ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Η βία καί όποια μορφή αυτή μπορεί να λάβει είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ! Θεωρώ πως όλοι κι όλες συμφωνούμε σε αυτό. Είτε σωματική, είτε λεκτική, είτε ρατσιστική, είτε έμφυλη, είτε λόγω ομοφοβίας, είτε ψυχική, είτε ενδοσχολική, είτε εντός του εργασιακού περιβάλλοντος, είτε σε μία φιλική ή ερωτική σχέση, είτε τέλος εντός του πλαισίου της οικογένειας ΔΕΝ έχει καμία θέση, όχι μόνο μέσα σε μία πολιτισμένη (εντός κι εκτός εισαγωγικών) κοινωνία, αλλά πουθενά. Θα μου πείτε, -κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας- ,πως στο χέρι όλων μας είναι να εξαλειφθεί παντελώς. Πόσο εφικτό, όμως, είναι αυτό, όταν η ρίζα του προβλήματος που ακούει στο όνομα ‘’βία’’ είναι συνδεδεμένο απαρχής κόσμου με την ύπαρξη του ανθρώπου καί δυστυχώς διαιωνίζεται βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος να ανθίσει στο μυαλό καί στην ψυχή πολλών ανθρώπων εξαιτίας λανθασμένων παγιωμένων αντιλήψεων ή λόγω αμάθειας; Προσωπικά δεν δύναμαι να βρω καμία απολύτως ικανή αιτιολογία ώστε να δικαιολογήσω ανάλογες πράξεις...

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όλο καί περισσότερο αυτήκοοι μάρτυρες διαφόρων σκηνικών βίας καί διάπραξης ειδεχθών εγκλημάτων εις βάρος ανυπεράσπιστων θυμάτων. Κι ενώ έχει ξεσηκωθεί όλος αυτός ο κόσμος καί τάσσεται στο πλευρό των θυμάτων, έρχομαι να σας ρωτήσω κάτι. Τί κάνουμε εμείς από την μεριά μας, όταν γίνεται αντιληπτό κάτι τέτοιο από τα μάτια μας; Εάν δεν εκπαιδεύσουμε σωστά τα παιδιά μας ώστε να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, να μιλούν για όσα τα πληγώνουν καί να σέβονται όλους τους άλλους ανθρώπους γύρω τους, πώς επιθυμούμε να μιλάμε για ενήλικες που δρουν με βάση την λογική καί την ενσυναίσθηση καί όχι μόνο με το θυμικό; Ωραίες καί εύκολα ειπωμένες οι συμβουλές που δίνουμε στα θύματα, αλλά πόσο υλοποιήσιμες είναι; Πόσο εφικτό, ή, ακατόρθωτο μοιάζει για τα θύματα να υψώσουν το ανάστημά τους καί να βροντοφωνάξουν ''παράτα με'' στον εκάστοτε δυνάστη τους;

Με αφορμή όλα τα παραπάνω ο πολυγραφότατος συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος στο νέο του βιβλίο, με τίτλο ''Παράτα με'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, καταπιάνεται με το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας καί την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών. Ένα ζήτημα σκληρό, μα πέρα για πέρα αληθινό, που όσο κι αν θέλουμε να εθελοτυφλούμε αποστρέφοντας το βλέμμα μας αλλού καί να κλείνουμε τα αυτιά μας στο άκουσμα καί μόνο, αυτό εξακολουθεί να δηλώνει σθεναρά το ''παρών''. Ναι, είναι εδώ στην πραγματική ζωή κι όχι αποκλειστικά στις σελίδες ενός μυθιστορήματος. Ίσως γι’αυτό να πληγώνει τόσο πολύ... Ίσως γι’αυτό να γράφονται ανάλογες ιστορίες με σκοπό να μας δείχνουν τρόπους να προφυλασσόμαστε από αυτό το κακό.

