Vivliovamon by Kiriaki Ganiti

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Αγαπητοί/ες αναγνώστες/στριες, το blog ''Vivliovamon (Βιβλιοβάμων)'' θα παραμένει κλειστόν λόγω... καλοκαιρινών διακοπών από σήμερα έως καί τις αρχές Σεπτεμβρίου! Ραντεβού ξανά τότε με πολλές κριτικές, προτάσεις βιβλίων, συνεντεύξεις καί αφιερώματα! Μπορείτε όλο αυτό το διάστημα να ανατρέχετε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις, που έχουν αναρτηθεί μέχρι καί σήμερα.   Α, καί να μην το ξεχάσω! Η έκθεση του βιβλίου επιστρέφει στο ''σπίτι'' της, στο Πεδίο του Άρεως από 01-17 Σεπτεμβρίου! Ποιος/α ξέρει; Μπορεί να με βρείτε εκεί, κάποια μέρα, να περιπλανιέμαι μέσα στα αγαπημένα μου βιβλία! Ό,τι καλύτερο σας εύχομαι! Καλό καλοκαίρι παρέα με όμορφα βιβλία!

Γράφει η Κυριακή Γανίτη «Με τους ζωντανούς οι ζωντανοί κι οι αποθαμένοι με τους αποθαμένους, μάτια μου. Δε φτουράει να στυλώνει κανείς το βλέμμα πίσω… Ό,τι έγινε έγινε κι ό,τι γράφει δεν ξεγράφει κι η ρημάδα η ζωή συνεχίζεται». Ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν σε έναν άνθρωπο, σε κάποια στιγμή της ζωής του, είναι ο βίαιος καί καταναγκαστικός ξεριζωμός του από το σπίτι καί την πατρίδα του. Δυστυχώς, το προσφυγικό ζήτημα δεν είναι μόνο ''προνόμιο'' (με την αρνητική/σκωπτική έννοια) της εποχής μας, αλλά υπάρχει εδώ καί πάρα πολλά χρόνια ταλανίζοντας καί ρημάζοντας, αδιακρίτως, ανθρώπινες ζωές καί ψυχές... Η συγγραφέας Φανή Κεχαγιά, λοιπόν, μέσα από το νέο της ιστορικό μυθιστόρημα, με τίτλο ''Ομηρία'', αναφέρεται στην ιστορία πίσω από τον ξεριζωμό της Τζουμαγιάς. Ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από εικόνες, επώδυνες θύμησες καί έντονα συναισθήματα... ''Άραγες τούτη η ζωή η τέταρτη θε να'ναι κι η τελευταία, για ο Θεός με λογαριάζει ν&#

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Ο αστερισμός των παραμυθιών Συγγραφέας: Λίτσα Καποπούλου Εικονογράφηση: Βιβή Μαρκάτου Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που διαβάζω κάποιο έργο της συγγραφέως Λίτσας Καποπούλου. Είναι μία συγγραφέας, που αρχικά εκτιμώ για το ήθος της καί την αγάπη καί το σεβασμό που δείχνει προς τα βιβλία καί το αναγνωστικό κοινό κι έπειτα, για την εξαιρετική της πένα. Χάρηκα, λοιπόν, πολύ όταν έφτασε στα χέρια μου το νέο της πόνημα. Πρόκειται για το βιβλίο, με τίτλο ''Ο αστερισμός των παραμυθιών", που απευθύνεται τόσο σε παιδιά προσχολικής/σχολικής ηλικίας, όσο καί σε ενήλικες. Ένα ιδιαίτερο καί καλόγουστο βιβλίο που μέσα στις σελίδες του θα βρούμε 3 διαφορετικά, πρωτότυπα παραμύθια.  Περιγραφή: Ένα βράδυ το μαγικό Τζίνι, το Ξωτικό κι ο Κύριος Δεν Βαριέμαι μιλούν με τις Ρυτίδες του Φεγγαριού. Σκέπτονται, ονειροπολούν κι αποφασίζουν… Γιατί καλά γνωρίζουν ότι τα παραμύθια φωτίζουν την καρδιά και το μυαλό ολονών, μεγάλων και μικρών. Ξεκ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ' 'Εσείς θα μένατε έγκλειστοι σε μια στοιχειωμένη έπαυλη για επτά μερόνυχτα και με οποιοδήποτε τίμημα;'' Αυτό το ερώτημα κοσμεί το εξώφυλλο του νέου μυθιστορήματος της συγγραφέως Θεοδώρας Τζόκα, με τίτλο ''Το παιχνίδι''.  Προτού βιαστείτε να απαντήσετε, σας εφιστώ την προσοχή...  Μην σας ξεγελά ο κατά τ'άλλα φαινομενικά αθώος του τίτλος...  Όχι, δεν πρόκειται για ένα παιδικό, ανέμελο, ασφαλές καί χαρούμενο παιχνίδι, αλλά για ένα οξυδερκές παιχνίδι του μυαλού μέσα από την ιστορία του βιβλίου.  Ένα ψυχολογικό θρίλερ για απαιτητικούς λύτες...  Πόσοι/ες εκείνοι/ες που θα επιλέξουν να γίνουν κομμάτι αυτού καί με ποιο κόστος; Η συγγραφέας ''στήνει'' εξ αρχής το παιχνίδι με τους δικούς της όρους καί κανόνες. Ή μήπως τα ίδια τα πρόσωπα του βιβλίου παίρνουν τα ''ηνία'' της υπόθεσης στα χέρια τους κι απλώς τα επικοινωνούν στην συγγραφέα, ώστε να τα μεταδώσει με την σειρά της σε εμάς, το αναγνωστικό κοινό;

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ''Σε έναν κόσμο κλεφτών, το μοναδικό αδίκημα είναι να σε πιάσουν." Μπορεί η ζέστη καλά να κρατεί καί να μην είναι ''σύμμαχός'' μου, μα εγώ έχω βρει την λύση για να μένει ακμαίο το ενδιαφέρον για αναγνώσεις βιβλίων. Αυτό το διάστημα επιλέγω βιβλία που να ανήκουν σε αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη. Ένα απ΄αυτά είναι καί το αστυνομικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Εύης Φρυγανά, με τίτλο ''Το Φιλί'', που ''ανοίγει'' την αυλαία για την σειρά βιβλίων ''10ος Μήνας". Άραγε, τί μας επιφύλασσε αυτό το νέο νοερό ταξίδι της ψυχής καί του νου; Σε τί περιπέτειες θα οδηγούμασταν καί με ποια κατάληξη; Η συγγραφέας επιλέγει να ''παίξει'' με την σκέψη μας από τον τίτλο κιόλας του βιβλίου, ''Το Φιλί''. Όχι, δεν πρόκειται για ένα αισθηματικό, ρομαντικό βιβλίο. Άλλωστε, η συγγραφέας δεν μας έχει συνηθίσει σε ανάλογα μονοπάτια καί δεν πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξει αυτό. Άρα; Πώς έ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Οκτώ δευτερόλεπτα Συγγραφέας:  Γιάννης Λιγνός Ως αναγνώστρια έχω την πεποίθηση -κάτι που το κάνω καί πράξη- πως πρέπει να στηρίζω τους/τις νέους/ες συγγραφείς, καθώς θεωρώ πως πάντα υπάρχει αρκετός χώρος για πένες δημιουργών που έχουν κάτι να μας πουν καί δεν ξεφυτρώνουν σαν άλλοι μαϊντανοί... Ειδικά, εκείνοι/ες οι συγγραφείς που, ενώ συστήνονται για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό, τολμούν καί ξεφεύγουν από την όποια πεπατημένη, μπορώ να πω πως τους/τις δίνω ένα θετικό πρόσημο. Βέβαια, αν θα το διατηρήσουν, ή όχι, στην πορεία, αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Σε αυτήν, λοιπόν, την κατηγορία ανήκει κι ανερχόμενος συγγραφέας Γιάννης Λιγνός μαζί με το πρώτο του βιβλίο, που φέρει τον τίτλο ''Οκτώ δευτερόλεπτα''. Τίτλος: Οκτώ δευτερόλεπτα  Κι εγώ αναρωτιέμαι το τι μπορεί να σηματοδοτούν αυτά τα οκτώ δευτερόλεπτα.. Άραγε, είναι πολλά, ή, λίγα;  Καί, κυρίως, με ποιον τρόπο μας επηρεάζουν; Περιγραφή: «Περίεργη ιδέα ο χρόνος. Ένα ανθρ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Πόλη-φάντασμα Συγγραφέας:  Κέβιν Τσεν Ο συγγραφέας Κέβιν Τσεν συστήνεται για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό της χώρας μας μέσα από το βιβλίο του με τίτλο ''Πόλη-φάντασμα'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν, σε μετάφραση της κυρίας Γιούλης Σταματίου. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο που με οδήγησε σε άγνωστα, μα εξίσου ενδιαφέροντα, αναγνωστικά μονοπάτια... Τίτλος: Πόλη-φάντασμα Μα ποια πόλη μπορεί να θεωρηθεί ως φάντασμα; Καί κυρίως, πρέπει να εξετάσουμε αυτόν τον ιδιαίτερο τίτλο με την κυριολεκτική, ή, την μεταφορική του έννοια; Θα μπορούσε μία πόλη -καί δη η γενέτειρά μας- να λειτουργεί ως ένα φάντασμα που ''στοιχειώνει'' την ζωή μας; Ως ένα φάντασμα από το οποίο τρέχουμε διαρκώς να ξεφύγουμε; Κι αν ναι, είναι τελικά η φυγή η μόνη λύση που θα μας οδηγήσει στην λύτρωση; Ο συγγραφέας διαθέτει έναν λόγο που μας παρασύρει καί μας κάνει να εξετάσουμε από κοινού θέματα όπως η αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας τό

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος:  Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης Συγγραφέας:  Πόπη Κλειδαρά ''Αντέχεις να ανακαλύψεις όλη την αλήθεια;'' Την δημιουργό Πόπη Κλειδαρά την πρωτογνώρισα μέσα από τις ποιητικές τις συλλογές καί να που τώρα κάνει το επόμενο βήμα καί μας παρουσιάζει το πρώτο της κοινωνικό μυθιστόρημα, διατηρώντας αναλλοίωτη την ευαισθησία της γραφής της, μα καί την έντονη ενσυναίσθηση που κρύβουν μέσα τους τα πονήματά της.  ''Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης" , ο τίτλος του βιβλίου καί θα μπορούσε να λάβει κι άλλες ερμηνείες όπως τα σπασμένα κομμάτια μιας...ζωής, ή, μίας ψυχής... Άραγε, πόσο λεπτά καί δυσδιάκριτα είναι τα όρια μεταξύ της λογικής καί της τρέλας;  Τί μπορεί να σταθεί ικανό να οδηγήσει έναν άνθρωπο να περάσει στην αντίπερα όχθη; Πώς τα παιδικά τραύματα της ψυχής μπορεί να ορίσουν την υπόλοιπη πορεία της ζωής μας καί να σταθούν δίπλα μας ως κακός σύμβουλος; Η επί τούτου επανάληψη της φράσης  "Όποιος βρει αυτές τις σ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος βιβλίου: Η κατάρα Είδος: Αισθηματικό - Φαντασίας Η πρώτη μου αντίδραση; Εδώ είμαστε!  Καί να σου η δεύτερη σκέψη να μου ψυθιρίζει στο αυτί: ''Μην προτρέχεις. Διάβασέ το πρώτα καί ύστερα κατέληξε σε κάποιο συμπέρασμα''. .. Οπότε, έβαλα ένα ''χαλινάρι'' στον όποιο μου ενθουσιασμό καί συνέχισα να επεξεργάζομαι το βιβλίο καί τις όποιες πληροφορίες, αρχικά, είχε να μου προσφέρει προτού ξεκινήσω την ανάγνωση.  Καί κάπου εκεί με περίμενε μία άλλη ευχάριστη έκπληξη.  Ποια ήταν αυτή;  Μα το όνομα της συγγραφέως που το υπογράφει, που δεν είναι άλλη από την Νεκταρία Μαρκάκη. Μία συγγραφέας που υπηρετεί το είδος της αισθηματικής λογοτεχνίας με μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Μία συγγραφέας που εκτιμώ καί ήθελα να δω κάτι διαφορετικό από εκείνη. Το κατάφερε; Ναι, μπόρεσε καί μας πρόσφερε κάτι αλλιώτικο -σε σχέση με όσα δικά της έργα έχω διαβάσει- καί τολμώ να πω πως με άφησε πολύ ικανοποιημένη, καθώς δεν απαρνήθηκε την συγγραφι

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΛΙΤΣΑ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ Οι δημιουργοί συστήνονται... Η συγγραφέας Λίτσα Καποπούλου μας συστήνει το βιβλίο της ''Ο αστερισμός των παραμυθιών" Γράφει η Λίτσα Καποπούλου Γειά σας ! Είμαι η Λίτσα Καποπούλου κι έχουμε ξαναεπικοινωνήσει από την ξεχωριστή και ποιοτική σελίδα Vivliovamon της κυρίας Κυριακής Γανίτη. Γεννήθηκα στην Αθήνα. Τελείωσα τη Νομική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α. και Σχολή Δημοσιογραφίας. Εργάστηκα ως Δικηγόρος και Δικαστική Λειτουργός. Η συγγραφή για μένα είναι μαγεία. Σ’αυτόν το μαγικό κόσμο με ώθησε αρχικά η προτροπή δασκάλου μου στο Δημοτικό. Οι αποτυπώσεις στο χαρτί ιδεών, συναισθημάτων με γνώμονα την έμπνευση συνεχίζονταν, έως ότου ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, να δουν το φως της έκδοσης. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 11 βιβλία μου: 2013: «Πνοή» -‘Όταν χτυπά η καρδιά του πεπρωμένου…’, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις ‘Δίαυλος’. 2015: «Στο Βασίλειο της Μοίρας», Μυθιστόρημα, Εκδόσεις ‘Ανάτυπο’. 2018: «Σενάρια στο θέατρο της ζωής», Διηγήματα και θεατρικά, Εκδόσει

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ''Για να απαλλαγείς από τον θάνατο, πρέπει πρώτα να ζήσεις. Και για να ζήσεις, πρέπει πρώτα να σκοτώσεις..." Την συγγραφέα Εύα Καραδημήτρη την είχα γνωρίσει για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο της ''Όταν οι μάγισσες δακρύζουν" καί θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου πως αξίζει να παρακολουθώ τα λογοτεχνικά της βήματα. Από τότε πέρασε καιρός καί να που σήμερα έχω την χαρά να την ''ξανασυναντώ'' μέσα από το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Η φωλιά της αλεπούς". Ένα αστυνομικό θρίλερ, όχι μόνο για γερά νεύρα, αλλά καί για γερά στομάχια, που μου απέδειξε πως είχα δίκιο που εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου για τις δυνατότητες της συγγραφέως.  Οι συγγραφείς δεν είναι υπερήρωες ούτε (μικροί, ή, μεγάλοι) θεοί, μα απλοί καί καθημερινοί άνθρωποι σαν εμάς, με σχεδόν ίδια, ή, παρόμοια χαρακτηριστικά με τα δικά μας, που μέσα από τις ιστορίες των βιβλίων τους προσεγγίζουν, άλλοτε πιο επιφανειακά κι άλλοτε εις βάθος, την ανθρώπινη φύση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Η συγγραφέας Θεοφανία Ανδρονίκου - Βασιλάκη επιστρέφει με το νέο της κοινωνικό μυθιστόρημα που φέρει τον ιδιαίτερο τίτλο ''Ματωμένο Μετάξι''. Ένα βαθειά ανθρώπινο βιβλίο με επίκεντρο τον άνθρωπο καί την πολυπλοκότητα που πολλές φορές διακρίνει τις σχέσεις μας (σε όλα τα επίπεδα) με τους άλλους γύρω μας. Ένα βιβλίο διαφορετικό -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- απ'όσα δικά της έχω διαβάσει έως σήμερα. Αλλά, καλύτερα, ας ξετυλίξουμε μαζί το κουβάρι της παρούσας ιστορίας από την αρχή... Τίτλος: Ματωμένο Μετάξι Άραγε, με ποιον τρόπο ένα τόσο φίνο καί ακριβό ύφασμα μπορεί να συνδεθεί με κάτι τόσο φαινομενικά τρομακτικό κι αποτρεπτικό όπως το αίμα;  Τί είναι αυτό που τα ενώνει, τόσο με μεταφορική, όσο καί κυριολεκτική έννοια;  Ποια μυστικά μπορεί να είναι βαμμένα με αίμα καί κρυμμένα για πολλά χρόνια, μέχρι να έρθουν στο φως;  Μήπως το μετάξι κι ό,τι αυτό πρεσβεύει να κάλυπτε -εντός κι εκτός εισαγωγικών- όλα όσα δεν έπρεπε να μαθευτούν;  Ή μήπως ταιρ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Την συγγραφέα Λουίζ Πένι την πρωτογνώρισα πριν από κάποιους μήνες