Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Χαρά Μαρκατζίνου

Φεβρουαρίου 17, 2024

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΧΑΡΑ ΜΑΡΚΑΤΖΙΝΟΥ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Χαρά Μαρκατζίνου

Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου

Μήπως αν γνωρίζαμε, εξ αρχής, το τέλος, να εκτιμούσαμε σε μεγαλύτερο βαθμό το παρόν καί να το ζούσαμε όσο πιο δυνατά γίνεται;

Πολλοί πιστεύουν πως αν γνωρίζαμε εκ των προτέρων τι θα συμβεί θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε το παρόν και να το ζήσουμε στο έπακρο. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που δεν θέλουν να ξέρουν, γιατί αυτή η ιδιαίτερη γνώση τους δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος κι έτσι καταλήγουν να μη ζουν τη στιγμή εντελώς.

Ένα τέλος μπορεί να είναι ευχάριστο, όμως η γνώση του να μας κάνει ανυπόμονους κι έτσι να χάσουμε την ομορφιά του ταξιδιού, της πορείας μέχρι το ευλογημένο τέλος. Από την άλλη ένα τέλος μπορεί να είναι δύσκολο, μη επιθυμητό κι αυτό να μας κινητοποιήσει στο έπακρο αξιοποιώντας κάθε στιγμή ή να μας ακινητοποιήσει και να μας βάλει σε μια κατάσταση αδράνειας προσμένοντάς το.

Τόσο η έννοια του χρόνου όσο και η έννοια του τέλους είναι συνυφασμένες με αρνητικές, δυσάρεστες εμπειρίες που μπορεί να έχουμε βιώσει. Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας πως ένα τέλος είναι οδυνηρό ή δύσκολο ενώ η νοοτροπία ότι ένα τέλος είναι η σηματοδότηση μιας νέας αρχής, είναι η ανακούφιση και η απελευθέρωση από μια απαιτητική κατάσταση μπορεί να φαντάζει ουτοπική. Αδυνατούμε τις περισσότερες φορές να κατανοήσουμε πως ένα τέλος είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί χώρος στη ζωή μας για κάτι καινούργιο. Όταν στην έννοια του τέλους προστεθεί και η έννοια του χρόνου τότε το τέλος φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο να το διαχειριστούμε.

Στην πραγματικότητα, καθημερινά βιώνουμε ένα τέλος, μικρό, μηδαμινό ή σημαντικό που οδηγεί σε ένα άλλο μεγαλύτερο. Ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι αυτό το τέλος άλλοτε μπορεί να μας φαντάζει άπλετος κι άλλοτε να έχουμε την αίσθηση πως πέρασε τόσο γρήγορα, όσο το κλείσιμο του βλέφαρού μας.

Προσωπικά πιστεύω πως η ομορφιά της ζωής βρίσκεται σε αυτήν ακριβώς την «άγνοια», αν μπορώ να την χαρακτηρίσω έτσι. Η μη επίγνωση του τέλους μας κάνει πιο αυθεντικούς, πιο ουσιαστικούς στο να κυνηγήσουμε τα «θέλω» μας, να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Όταν αποδεσμευτούμε από τα δεσμά του χρόνου και του οποιουδήποτε τέλους και αφεθούμε στη ροή της ζωής, τότε θα ζήσουμε ουσιαστικά, αληθινά. Το μαγικό είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στο σύμπαν πως αυτή τη στιγμή αλλά και κάθε στιγμή έχουμε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε και βρισκόμαστε εκεί ακριβώς που ανήκουμε. Και το μυστικό της επιτυχίας απέναντι στο χρόνο είναι να είμαστε παρόντες αυτή και κάθε στιγμή. Ο Deepak Chopra μας λέει χαρακτηριστικά πως «Η ζωή μας δίνει άπλετο χρόνο για να κάνουμε αυτό που θέλουμε, αρκεί να παραμένουμε συνειδητοί στο παρόν».

Κάποιες φορές σκεφτόμαστε «Αν η ευτυχία μπορούσε να κρατήσει λίγο παραπάνω;», «Αν μπορούσα να κάνω αυτή τη στιγμή να κρατήσει για πάντα;». Μα στο χέρι μας είναι να αναγνωρίσουμε τη σημαντικότητα της κάθε στιγμής και να την ζήσουμε μοναδικά. Κάθε τι υπάρχει στη ζωή μας μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο του, μέχρι να είμαστε έτοιμοι να το αποχωριστούμε, έστω κι αν η λογική υποδεικνύει το αντίθετο. Ο χρόνος είναι το εργαλείο που επινοήσαμε για να μας ενθυμίζει την πολυτιμότητα των στιγμών και ο καμβάς πάνω στον οποίο ο καθένας μας ζωγραφίζει το δικό του για πάντα.

Το βιβλίο ''Το δικό μας για πάντα'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.