταν με τις όποιες ενοχές καί ερινύες που μπορεί να μας καταδίωκαν; Θα λειτουργούσαν, δηλαδή, σαν άλλες κοφτερές ''λεπίδες'' που θα άφηναν χαρακιές πάνω στην ψυχή μας καί εξ αιτίας αυτών των α

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Σκύλλα καί Χάρυβδη, Χάρυβδη καί Σκύλλα Μυθολογικά τέρατα, κόρες του θεού Ποσειδώνα καί της Γαίας που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο πολυμήχανος Οδυσσέας, όπως μαθαίνουμε στο έπος του Ομήρου, την ''Οδύσσεια''. Δύο αποκρουστικά πλάσματα που πολλές φορές χρησιμοποιούμε τα ονόματά τους είτε για να περιγράψουμε τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, ή, τις όποιες δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας... Η Χάρυβδη, λοιπόν, χαρίζει το όνομά της στον τίτλο του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος ''Χάρυβδη'' του συγγραφέα Πάνου Κανελλόπουλου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λυκόφως. Ένα σκοτεινό νουάρ, με την απαραίτητη δόση θρίλερ, που θα ''στοιχειώσει'' για καιρό τη σκέψη μας... Η γραφή του συγγραφέα Πάνου Κανελλόπουλου μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον -κι όχι άδικα- από το πρώτο του μυθιστόρημα ''Λήθαργος''. Θεωρώ πως έχει να μας προσφέρει κάτι διαφορετικό καί συνάμα προσεγμένο μέσα

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com) Γράφει η Κυριακή Γανίτη Ολοκληρωμένη, ή, ευτυχισμένη αναγνώστρια; Ως άνθρωπος -από πολύ μικρή ηλικία- είμαι τελειομανής. Αυτό μου το -κατά πολλούς- ελάττωμα δεν θα μπορούσε να μην έχει ‘’αντίκτυπο’’ καί στην ιδιότητά μου ως αναγνώστρια. Βλέπετε, για πολλά χρόνια πίστευα πως η τελειομανία μου θα με βοηθούσε ώστε να είμαι μία ολοκληρωμένη αναγνώστρια. Τί συνεπαγόταν όλο αυτό; Να διαβάζω όλα τα βιβλία που ‘’έπεφταν’’ στα χέρια μου καί ανήκαν σε διαφορετικούς συγγραφείς, λογοτεχνικά είδη καί εκδοτικούς. Το αποτέλεσμα; Να έχω υποβάλλει τον εαυτό μου σε μία διαδικασία, που όχι μόνο με φόρτωνε με επιπλέον -περιττό όπως αποδείχθηκε- άγχος, μα διάβαζα καί βιβλία που ουσιαστικά δεν με ‘’κάλυπταν’’ σε κανένα επίπεδο. Ουσιαστικά έμοιαζε σαν να χάνω το νόημα της φιλαναγνωσίας. Πλέον, όμως, έχω αλλάξει στάση καί κάνω πιο αυστηρή επιλογή στα βιβλία που διαβάζω. Θα μου πείτε, εύλογα, δεν έχει προκύψει έστω κι ένα θετικό απ’αυτό; Βεβαίως! Γνώρισα την πένα αξιόλ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της συγγραφέως Σαρίτα Χαΐμ, με τίτλο ''Happy hour" καί αποτελεί την σημερινή μου πρόταση για εσάς. Πρόκειται για ένα διαφορετικό κοινωνικό μυθιστόρημα, σε σχέση με αυτά που είθισται να κυκλοφορούν. Βλέπετε, η συγγραφέας, μέσα από το παρόν έργο, επιλέγει να ''ξεφύγει'' από τις όποιες νόρμες ακολουθούν ανάλογα βιβλία του είδους καί να χαράξει μία δική της πορεία. Κι αυτό ήταν αρκετό, ώστε η πρώτη μου ''γνωριμία'' με την πένα της, να στεφθεί με επιτυχία.  Για να είμαι ειλικρινής, τον τελευταίο καιρό νιώθω έναν αναγνωστικό ''κορεσμό'' αναφορικά με τα κοινωνικά μυθιστορήματα (σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω την αξία τους, ούτε να προσβάλλω τους/τις δημιουργούς τους, καθώς έχω διαβάσει εξαιρετικά μυθιστορήματα του είδους), αλλά με έχει κουράσει κάπως αυτή η μονότονη ροή που ακολουθούν, οι πομπώδεις φράσεις, τα ενοχλητικά κλισέ, το μελοδραματικό στοιχείο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Στην Αλβανία του Ενβέρ Χότζα Συγγραφέας:  Μαρίνα Λυκούδη Περιγραφή: Αλβανία 1978. Η γειτονική μας χώρα βιώνει την πιο στυγνή δικτατορία στην ιστορία της. Πώς ήταν η ζωή επί Χότζα; Ποιοι περιορισμοί υπήρχαν; Πώς ήταν να βιώνεις ένα καθεστώς συνεχούς προπαγάνδας και φόβου; Τι μαρτυρούσαν τα σφιγμένα πρόσωπα των πολιτών; Και πώς ήταν η ζωή εκεί για τους ξένους επισκέπτες; Η Μαρίνα Λυκούδη μάς μεταφέρει στη Γη των Αετών, στη Σκιπερία, στη γνωστή σε εμάς Αλβανία, καταγράφοντας την εμπειρία της από την παραμονή της εκεί, όταν ακολούθησε τον σύζυγό της που υπηρετούσε ως Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα. Οι μύθοι, οι θρύλοι, τα μνημεία της αλβανικής επαρχίας, η σκληρή καθημερινότητα των ντόπιων και ο αδιάκοπος αγώνας για δουλειά και επιβίωση, οι συνήθειες του λαού, η μυστική αστυνομία, οι επιταγές του κόμματος, η θέση της χώρας στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη, η αντιμετώπιση των ξένων. Μια χειμαρρώδης μαρτυρία που ακροβατεί ανάμεσα στο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Αισίως η τριλογία ''Το βουνό των Κενταύρων'', που υπογράφει ο συγγραφέας Πέτρος Σοφιανίδης, ολοκληρώθηκε με το τρίτο βιβλίο, με τίτλο ''Τιτάνες-Το βουνό των Κενταύρων" που κυκλοφορεί εδώ καί κάμποσο καιρό από τις εκδόσεις Φυλάτος. Ένα βιβλίο που ανυπομονούσα για την ανάγνωσή του, καθώς μου άρεσαν πολύ τα πρώτα δύο βιβλίa καί ήθελα να δω με ποιον τρόπο θα ολοκληρωνόταν ο κύκλος της παρούσας ιστορίας. Βλέπετε, τρέφω μία ιδιαίτερη αδυναμία στην αρχαία ελληνική καί μη μυθολογία, που δεν μου επέτρεπε να προσπεράσω το παρόν βιβλίο. Περιγραφή: Η φωτιά του πολέμου ακόμα σιγοκαίει. Μπορεί να  Κ ερδήθηκε μια μάχη, όμως ο πόλεμος ακόμα δεν έχει νικητή ή ηττημένο. Η θυσία του Ηρακλή απέτρεψε για λίγο την απόλυτη καταστροφή και έδωσε μια ευκαιρία στους θεούς και στους συμμάχους να ανασυνταχθούν και να σχεδιάσουν τα επόμενά τους βήματα. Ο Ιξίωνας όμως για ακόμα μια φορά  Έ ρχεται να ανατρέψει τα πάντα, φέρνοντας στο προσκήνιο τους Τιτάνες, τους αι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Περιστέρια από πέτρα Συγγραφέας:  Μαργαρίτα Κοντού Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο της συγγραφέως Μαργαρίτας Κοντού, που φέρει τον τίτλο ''Περιστέρια από πέτρα''. Το παρόν έργο αποτελεί την πρώτη συλλογή διηγημάτων της δημιουργού, η οποία είναι ευρέως γνωστή για τις ποιητικές συλλογές που έχει εκδώσει. Η συγγραφέας, ούσα ένας άνθρωπος των τεχνών, που υποστηρίζει καί αναδεικνύει την έννοια του όρου ''καλλιτέχνης'', μέσα από την παρούσα συλλογή αυτοτελών διηγημάτων με κοινό παρανομαστή ζητήματα που μας απασχολούν σε μικρότερο, ή, μεγαλύτερο βαθμό ως κοινωνία καί κατ'επέκταση εμάς τους/τις ίδιους/ες, τέρπει την κριτική μας ικανότητα καί σκέψη. Προσωπικά έμεινα πολύ ικανοποιημένη από τον λόγο της, που είναι αλληγορικός, πλούσιος από εικόνες καί εκφραστικά μέσα, ενώ ταυτόχρονα εξακολουθεί να κρατά έναν λυρισμό -ένεκα της ποιητικής ιδιότητας της συγγραφέως- καί δεν κουράζει. Ιδανική πρ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Από τις εκδόσεις Υδροπλάνο κυκλοφορεί το βιβλίο της συγγραφέως Μαίρης Βανδώρου, που φέρει τον ασυνήθιστο καί διφορούμενο -τολμώ να πω- τίτλο ''Συνοδός κορυφής''. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που μας προσφέρει τροφή για σκέψη. Άραγε, αυτός ο ''Συνοδός κορυφής'' μπορεί να λάβει μία αρνητική, ή, μία θετική χροιά; Προς τα που θα γείρει το βάρος της πλάστιγγας; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα επρόκειτο για κάτι αναμενόμενο. Ή μήπως όχι; Λένε πως ό,τι λάμπει, δεν είναι πάντα χρυσός καί θα συμφωνήσω. Θεωρώ πως τα πολλά φώτα της δημοσιότητας μας τυφλώνουν καί πίσω από τις βαριές κουρτίνες που ''κλείνουν'' τις όποιες αυλαίες, υπάρχει πολλή βρωμιά, σαπίλα καί άνομες πράξεις καί συμπεριφορές. Δυστυχώς, τα φανταχτερά στολίδια καί τα έντονα φώτα μας παραπλανούν, αποκρύπτοντάς μας στην πραγματικότητα την αλήθεια του ''είναι'', προβάλλοντας το όποιο ''φαίνεσθαι'' ως κοινά αποδεκτό κι αρ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Δύο μέρες μόνο... Τόσο χρειάστηκε για να ολοκληρώσω την ανάγνωση του μυθιστορήματος ''18 ημέρες μετά'' της συγγραφέως Sara Profeta, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Άνεμος εκδοτική σε αναθεωρημένη έκδοση. Ένα μυθιστόρημα που ανήκει στο είδος του αισθηματικού κι αυτό από μόνο του αποτελούσε μία αναγνωστική ''πρόκληση'' για μένα. Άραγε, τί θα μου αποκαλυπτόταν μέσα από τις σελίδες του; Το κουβάρι των αποκαλύψεων δεν θα αργούσε να ξετυλιχθεί... Τίτλος: 18 ημέρες μετά Ακούγοντάς τον, θεωρώ πως δεν θα έχει υπάρξει αναγνώστης/στρια που να μην αναρωτηθεί το τι μπορεί να σήμαιναν αυτές οι 18 ημέρες μετά. Δεν στάθηκα τόσο στον αριθμό των ημερών, αλλά στο χρονικό επίρρημα ''μετά''. Μετά από τί; Ποιο σημαδιακό γεγονός μπορεί να είχε προηγηθεί αυτών των δεκαοκτώ ημερών, που πιθανώς να λειτουργούσε σαν άλλη ''αφετηρία'' μίας άλλης συνθήκης; Καί αυτές μου τις σκέψεις τις βασίζω στην άτυπη συνήθεια πολλών από

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Η Ύβρις είναι της νύχτας Συγγραφέας:  Κατερίνα Κουρή Από τις εκδόσεις Βακχικόν, δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα της συγγραφέως Κατερίνας Κουρή, με τίτλο ''Η Ύβρις είναι της νύχτας". Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, του οποίου ο τίτλος με έβαλε σε σκέψεις. Άραγε, γιατί η Ύβρις είναι της νύχτας; Καί γιατί η Ύβρις επιλέχθηκε να γραφτεί από την συγγραφέα με ''υ'' κεφαλαίο; Μήπως ένα πρόσωπο της ιστορίας της δίνει λόγω ύπαρξης μέσω της δικής του παρουσίας; Κι αν ναι, ποιο πρόσωπο θα είναι αυτό καί τί ρόλο θα διαδραματίσει καθ'όλη την διάρκεια της εξιστόρησης των γεγονότων; Ασυναίσθητα έχουμε συνδυάσει την νύχτα με οτιδήποτε κακό κι άσχημο μπορεί να συμβεί.  Λες καί το σκοτάδι της να παρομοιάζεται με την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής καί να ''σκεπάζει'' το όποιο αρνητικό απ΄τα αχόρταγα μάτια της ημέρας που δεν αφήνει τίποτα αφανέρωτο...  Λες καί η νύχτα μας δίνει το πολυπόθητο άλλοθι να

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Ένοχη Σιωπή Συγγραφέας:  Στέλιος Δ. Στυλιανού Τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια, που πεισματικά αρνείται να παραδεχτεί;  Πού μπορεί να οδηγήσει η απόγνωση;  Τι γίνεται όταν η ψυχή παγώνει; Όταν τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό συγχέονται, αρκεί η κοινή λογική για να ξαναγίνεις αυτό που ήσουν και να μετατρέψεις το τέλος σε μια νέα αρχή; Στα παραπάνω ερωτήματα θα κληθούμε να δώσουμε σαφείς καί επαρκείς απαντήσεις μαζί με τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα στην ιστορία του νέου μυθιστορήματος, του συγγραφέα Στέλιου Δ. Στυλιανού, με τίτλο ''Ένοχη Σιωπή'', που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Τέσσερις ερωτήσεις που απαιτούν από εμάς περισσή ειλικρίνεια καί μία ''απογύμνωση'' του εαυτού μας από τυχόν ''άμυνες'', ή, λοιπές τάσεις δικαιολόγησης καί απόκρυψης των βαθύτερων σκέψεών μας... Τίτλος: Ένοχη Σιωπή Άραγε, πόσο αθώα, ή, ένοχη μπορεί να

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Από τις εκδόσεις Ευγνώμων κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της συγγραφέως Άντρης Χαϊράλλα, με τίτλο ''Στέφανος, Όλα αρχίζουν ξανά", το οποίο αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας ''Μία Αληθινή Ιστορία''. Όχι! Δεν μου αρέσει  αυτή η τυπική, ψυχρή καί σχεδόν διεκπεραιωτική εισαγωγή ως πρόλογος των σκέψεών μου γι'αυτό το βιβλίο. Διότι, δεν είναι απλώς καί μόνο ακόμη ένα λογοτεχνικό έργο, αλλά πολλά παραπάνω. Οπότε, ας ξεκινήσω πάλι απ΄την αρχή. Πόσες φορές διαβάζοντας ένα βιβλίο έχουμε εκφράσει την σκέψη πως νιώσαμε σαν δικούς μας ανθρώπους (δώστε προσοχή σε αυτό το ''σαν'') τα πρόσωπά του; Για να είμαι ειλικρινής, ως επί το πλείστον, αυτή η συναισθηματική επίδραση διαρκεί όση ώρα κρατά η ανάγνωση των βιβλίων καί ''σβήνει'' μετά από λίγο. Τα πρόσωπα βιβλίων που πραγματικά εξακολουθώ να αισθάνομαι ως δικούς μου ανθρώπους, σαν να τους/τις έχω συναντήσει από κοντά, είναι ελάχιστοι/ες. Δίπλα στην Αναστασία, την

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Ολιέβιν Συγγραφέας:  Κώστας Γραμματικόπουλος Πρόλογος:  Απόστολος Θηβαίος Ο συγγραφέας Κώστας Γραμματικόπουλος επιστρέφει στα λογοτεχνικά δρώμενα με το νέο του μυθιστορήμα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Το βιβλίο φέρει τον ιδιαίτερο τίτλο ''Ολιέβιν'' καί σε συνδυασμό με την εικόνα του εξωφύλλου, μία μελωδία κλασικής μουσικής έρχεται να δελεάσει τις αισθήσεις μας, παρασύροντας μας σε ένα ταξίδι βαθειάς ενδοσκόπησης... Λυρισμός, συναισθηματικά φορτισμένες περιγραφές σκηνών, ρεαλισμός, αλλά καί άρτια σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων μας βοηθούν ώστε να προσεγγίσουμε την ανθρώπινη φύση, με όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα της, καί εντέλει, να δούμε το όποιο μεγαλείο προκύπτει μέσα από αυτήν. Ουσιαστικά, ο κεντρικός ήρωας, ο Ολιέβιν, συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω καί κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο καθένας καί η καθεμία από εμάς. Αρκεί να του δώσουμε την ευκαιρία να μας ''μιλήσει''