Ο Μακαρίτης & Ο Δόκτωρ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Από την αρχαιότητα έως καί σήμερα,το θέατρο μπορεί να θεωρηθεί (μαζί με την λογοτεχνία) ως μία από τις κοιτίδες του πολιτισμού. Δύο τέχνες σχεδόν αλληλένδετες που προσφέρουν,όχι μόνο ψυχαγωγία με την ακριβή σημασία του όρου,αλλά διδάσκουν καί προνοούν για την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας καί σκέψης των ανθρώπων. Άλλωστε,συχνά-πυκνά,κείμενα τόσο των αρχαίων,όσο καί νεότερων συγγραφέων παίρνουν σάρκα κι οστά καί γίνονται θεατρικές παραστάσεις. Ειδικά,όσον αφορά το είδος της σάτιρας εκπέμπει μία διαχρονικότητα,που μέσα από την αιχμηρή,κυνική,καυστική καί έξυπνη πένα των δημιουργών που στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα της εκάστοτε εποχής,θεωρώ πως δεν αφήνει κανέναν καί καμία ασυγκίνητο/η. Η δυναμική τους είναι όμοια με έναν σαρωτικό τυφώνα,που δεν αφήνει συντρίμια στο πέρασμά του,αλλά μοιάζει να ''καθαρίζει'' το τοπίο από τα όποια ενοχλητικά παράσιτα που αμαυρώνουν τη ζωή των ανθρώπων σε πολλά επίπεδα. 

   Η σημερινή μου βιβλιοπρόταση δεν απευθύνεται μόνο στους/στις απανταχού θεατρόφιλους/ες,αλλά σε όλους κι όλες τους αναγνώστες/στριες που αναζητούν το κάτι διαφορετικό που θα ιντριγκάρει με ευφάνταστο τρόπο το μυαλό τους καί θα τους/τις κάνει να δουν με άλλα μάτια τα όσα διαδραματίζονται γύρω τους. Πιο συγκεκριμένα μιλάμε για το βιβλίο ''Ο Μακαρίτης & Ο Δόκτωρ" του αείμνηστου συγγραφέα Μπράνισλαβ Νούσιτς,το οποίο περιέχει τα δύο ομώνυμα θεατρικά έργα του δημιουργού καί κυκλοφορεί πλέον καί στη χώρα μας από τις εκδόσεις Λέμβος σε μετάφραση της κυρίας Σιμωνίδας Αργυράκου,η οποία προλογίζει καί το βιβλίο.

   "O Μακαρίτης": Ο Πάβλε Μάριτς, ένας έντιμος αρχιτέκτονας, επιστρέφει στην πόλη του μετά από τρία χρόνια αυτοεξορίας και πασχίζει να αποδείξει ότι είναι ζωντανός, σε πείσμα της «χήρας» και των κληρονόμων του, που έχουν άλλα σχέδια για αυτόν και την περιουσία του.(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   "Ο Δόκτωρ'': Ο Ζίβοτα Τσβίγιοβιτς, ένας πλούσιος και αδίστακτος επιχειρηματίας, καταστρώνει ένα σχέδιο με σκοπό να αγοράσει διδακτορικό δίπλωμα, υπόληψη και ένα λαμπρό μέλλον για τον ανεπρόκοπο και ανεπίδεκτο μαθήσεως γιο του. (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Με δεδομένο πως ο συγγραφέας ήταν ένας δεινός γνώστης καί αναλυτής της σερβικής κοινωνίας την εποχή που έζησε,στα δύο προαναφερθέντα τελευταία του έργα,-για πολλούς/ες θεωρούνται καί ως τα πιο καλά όλης του της συγγραφικής πορείας-,αποτυπώνει όλα εκείνα που ''πλήγωναν'' την τότε κοινωνία καί τους πολίτες που ζούσαν μέσα σε αυτήν. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο έργων δεν είναι μόνο το κωμικό είδος στο οποίο ανήκουν,αλλά κι όλα όσα αναφέρουν μέσα από ετερόκλητους χαρακτήρες προσώπων,ίδιοι/ες με καρικατούρες,που σε καμία περίπτωση δεν θα επιθυμούσαμε να είναι όμοιοι/ες με εμάς,αλλά ταυτόχρονα μας προκαλούν γέλιο χάρη στην όποια φαιδρότητα τους/τις διακρίνει. 

   Ο λόγος του συγγραφέα είναι ευφυής,ευνόητος καί εκπέμπει μία φρεσκάδα λες καί τα έργα γράφτηκαν στο σήμερα κι έχουν πηγή έμπνευσης το τώρα. Καταφέρνει δε καί βάζει στο μικροσκόπιο την τότε κοινωνία της Σερβίας καί πιο συγκεκριμένα τους πολίτες της μεσαίας τάξης (πιστέψτε με πως δεν διαφέρει κατά πολύ με το σήμερα καί τα δεδομένα καί της δικής μας χώρας) καί αποκαλύπτει τη σαθρότητα που επικρατεί παντού,το πως μπορούν καί επιβιώνουν οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτήν χάρη στην όποια προσαρμοστικότητα,-ίσως καί αποκοτιά-,τα ανομολόγητα πάθη καί τις επιθυμίες που παραμένουν κρυφές,καθώς καί τη χαλάρωση της ηθικής σε όλους τους τομείς. Ένα βιβλίο τροφή για σκέψη καί προβληματισμό. Εμένα μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις,με πιο αγαπημένο μου κομμάτι τον τρόπο που αποτυπώνονται οι ιστορίες πάνω στο χαρτί υπό τη μορφή θεατρικών κειμένων/σεναρίων. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΠΡΑΝΙΣΛΑΒ ΝΟΥΣΙΤΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΙΜΩΝΙΔΑ ΑΡΓΥΡΑΚΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΕΜΒΟΣ