ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

Τίτλος: ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Συγγραφέας: Γιώργος Κωνσταντίνου

Εκτιμώ τους ανθρώπους, που αν καί μεγαλώνουν, δεν "αφήνονται" στα χρόνια που περνούν... 

Εκείνοι/ες που επιλέγουν να κρατούν ζωντανή την οξυδέρκεια του νου τους καί δεν επιτρέπουν στην λήθη να τους/τις "απορροφήσει" στην δίνη της. 

Εκείνοι/ες που δηλώνουν σθεναρά την παρουσία τους στην ζωή, αμφισβητώντας τα πάντα, ψάχνοντας ικανοποιητικές απαντήσεις σε ό,τι μπορεί να τους/τις προβληματίζει σε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, μα πάνω απ'όλα ανθρώπινο επίπεδο... 

Εκείνοι/ες που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να γίνει έρμαιο σε ό,τι τους "επιβάλλεται" από τους/τις γύρω τους... 

Εκείνοι/ες που έχουν "πιάσει" αυτό που πολλοί/ες αποκαλούν ως νόημα της ζωής... 

Καί για να σας προλάβω, μην κάνετε το λάθος να νομίσετε πως πρόκειται για οποιασδήποτε μορφής αμπελοφιλοσοφίες, ή, λοιπά λόγια του αέρα που απλώς καί μόνο "ανακυκλώνονται" μέσα στον ίδιο φαύλο κύκλο, που τα έχει "γεννήσει" καί "θρέψει"... Όχι, είναι λόγια καί σκέψεις που βγαίνουν, αβίαστα, μέσα από την καρδιά καί το μυαλό τους. 

Ένας τέτοιος άνθρωπος καί ο σπουδαίος ηθοποιός, σκηνοθέτης καί σεναριογράφος κύριος Γιώργος Κωνσταντίνου, που όλοι κι όλες τον θαυμάζουμε για το πλούσιο έργο του. Ένας άνθρωπος των τεχνών, που σήμερα ''γνώρισα'' καί μία άλλη πτυχή της καλλιτεχνικής του φύσης, εκείνης του συγγραφέα, μέσα από το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του, με τίτλο ''Παραλήρημα'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο εσωτερικής αναζήτησης καί σύγκρουσης, μέσα από μία κριτική ματιά τόσο των γύρω κακώς κειμένων, όσο καί του ίδιου του εαυτού... Ένα παραλήρημα (εντός κι εκτός εισαγωγικών) που θα μας κάνει να δούμε πολλά καί να σκεφτούμε άλλα τόσα...

Περιγραφή:

Αυτό το βιβλίο κάθε άλλο παρά φιλοσοφικό είναι. Αντίθετα, είναι μια κραυγή που πλανάται αιώνια, επάνω από μια ανθρωπότητα, που αρνείται να βγάλει τις ωτοασπίδες από τ’ αφτιά της, αρνείται να ακούσει, αρνείται να βγάλει τα μαύρα γυαλιά από τα μάτια της, να δει, να νιώσει, να αισθανθεί, τι ζοφερό μονοπάτι διάβηκε ο άνθρωπος από την ύπαρξή του μέχρι τώρα. Είναι μια κραυγή που αντηχεί, όχι στις ερήμους, όχι στο διάστημα, αλλά μέσα στον υπαρκτό, τυφλό και κουφό κόσμο. Γιατί; Γιατί έγιναν όλα αυτά; Γιατί ο άνθρωπος, αντί να καλλιεργήσει την αγάπη, την ειρήνη, την ευτυχία, έσπειρε και φύτεψε, καλλιέργησε, τον πόνο, την οδύνη, την καταστροφή και τη δυστυχία; ΓΙΑΤΙ; Ο συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος. Κι αυτός με μαύρα γυαλιά και ωτοασπίδες. Όμως, αυτή η κραυγή, κατάφερε να διαπεράσει την αναπηρία του, εμφανιζόμενη σαν παραλήρημα, μιας και δεν έβρισκε άλλο άνοιγμα για να χωθεί στο μυαλό του. (Γ.Κ) 

Σε μία Ελλάδα που η ασυνέχεια μεταξύ του Αρχαίου Πολιτισμού των προγόνων μας και η μαζική κουλτούρα που έχει εισβάλλει στο DNA μας, μοιάζουν να εναρμονίζονται πλήρως, ο Κωνσταντίνου αναγκαία καταφεύγει στη καλλιτεχνική μορφή του παραληρήματος. Η μόνη πραγματική αναπαράσταση μίας κατακερματισμένης κοινωνίας είναι μέσω ενός κατακερματισμένου, ασυνεχούς και γεμάτου οργή λόγου. Το ξαφνικό  πέρασμα από τον μικρόκοσμο της σύγχρονης Ελλάδας στον μακρόκοσμο των κοινωνικο-ιστορικών εξελίξεων που συνέβησαν τον 20Ο αιώνα, θα μπορούσε να αναπαρασταθεί μόνο με την μορφή παραληρήματος. (Γιάννης Μολυνδρής, Επιμελητής Εκδόσεων Υδροπλάνο) 

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.