Να ξέρεις σε είδα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Ένα κοινό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων έργων που ανήκουν στην αστυνομική λογοτεχνία, καί το οποίο παρατηρώ όλο καί πιο έντονα στα βιβλία του είδους που διαβάζω, είναι πως πίσω από την ιστορία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος καί του όποιου εγκλήματος μπορεί ν΄αναφέρεται μέσα σε αυτό, δεν παύουν να υποβόσκουν καλά κρυμμένα ζητήματα -ένοχα ή μη- που μας απασχολούν ως κοινωνία στο σύνολό μας. Ζητήματα όπως η προκατάληψη καί ο φόβος απέναντι σε κάτι διαφορετικό καί ξένο, η προσφυγιά, η ανάγκη για επιβίωση, οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, η αίσθηση του καθήκοντος, ο εκφυλισμός της εξουσίας καί άλλα πολλά...

Η πιο πρόσφατη ''ανακάλυψή'' μου είναι η πένα του συγγραφέα Χαράλαμπου Στυλιανού. Πιο συγκεκριμένα, η ανάγνωση του νέου του αστυνομικού μυθιστορήματος, με τίτλο ''Να ξέρεις σε είδα'', το οποίο κυκλοφόρησε προ ολίγων ημερών από τις εκδόσεις Βακχικόν, ήταν η βασική αιτία μίας αναγνωστικής ''σχέσης'' μεταξύ εμού καί των μελλοντικών έργων του συγγραφέα. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κέντρισε το ενδιαφέρον μου από το άκουσμα του τίτλου του κι όσων προκύπτουν απ'αυτόν...

Τίτλος: Να ξέρεις σε είδα

Λένε πως όταν δεν μας βλέπει κανείς, είμαστε ο πραγματικός μας εαυτός. Δεν υπάρχουν ψυχικές αντιστάσεις, ή, ο οποιοσδήποτε φόβος. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το ''φαίνεσθαι''. Είμαστε μόνο εμείς καί ο εαυτός μας. Άραγε, η φράση ''Να ξέρεις σε είδα'' τί μπορεί να σηματοδοτεί; Πόσα συναισθήματα, με κυρίαρχα εκείνα του φόβου καί της αγωνίας, μπορεί να γεννιούνται στην ψυχή καί στο μυαλό μας μόνο που τον ακούμε; Πόσα μυστικά μπορεί να δύναται να φανερώσει; Μυστικά που μπορεί να μας καθιστούν ενόχους/ες για εγκληματικές πράξεις; Μυστικά για την προσωπική μας ζωή; Ή για οτιδήποτε άλλο που δεν επιθυμούμε να γίνει γνωστό σε όλους κι όλες; 

''Ένας αστυνόμος που πιέζεται από τον προϊστάμενό του να παραιτηθεί, ένας λοχίας που κουβαλάει το βάρος της αυτοκτονίας του πατέρα του και ένας δυσπροσάρμοστος αστυνομικός, καλούνται να εξιχνιάσουν τον φόνο της Τζέιν Ράσελ, ενώ παράλληλα αγωνίζονται να διαχειριστούν τα ανοιχτά κεφάλαια της προσωπικής τους ζωής. Ποιος σκότωσε την Αγγλίδα και γιατί; Το ερώτημα θα βασανίσει την ερευνητική ομάδα, ενώ στο κάδρο των υπόπτων θα μπουν ο εραστής της Τζέιν, ο Σύριος κηπουρός της, ο τυχοδιώκτης Ντάρεν Σίμπσον και ο άγνωστος χ, που την προμήθευε με το ναρκωτικό μεθαδόνη. Μέσα από τα πολλά εμπόδια και τις ανατροπές, θα καταφέρουν άραγε οι τρεις ανακριτές να φέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης τους δολοφόνους και να αποκαλύψουν τη διαφθορά στην ηγετική πυραμίδα της Αστυνομίας, ή θα τους προλάβει η απόπειρα δολοφονίας του επικεφαλής των ερευνών αστυνόμου;'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Εν ολίγοις, το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα μας αποδεικνύει περίτρανα πως πολλά από τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, όπως καί τα πρότυπα που αξίζει να έχουμε ως παράδειγμα -ή καί όχι- μπορούν να ιδωθούν καί μέσα από την ιστορία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Με φόντο την σύγχρονη κοινωνία με τα όποια καλά, ή, άσχημα, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα χάρη στον ευνόητο καί καθαρό λόγο του συγγραφέα. Ναι, δεν υπήρχαν έντονες συναισθηματικές δονήσεις καί τα πάντα φαίνονταν μετρημένα, μα αυτό προσέδιδε το κάτι παραπάνω σε όλο το βιβλίο. Ένα βιβλίο αρκετά αληθοφανές κι ενδιαφέρον.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.