Σκληρό; Ωμό; Κυνικό; Επώδυνο; Μπορείτε να το χαρακτηρίσετε όπως θέλετε, μα το κείμενο του συγγραφέα είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό καί άκρως διαπεραστικό. Μας προσφέρει ένα ολοζώντανο από εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα καί άφθονο οικείο λεξιλόγιο βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Μία ιστορία πολυεπίπεδη με αιχμηρές γωνίες που δεν μπορούν, ούτε καί πρέπει να λειανθούν, διότι θεωρώ πως θα χαθεί η ουσία. Όχι! Ο συγγραφέας δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, ούτε δείχνει τάσης δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων. Οδηγεί όλα τα πρόσωπα της ιστορίας στα άκρα καί τους/τις αφήνει ελεύθερους/ες να περάσουν, ή, όχι τις διαχωριστικές γραμμές...

''Παράτα με, ο τίτλος του έργου κι ας πούμε ότι είναι ένα παράτολμο παιχνίδι της μοίρας. Ανοίγει η αυλαία, έτσι γίνεται η αρχή, στην εισαγωγή της πρώτης πράξης μιας διαχρονικής τραγωδίας. Οι πρωταγωνιστές έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν να βγουν στη σκηνή. Η μικρή Δανάη, κεντρική ηρωίδα, σηκώνει το βάρος ανομολόγητων μυστικών. Ο αδελφός Αγγελής παραδέρνει στον δικό του κόσμο. Η γιαγιά Δανάη ή Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο ενσαρκώνει την προσωποποίηση του Καλού. Ο κακός πατέρας, Γαρούφαλος Μαρούκας ή Φαλλός. Η μάνα-Ευδοκία ή Παράτα με. Ένα τρομακτικό πλάσμα, η απόλυτη απουσία ή ο γυναικείος πριαπισμός. Δευτεραγωνιστές, ο χορός. Η ίδια η ζωή. Όλοι έτοιμοι στις θέσεις τους, για να βγουν στη σκηνή. Εκτός απ’ το Κακό. Αυτό κρύβεται πίσω απ’ την κουΐντα και

κουβαλάει όλες τις συμφορές του κόσμου. Θα εμφανιστεί όταν θα έχει ξεκινήσει το έργο. Πάντα έτσι εμφανίζεται, εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που νομίζεις ότι η ευτυχία σε έχει αγκαλιάσει, είναι έτοιμο να στην αρπάξει.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Για μένα το βιβλίο ''Παράτα με'', εκτός από ένα άρτιο καί εξαιρετικό ψυχογράφημα των προσώπων που θα παρελάσουν μέσα στις σελίδες του καί την απεικόνιση της σαπίλας που απειλεί σαν άλλη μάστιγα όλη την κοινωνία καί εμάς που κατοικούμε μέσα σε αυτήν, είναι καί μία κραυγή απελπισίας καί εναντίωσης απέναντι σε όλη αυτήν την καταπίεση καί άσκηση βίας εις βάρος μας. Διότι, αν το καλοσκεφτούμε όλοι κι όλες είμαστε εν δυνάμει θύματα καί θύτες. Κι αυτό πολύ εύστοχα το μεταδίδει, ως σκέψη στο κοινό, ο συγγραφέας χάρη στην χρήση λέξεων ως άλλα ονόματα των υποκειμένων που τους/τις ταιριάζουν σαν γάντι καί αναδεικνύουν όλα όσα αντιπροσωπεύουν βάσει του χαρακτήρα καί των πράξεών τους.

Εγώ, πλέον, ελπίζω να ακουστεί πολύ δυνατά αυτό το ''παράτα με'' καί να φτάσει να μείνει μόνο ως τίτλος βιβλίου. Ένα βιβλίο που μας αποδεικνύει πως η ζωή είναι δύσκολη γιατί μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουμε εμείς οι άνθρωποι, μα καί πως μέσα από την κάθαρση θα οδηγηθούμε στην λύτρωση καί όσοι/ες πρέπει στην τιμωρία. Αναζητήστε το.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

*Προέλευση φωτογραφίας εξωφύλλου από το επίσημο site του εκδοτικού.

*Το παρόν κείμενο επαναδημοσιεύεται.