μέσα από το βιβλίο της ''Νεκρή φύση''. Η αναμονή μέχρι την ανάγνωση του επόμενου βιβλίου της δεν διήρκησε πολύ, καθώς δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε στην χώρα μας το μυθιστόρημά της, με τίτλο ''Ένας κόσμος παράξενος'', με τις καινούργιες περιπέτειες του επιθεωρητή Αρμάν. Άραγε, τί νέο μας περιμένε μέσα στην παρούσα υπόθεση; Βέβαια, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, προτού ξεκινήσω την ανάγνωση του παρόντος βιβλίου, έριξα κάποιες κλεφτές ματιές στις σημειώσεις μου για το προηγούμενο βιβλίο, ώστε να μπορέσω να μυηθώ πιο ομαλά σε όλο το κλίμα της υπόθεσης... Η συγγραφέας παρατηρούμε πως ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο αναφορικά με την επιλογή των τίτλων των βιβλίων της. Όπως στο προηγούμενο, έτσι καί σε αυτό, μοιάζει να παίζει μαζί μας σαν την γάτα με το ποντίκι. ''Ένας κόσμος παράξενος'', λοιπόν, ο τίτλος καί δεν είναι λίγες οι φορές που λέγοντάς

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΑΝΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε τoν συγγραφέα Πάνο Κανελλόπουλο Γράφει ο Πάνος Κανελλόπουλος Χαίρομαι γνήσια που με φιλοξενείτε σε μια σελίδα, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της στις ελληνικές σκέψεις, προτάσεις και δράσεις περί λογοτεχνίας. Εύχομαι να συνεχίσετε να προσφέρετε την αρωγή σας σε έναν χώρο, που δυστυχώς βρίσκεται σε στάδιο συρρίκνωσης. Διαρκώς σε διαρκή πολιορκία από την -νομοτελειακά όλο και πιο ατσούμπαλη- μορφωτική και εκπαιδευτική κατηφόρα της τρέχουσας εποχής. Αλλά αυτά είναι για άλλη ώρα.  Όσον αφορά το «Κάποτε»… αποφοίτησα από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ για σπουδές μεταπτυχιακού κύκλου συνέχισα στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και ακολούθως στο Τμήμα Οικονομίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου.  Στο παρόν, ασχολούμαι με την Λογοτεχνία ως αναγνώστης και ως συγγραφέας. Τόσο από τη μια, όσο και την άλλη σκοπιά βρίσκω τον εαυτό μου περιπλανώμενο στις

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΗ Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Μαρία Καραμπίνη Γράφει η Μαρία Καραμπίνη Γενικά αισθάνομαι άβολα να μιλάω για τον εαυτό μου αλλά επειδή δεν είμαι ακόμα πασίγνωστη συγγραφέας είναι αναγκαίο να το κάνω για να με γνωρίσετε 😆! Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1980, πριν την ώρα μου, η ανυπομονησία βλέπετε ήταν στοιχείο το χαρακτήρα μου από πολύ νωρίς. Μεγαλώνοντας χωρίς αδέρφια έμαθα να κάνω καλή παρέα με τον εαυτό μου, μέχρι να έρθει στα δώδεκα μου ένα από τα ομορφότερα δώρα της ζωής μου, ο μικρός μου αδερφός. Περνούσα ατέλειωτες ώρες στο δωμάτιο μου ακούγοντας μουσική, ζωγραφίζοντας και φιλοσοφώντας σε κάθε ηλικία αυτά που της έπρεπαν. Η σχέση μου με τη συγγραφή ξεκίνησε όταν συνάντησα τον έρωτα για πρώτη φορά. Πηγή έμπνευσης ήταν φυσικά ο “μούσος” μου 🙃, αλλά περισσότερο τα συναισθήματα που μου γεννούσε… Αρχικά έγραφα ποιήματα, τα οποία ήταν κρυμμένα όλα αυτά τα χρόνια σε ένα συρτάρι. Σπούδασα στη Σχολή Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Με αφορμή την προσθήκη τεσσάρων νέων τίτλων στην παιδική σειρά βιβλίων ''Τα βάσανα του Τεό και της Λέας", που υπογράφει ο Δόκτωρ Μιζό, αποφάσισα να σας τα παρουσιάσω μέσα από ένα συνοπτικό αφιέρωμα. Ο λόγος για τα βιβλία '' Έχω έναν αγαπημένο!'', ''Δε μ’ αρέσουν τα λαχανικά!'', ''Δε μ’ αρέσει το σχολείο!'', ''Έχω κόλλημα με τις οθόνες!'', που απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 3 ετών κι ανώ καί κυκλοφόρησαν πρόσφατα στην χώρα μας από τις εκδόσεις Gema, σε μετάφραση της κυρίας Νατάσας Παπαδοπούλου. Πρόκειται για 4 μικρά διασκεδαστικά καί χρήσιμα βιβλία που έχουν ως βάση καθημερινές κι απτές ιστορίες, που όχι μόνο ψυχαγωγούν, αλλά βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους, να αγαπήσουν το σχολείο, να μάθουν να τρέφονται υγιεινά καί να αξιοποιούν πιο δημιουργικά τον ελεύθερό τους χρόνο μακρυά από τις οθόνες. Πάμε να τα δούμε ξεχωριστά: Έχω έναν αγαπημένο! Μια μέρα στο σχολείο η Λέα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Όση αγάπη αισθάνομαι για τα αστυνομικά μυθιστορήματα, άλλες τόσες είναι οι διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις μου απ'αυτά. Όσο πιο πολλά βιβλία του συγκεκριμένου είδους διαβάζω, τόσο νιώθω την ανάγκη για πιο δυνατές συγκινήσεις καί να μου προσφέρουν κάτι διαφορετικό. Δεν λέω. Ωραίοι οι ευφυείς χαρακτήρες των αστυνομικών που φέρνουν εις πέρας όποια αποστολή που τους έχει ανατεθεί, μα τί γίνεται με τους κακούς ήρωες που εγκληματούν; Τί τους/τις οδηγεί ώστε να εγκληματίσουν; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα τους αξίζει να μελετήσουμε; Μήπως πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας πάνω τους καί να τους/τις έχουμε στο επίκεντρο; Κι άραγε, υπάρχει ο τέλειος εγκληματίας καί το άψογο έγκλημα; ''Πόσος χρόνος χρειάζεται για να εξιχνιάσεις ένα έγκλημα; Πόση υπομονή πρέπει να έχεις, μέχρι να συλλάβεις τον πραγματικό ένοχο;'' Η συγγραφέας Αγγελική Γιαννακοπούλου μέσα από το αστυνομικό της μυθιστόρημα, με τίτλο ''ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟΥ" μοιάζει σαν ν

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Ένα από τα μεγαλύτερα κι πιο επώδυνα ''αγκάθια'', που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως ανθρωπότητα, είναι το προσφυγικό ζήτημα. Εκατομμύρια άνθρωποι τρέπονται προς φυγή, εκδιωκόμενοι/ες από τον τόπο που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν καί έχουν ως μητέρα-πατρίδα, εξαιτίας του παραλογισμού του πολέμου. Κι αναρωτιέμαι, αφού ξέρουμε πως ο πόλεμος είναι ένα εκ των χείριστων πραγμάτων, που μπορεί να συμβούν, για ποιους λόγους οι άνθρωποι επιλέγουν να εμπλακούν σε πολέμους; Τα προσωπικά τους οφέλη, τα όποια βίαια ένστικτα που πηγάζουν από μέσα τους, η μισαλλοδοξία που τους ''θρέφει'', καθώς καί ο όποιος φανατισμός είναι αρκετοί κι ικανοί παράγοντες, ώστε να τους ''οπλίσουν'' το χέρι; Προφανώς καί η ερώτησή μου είναι ρητορική καί γνωρίζουμε εξ αρχής την απάντηση... Μα αλήθεια, πότε θα πάψουν να γίνονται πόλεμοι; Όταν, πλέον, θα έχουμε εξαφανιστεί όλοι οι άνθρωποι;  "Συρία – ο πόλεμος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σπίτια βομβαρδίζοντ