Ας γνωρίσουμε την ποιήτρια Μαρία Σταυροπούλου

Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την ποιήτρια Μαρία Σταυροπούλου

Γράφει η Μαρία Σταυροπούλου

''παρΑνοϊκός δολοφόνος λέξεων'', η πρώτη μου ποιητική απόπειρα μετά από έναν εσωτερικό μονόλογο και ένα ψυχογράφημα. Ένα βιβλίο που συγκεντρώνει 54 ποιήματα των έξι περίπου τελευταίων ετών που έμεναν σε μία άκρη του μυαλού μου μην ξέροντας τι να τα κάνω μέχρι που πήρα την απόφαση της έκδοσής τους. Μέσα από αυτά λυτρώθηκε ένα κομμάτι του εαυτού μου και κατάφερα να με γνωρίσω καλύτερα και να συμφιλιωθώ με τους δαίμονές μου.

Σε αυτό το βιβλίο, όπως και στα προηγούμενα, το ζητούμενο είναι ο άνθρωπος. Η επίπονη αναζήτηση του εαυτού του μέσω της ενδοσκόπησης.

Κάθε βράδυ αδημονώ να με γνωρίσω καρφώνοντάς με

Η κατανόηση του ότι είναι ολόκληρος και ότι δεν έχει ανάγκη από δεκανίκια, η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους και με την κοινωνία, η προσπάθειά του να παραμείνει άνθρωπος με τρυφερότητα και να ζει μία ουσιαστική ζωή, η μετουσίωσή του σε Άνθρωπο. Ο άνθρωπος που ακροβατώντας μεταξύ λογικής και παράνοιας προσπαθεί να διατηρήσει την υγεία του, σε όλα τα επίπεδα, και τον αυτοέλεγχό του και να βγει νικητής στο φως.

Κάθομαι στο πάτωμα και κολλάω με τις ώρες τα κομμάτια μου

Ποιο ταιριάζει πού

Φτιάχνω το παζλ του εαυτού μου ξανά και ξανά

Μετά από όλα αυτά είμαι ένας νέος άνθρωπος

Κάθε κομμάτι μου κολλάει στη σωστή του θέση

Κάθε μέρα είμαι ένας νέος άνθρωπος

Υπομένω μέχρι να βρω και το τελευταίο μου κομμάτι

Δύσκολο ακούγεται μα όχι ακατόρθωτο. Πώς; Τον τρόπο τον ξέρει ο καθένας από εμάς, όλα μέσα μας βρίσκονται.

Θα αυτοϊαθώ αποσυνθέτοντας την εικόνα μου στα σκοτάδια του εαυτού μου

Μοναξιά, μοναχικότητα, αγάπη, έρωτας, απωθημένα, διαφορετικότητα, βία σε όλες της τις εκφάνσεις, πόνος, απογοήτευση, καθημερινοί μικροί θάνατοι και αγώνας για ζωή είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι σε τούτο το βιβλίο. Μπορεί να μην ακούγονται και τόσο ευχάριστα στους πολλούς μα αποτελούν την πραγματικότητα την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και στην οποία ζούμε.

Περιφέρομαι ανάμεσα σε αδιάφορα ανθρωποειδή που φοράνε μάσκες για να αντιμετωπίσουν έναν προμελετημένο φόβο

Φόβος εκ προμελέτης, «έτσι θα ζεις» μου είπαν αυτοί, «έτσι θα ζούμε όλοι»

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία δυστοπική πλέον κοινωνία όπου ο άνθρωπος σαν οντότητα πλήττεται και ''δολοφονείται'' από παντού. Δολοφονείται η ζωή μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία. Συνεχώς ακούμε την λέξη κρίση, τίποτα δεν φαντάζει αισιόδοξο. Πόλεμοι, πανδημίες - αρρώστιες, φυσικές καταστροφές, πτώση ηθικών αξιών, κοινωνική ανισότητα, απαξίωση, πείνα κτλ. Αυτή είναι η πραγματικότητα μα δεν πρέπει να ξεχνάμε, η άνοια δεν θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει.

Περπατάμε σκυφτοί φοβούμενοι την ομορφιά

Φοβούμενοι την ελευθερία

Ο άνθρωπος οφείλει να αγωνίζεται, να μην παραιτείται και να παλεύει καθημερινά για μία καλύτερη ποιότητα στην πολύτιμη ζωή του. Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έχει δοθεί και χρειάζεται να το τιμάμε καθημερινά. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μας ορίζουν, δεν μας αξίζει.

Η κοινωνία σας μου προκαλεί ασφυξία

Η λογική σας τρέλα

Τα λόγια σας πονάνε ερχόμενα στα αυτιά μου

Κρατώ τα χείλη μου κλειστά

Χαμογελώ πονηρά ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο χάος

Ο τελευταίος μου χορός μαζί σας πριν δέκα μήνες

Τώρα οραματίζομαι

Χορεύω καθημερινά στο φως

Γιγαντώνω το είναι μου

Είμαι πολεμιστής 

Πολεμάω το βολικό σας σκοτάδι

Την αδράνεια

Την έπαρση

Την αδιαφορία

Την αδικία

Εσάς, μέχρι τέλους

Δεν υπάρχει τέλος

Μόνο η αρχέγονη γέννησή μας

Αιώνια πάλη

Η ποιητική συλλογή ''παρΑνοϊκός δολοφόνος λέξεων'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Την ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση,

Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon