Έγκλημα στο Παραλίμνι
Πριν από περίπου έναν χρόνο, ''γνώρισα'' για πρώτη φορά την πένα του συγγραφέα Σπύρου Πηγαδίτη, μέσα από το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο ''Η συνομωσία του Δράκου" (εκδόσεις Λυκόφως). Θυμάμαι, να λέω πως η ''απειλή'' του συγγραφέα πως έμελλε να υπάρξει καί συνέχεια, είχε γίνει αποδεχτή από μεριάς μου, καθώς δεν φημίζομαι να αφήνω αναπάντητες τις όποιες ''προκλήσεις'', πόσω μάλλον, όταν αφορούν έργα δημιουργών που έχουν ''παίξει'' με ευφυέστατο τρόπο με το μυαλό μου. Έτσι, λοιπόν, να που σήμερα έχω την μεγάλη χαρά να σας μιλώ για το νέο μυθιστόρημα, που υπογράφει ο συγγραφέας, το οποίο φέρει τον τίτλο ''Έγκλημα στο Παραλίμνι", που μετρά παρά λίγες μέρες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως. Ναι, ο συγγραφέας, για ακόμη μία φορά, επιλέγει να μας οδηγήσει μέσα στα μονοπάτια της αστυνομικής λογοτεχνίας. Τί μας επιφυλάσσει; Σας προσκαλώ να το ανακαλύψουμε μαζί...
Ακόμη καί αν δεν έχετε διαβάσει το πρώτο βιβλίο (σας προτρέπω να το κάνετε σύντομα καί να διαβάσετε καί τα δύο βιβλία βάσει σειράς έκδοσης), ο συγγραφέας φροντίζει ώστε από τις αρχικές κιόλας σελίδες του παρόντος έργου, να μας δώσει όσες πληροφορίες θεωρεί πως είναι χρήσιμες καί απαραίτητες, ώστε να μην υπάρξουν τυχόν κενά, κατά την πορεία της εξέλιξης της παρούσας υπόθεσης. Ναι, να με συγχωρέσετε! Ξέχασα να σας πω ότι καί σε αυτό το έργο, ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο δικηγόρος Άρης Λινός, ο οποίος μας έγινε πολύ αγαπητός καί θεωρώ πως είχε να μας πει καί άλλα. Μαζί του σε αυτήν την καινούργια περιπέτεια, σύμμαχοί του, γνώριμες φιγούρες από το πρώτο βιβλίο, αλλά καί νέες, που όλοι κι όλες θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Καί για να σας προλάβω, όχι ο συγγραφέας δεν εκμεταλλεύτηκε την όποια ''αδυναμία'' δείξαμε -ως αναγνωστικό κοινό- προς το πρόσωπο του συγκεκριμένου πρωταγωνιστή, μα γνώριζε πως η ιστορία του δεν είχε κάνει ακόμη τον κύκλο της...
Καί μιας καί είπα για κύκλους... Είναι αλήθεια καί η ίδια η ζωή μας έχει αποδείξει, περίτρανα, ότι οι κύκλοι που ''ανοίγουν'' πάντα ''κλείνουν''. Είτε πιο αργά, είτε πιο άμεσα, με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο -όχι απαραιτήτως τον επιθυμητό!- βάζουν ένα τέλος οριστικό καί αμετάκλητο. Έτσι κι εδώ, τα πρόσωπα του κειμένου θα έρθουν αντιμέτωπα με ''κύκλους'' του παρελθόντος, που ίσως να μην είναι δικής τους υπαιτιότητας, ή, ευθύνης, μα επαφίεται σε εκείνους/ες να δώσουν τις τελικές απαντήσεις, ίσως καί να ''πληρώσουν'' το όποιο τίμημα... Τώρα θα μου πείτε, είναι αυτό σωστό; Φυσικά καί όχι! Η λαϊκή ρήση λέει πως ούτε ο διάολος δεν θέλει το άδικο. Άρα, τί θα γίνει στην παρούσα υπόθεση; Θα υπερνικήσει η αδικία την αλήθεια;
''Η μοναξιά ήταν το τίμημα που πλήρωσε ο δικηγόρος Άρης Λινός για την επιτυχία του, να εξιχνιάσει μισό αιώνα μετά τα εγκλήματα του Δράκου του Μέγα Δάσους στην Θεσσαλονίκη. Και τώρα σπαράζει στην είδηση, ότι η Άντρη, ο έρωτας που τον σημάδεψε ανεξίτηλα, έφυγε από τη ζωή. Ο Άρης θα ταξιδέψει στην Κύπρο για την κηδεία της και θα αναλάβει, ως χρέος απέναντι στην κοιμωμένη αγάπη του, την υπεράσπιση του μοναχογιού της Σωτήρη, ο οποίος προφυλακίστηκε για τη δολοφονία του μεγαλοδημοσιογράφου Φοίβου Χαραλάμπους μετά από διαπληκτισμό στο μπαρ του Πόλυ Παναγή, στο Παραλίμνι. Καθώς ο Άρης προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι μιας ιστορίας που φτάνει ως το πραξικόπημα σε βάρος του Μακάριου και τη λεηλασία της Αρχιεπισκοπής, θα παρασυρθεί από τη σαγηνευτική και μυστηριώδη Σμαράγδα, ενώ αμφιλεγόμενα πρόσωπα από το παρελθόν θα ξυπνήσουν δυσάρεστες αναμνήσεις και σκοτεινές φιγούρες θα παρακολουθούν κάθε του βήμα." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ο συγγραφέας τόσο με την άνωθεν περίληψη, όσο καί με τον τίτλο του βιβλίου, καθώς καί την εικόνα του εξωφύλλου του (ναι, δεν τον λες καί πολύ αποκαλυπτικό!) πιστεύω πως μας προσφέρει αρκετά καί καίρια στοιχεία γύρω από την υπόθεση. Άν καί το βασικό στοιχείο γύρω καί από τις δύο υποθέσεις των βιβλίων είναι η αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τα εγκλήματα του τότε καί του τώρα, ο συγγραφέας έχει γίνει πιο μεστός καί αινιγματικός ως προς τον τρόπο γραφής καί σκέψης του. Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε από τον τρόπο που επιλέγει να ''στήσει'' όλη την υπόθεση, βάζοντας πολλούς/ες στο κάδρο των πιθανών ενόχων, το πως παρουσιάζεται πιο ανθρώπινος καί προσιτός ο κεντρικός πρωταγωνιστής, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται καί επιθυμεί να αναδείξει έως καί τον επίλογο του βιβλίου...
Αυτό που εκτιμώ πολύ στον συγγραφέα Σπύρο Πηγαδίτη είναι αυτή η αυθεντικότητά του καί το πόσο πιστός επιμένει να είναι αναφορικά με τα έργα του. Έχει χαράξει την δική του πορεία. Εξελίσσεται βιβλίο με το βιβλίο, μα παρ'όλ'αυτά, δεν αποκλίνει. Δεν μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο απ'αυτό που είναι, αλλά προσπαθεί να μας προσφέρει μία βελτιωμένη εκδοχή του. Ναι, του το αναγνωρίζω. Όπως καί του δίνω τα εύσημα στο ότι δεν μας ''καθοδηγεί'' με άμεσους, ή, έμμεσους τρόπους για να μας υποδείξει κάτι, αλλά μας δίνει τον χώρο, τον χρόνο καί την ελευθερία να το κάνουμε μόνοι/ες μας ερχόμενοι/ες σε επαφή με το βιβλίο του.
Καί επειδή αν συνεχίσω να σας μιλώ -ή πιο σωστά γράφω τις σκέψεις μου- για το βιβλίο, μπορεί, άθελά μου, να προδώσω κάτι που δεν πρέπει, εδώ θα βάλω μία τελεία καί θα σας πω ότι αξίζει της προσοχής σας. Ναι, είναι από τα βιβλία που δεν πρέπει να προσπεράσετε, διότι εσείς θα χάσετε! Εγώ δηλώνω, ευθαρσώς, ότι θα ήθελα καί ένα τρίτο βιβλίο με τις περιπέτειες του Άρη Λινού. Ο συγγραφέας ακούει;
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Διαβάστε την κριτική μου για το πρώτο βιβλίο εδώ: https://vivliovamon.blogspot.com/2023/03/blog-post.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου