ΠΑΡΟΔΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

«Μέρα μεσημέρι τον φάγανε, στον δρόμο. Τον γαζώσανε μπροστά σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν ξέρει τίποτα».

Με τις αναγνωστικές μου ''απαιτήσεις'' διαρκώς να αυξάνονται, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι, αν τελικά εμείς, ως αναγνωστικό κοινό, βάζουμε οι ίδιοι/ες εμπόδια στην απόλαυση των λογοτεχνικών έργων. Aναζητώντας, εμμονικά, το επόμενο αριστούργημα που θα μας καθηλώσει, δεν δίνουμε τον χώρο καί τον χρόνο στους/στις συγγραφείς να καλλιεργήσουν τα έργα τους πάνω σε ένα πρόσφορο έδαφος. Καί κάπου εδώ τίθενται κάποια ερωτήματα που θα μας προβληματίσουν.

Μήπως θα πρέπει να βάλουμε την φιλαναγνωσία σε μία πιο ρεαλιστική βάση;

Μήπως οφείλουμε να αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε καί νέους/ες συγγραφείς, που κάνουν τώρα το λογοτεχνικό τους ντεμπούτο;

Μήπως η παρουσία νέων συγγραφέων καί η οπτική τους σχετικά με τα βιβλία δύναται να φέρει έναν αέρα αναζωογόνησης καί να ειπωθούν πράγματα που δεν έχουν λεχθεί έως σήμερα;

Είμαι μία εκ των αναγνωστριών που έχω εκφέρει πολλάκις την άποψη πως υπάρχουν νέοι/ες συγγραφείς που θα οδηγήσουν μελλοντικά την λογοτεχνία σε ακόμη πιο λαμπρά μονοπάτια. Μία νέα μου ''ανακάλυψη'' που έθεσε τον πήχη ψηλά είναι η ανερχόμενη καί με ένα έμφυτο ταλέντο συγγραφέας Βάσω Βεκρή με το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Πάροδος'', το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ένας τίτλος που σε συνδυασμό με την εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλο με προβλημάτισε καί με έβαλε σε σκέψεις...

Η ζωή καί η πορεία μας μέσα σε αυτήν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας δρόμος με ένα τέλος αβέβαιο. Μία οδός που διέπεται από αρετή. Σε αυτήν την διαδρομή υπάρχουν κανόνες καί πρότυπα που πρέπει να ακολουθούμε πιστά, ώστε να μη ξεφεύγουμε από την ορθή πορεία μας, αλλά καί για να μην ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με όσα θεωρούνται κακώς κείμενα καί επιβλαβή... Αυτό, όμως, που εντέχνως μας αποκρύπτουν μέχρι να φτάσουμε σε κάποια ηλικία καί να το μάθουμε με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο, είναι πως παράλληλα με τον δικό μας δρόμο, υπάρχει καί μία πάροδος που δεν φέρει κάποιο όνομα, μα μία αρνητική σημασία.

''Ένας κρατούμενος δολοφονείται στη διάρκεια μιας εξόδου του. Κι η ψυχίατρος σύντροφός του ξεκινάει ένα ταξίδι με τη μηχανή. Να δει. Να θυμηθεί. Να καταλάβει… Τι σχέση μπορεί να έχει η εργασία που της ανατέθηκε με τη δολοφονία; Και ο καθηγητής Ψυχιατρικής πόσο καθαρός είναι; Πόσα γνωρίζει ο περιβόητος -εντός και εκτός φυλακών- Μαύρος; Σε μια παράλληλη διαδρομή ενηλικίωσης, ένας νεαρός μουσικός, παλεύοντας με τους προσωπικούς του δαίμονες, θα έρθει αντιμέτωπος με επικίνδυνα μυστικά. Ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή. Με ήρωες ανθρώπινα νησιά, που κινούνται στις παρόδους της ζωής. Η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Ή, μάλλον, η αλήθεια είναι μπροστά μας, αλλά δεν τη βλέπουμε. Μια ιστορία αγάπης πέρα από τον θάνατο. «Υπομονή, κορίτσι μου, και θα ’ρθει καβαλάρης»…'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Το ποινικό σύστημα στην χώρα μας καί η δικαιοσύνη έχουν ως σκοπό, όχι την τιμωρία, αλλά τον σωφρονισμό καί την ομαλή επανένταξη στην κοινωνία όλων αυτών των ανθρώπων. Άνθρωποι που παρέβησαν τους νόμους κι εγκλημάτισαν με, ή, χωρίς αιτία. Ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, ή, μία ακόμη μία ψευδαίσθηση μέσα στην οποία ηθελημένα ζούμε; Ελάτε. Ας πούμε αλήθειες.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για ανθρώπους, που ενώ εξέτισαν την ποινή τους, διέπραξαν κάποιο χειρότερο έγκλημα καί μπήκαν ξανά στην φυλακή;

Ποιο το μερίδιο του νομικού μας συστήματος, το δικό μας καί της κοινωνίας στο σύνολό της;

Νοιαζόμαστε για αυτούς τους ανθρώπους, ή, τους αφήνουμε έρμαιους στην μοίρα τους καί στους όποιους νόμους καί κανόνες που διοικούν εκ των έσω τις φυλακές;

Πώς αναμένουμε από εκείνους να πράξουν με ορθό τρόπο, όταν ως κοινωνία δεν τους δίνουμε τα ανάλογα εφόδια, όπως δεύτερες ευκαιρίες στην εργασία καί μία ομαλή επανένταξη στο σύνολο, δίχως ρατσιστικές τάσεις καί προκαταλήψεις;

Άν εμείς δεν τους αντιμετωπίσουμε ως ανθρώπους κι όχι ως άψυχα αντικείμενα, πώς αναμένουμε να φερθούν σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας;

Διαφθορά μερίδας των κρατικών μηχανισμών καί προσώπων που εμπλέκονται άμεσα σε αυτούς, ανιδιοτελής φιλία, εκμετάλλευση ανθρώπων του περιθωρίου προς ίδιον όφελος των λίγων, αγνός έρωτας που γεννιέται στις πιο αντίξοες συνθήκες καί τρέφεται από το φως του φεγγαριού καί το θαλασσινό νερό είναι μερικοί από τους βασικούς άξονες του παρόντος βιβλίου. Ένα βιβλίο με βαθειά κοινωνικό χαρακτήρα καί αλήθειες που πρέπει να ειπωθούν.

Στα λοιπά θετικά στοιχεία προστίθενται ο δυναμικός καί ορμητικός λόγος της συγγραφέως, το άφθονο λεξιλόγιο, ο ρεαλισμός που διέπει το κείμενο σε όλες τις εκφάνεις του, καθώς καί η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων που έχουν ως αποτέλεσμα ένα καλογραμμένο καί ποιοτικό βιβλίο, που αν δεν ξέραμε πως μιλάμε για το πρώτο έργο της συγγραφέως, δεν θα το αντιλαμβανόμασταν. Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ καί θεωρώ πως αξίζει να διαβάσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

*Προέλευση φωτογραφίας εξωφύλλου από το επίσημο site του εκδοτικού.

*Το παρόν κείμενο επαναδημοσιεύεται.