Ο κύβος ερρίφθη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

   Αγαπώ την αρχαία Ελλάδα καί ό,τι συνδέεται με εκείνη. Μου ασκεί μία ακαταμάχητη γοητεία στην οποία ούτε θέλω,ούτε δύναμαι να αντισταθώ. Αυτό το πέπλο μυστηρίου που την περιβάλλει εξάπτει ακόμα περισσότερο την σκέψη καί την φαντασία μου. Άλλωστε,δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πιάσει τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν πολλά από όσα ζούμε σήμερα,καθώς καί διάφορες συνήθειες καί έθιμά μας να συνδέονται με αόρατους δεσμούς με το παρελθόν καί στιγμές της καθημερινότητας των αρχαίων μας προγόνων. Ακόμα καί κάποια που ίσως να θεωρούνται ως παγανιστικά,ή,ενάντια στις πεποιθήσεις της θρησκείας μας έχουν προσαρμοστεί με ανάλογο τρόπο ώστε να είναι αποδεκτά από όλους κι όλες. Μην σας κάνει εντύπωση αυτό που λέω,διότι αν το ψάξετε λίγο παραπάνω,θα το διαπιστώσετε κι εσείς με τη σειρά σας. Όλα τα παραπάνω,λοιπόν,αν συνδυαστούν,πιστεύω πως θα αποτελούσαν μία ιδανική πηγή έμπνευσης για τους/τις εκάστοτε δημιουργούς. Μάλιστα,εγώ δεν το έχω κρύψει πως αρέσκομαι να διαβάζω μυθιστορήματα οι υποθέσεις των οποίων βασίζονται σε αντίστοιχες ιστορίες. Μπορείτε,λοιπόν,να αντιληφθείτε την χαρά που ένιωσα όταν έφτασε στα χέρια μου το νέο βιβλίο της συγγραφέως Μαρίας Κρόκου,με τίτλο ''Ο κύβος ερρίφθη'',που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πνοή. Ένα αλλιώτικο,μα προσεγμένο βιβλίο που αποδίδει μία άλλη αίσθηση στο μυστήριο... 

    Δεν έχω διαβάσει κάποιο προγενέστερο έργο της συγγραφέως για να κάνω κάποια σύγκριση,ή,να ξέρω περίπου που θα κινηθώ,αλλά υποσυνείδητα γνώριζα πως το παρόν βιβλίο,όχι μόνο θα με ψυχαγωγούσε με την κυριολεκτική σημασία του όρου,αλλά θα μου πρόσφερε νέες γνώσεις γύρω από θέματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που μέχρι πρότινος δεν κατείχα. Από την περίφημη φράση ''Ο κύβος ερρίφθη'' του Ιούλιου Καίσαρα που γίνεται τίτλος του βιβλίου έως καί τον συνδυασμό της με την προτομή με την διπλή γυναικεία φιγούρα που κοσμεί την εικόνα του εξωφύλλου,το βιβλίο φάνταζε να με έχει ήδη αιχμαλωτίσει. Άραγε,θα ήταν παροδική αυτή η αίσθηση,ή,θα διαρκούσε όση ώρα θα χρειαζόταν για να διαβάσω το βιβλίο,αλλά καί μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης; Κακά τα ψέματα,υπάρχουν βιβλία που μας εντυπωσιάζουν από το περιτύλιγμα καί μας απογοητεύουν από το εσωτερικό,αλλά κι άλλα που διατηρούν άσβεστο το ενδιαφέρον μας από την αρχή έως καί το τέλος. Άραγε,σε ποια κατηγορία ανήκε το παρόν; Το μόνο που έπρεπε να κάνω για να το διαπιστώσω,ήταν να ''βουτήξω'' μέσα στις σελίδες του. Όπερ καί εγένετο...

    "Μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας της, η Λυδία έρχεται αντιμέτωπη με μια άγνωστη πραγματικότητα. Γίνεται κάτοχος ενός αρχαίου μυστικού που βρίσκεται κρυμμένο εδώ και είκοσι πέντε αιώνες, προστατευμένο από αδιάκριτα μάτια. Η ίδια αγνοεί τη σημασία όσων κληρονομεί αλλά και τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται. Χωρίς να το ξέρει, κινδυνεύει να εκθέσει το παρελθόν και να ανατρέψει τη ροή της ιστορίας. Σύμμαχός της ο Ορέστης, καθηγητής φιλοσοφίας, που τη βοηθά να ξεδιαλύνει μπερδεμένους γρίφους και σύμβολα. Θα καταφέρει να προστατεύσει όσα της ανατέθηκαν; Θα μπορέσει να σωθεί η ίδια; Και τελικά, ο Ορέστης είναι τόσο αθώος όσο ισχυρίζεται ότι είναι;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Με παράλληλη δράση σε παρόν καί παρελθόν,η συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία θελκτική ιστορία που παντρεύει άψογα το μυστήριο,τον έρωτα,τα μυστικά που έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου καί την πρέπουσα δόση φαντασίας με την πραγματικότητα αποφεύγοντας εντέχνως διάφορα κλισέ κι άλλες ανακρίβειες,καθώς προτού να φτάσει στην ολοκλήρωση της συγγραφής του βιβλίου,η συγγραφέας είχε προβεί σε μία ενδελεχή έρευνα ώστε να είναι ακριβή τα όσα αναφέρει. Αυτό δε προστίθεται στα θετικά στοιχεία του βιβλίου μαζί με την γλαφυρή καί κατά τόπου λυρική γραφή της συγγραφέως,το άφθονο λεξιλόγιο,τις περιγραφικές ολοζώντανες εικόνες,τα μεστά κεφάλαια,την άρτια δομή της ιστορίας,την εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων,την διαρκή καί γρήγορη δράση,καθώς καί τις απαραίτητες ανατροπές που ενισχύουν την ήδη ευφυή πλοκή. Άν καί η συγγραφέας προσπαθεί να ''παίξει'' με την σκέψη μας καί να μας μπερδέψει,εγώ επέμεινα στην αρχική μου άποψη σχετικά με κάποια πρόσωπα της υπόθεσης καί εντέλει δικαιώθηκα,αφού έχουν δίκιο να υποστηρίζουν πως η πρώτη σκέψη είναι καί η πιο σωστή. Βέβαια,αυτό συνέβαλε,-όσο παράξενο κι αν ακουστεί-,να θέλω να δω πως θα εξελισσόταν η υπόθεση καί με ποιον τρόπο θα οδηγούμασταν στον επίλογο. Ένας επίλογος που θεωρώ πως δικαιώνει όλους κι όλες. Ένας επίλογος που κλείνει με τον κάλλιστο τρόπο τον κύκλο που είχε ανοίξει. Καί να θυμάστε. Κάποια μυστικά συνετό είναι να παραμένουν για πάντα κρυμμένα.                                                                                                                                                                                           Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΟΚΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΝΟΗ