Ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα Αντώνη Παπαδόπουλο

Φεβρουαρίου 22, 2024

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε τoν συγγραφέα Αντώνη Παπαδόπουλο

Γράφει ο Αντώνης Παπαδόπουλος

Γεια σας!

Είμαι ο Αντώνης Παπαδόπουλος και κατάγομαι από ένα χωριό της Καστοριάς. Ως δάσκαλος, εργάστηκα επί σαράντα έτη. Αποχώρησα από την εκπαίδευση πλήρης εμπειριών, σε χρονική συγκυρία ορόσημο, όπου ο δάσκαλος (εκ του διδάσκω), άρχισε να μεταμορφώνεται σε εκπαιδευτικό (εκ του εκπαιδεύω) και τα διδακτήρια (εκ του διδάσκω), σε εκπαιδευτήρια.

Στα πρώτα εργασιακά μου χρόνια, υπηρέτησα σε διάφορα σχολεία της δυσπρόσιτης επαρχίας, σε συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, θα έλεγα, μυθιστορηματικές. Δύσκολη επιλογή να ακολουθείς έναν άγνωστο φιδωτό χωματόδρομο κι αυτός να σε ανεβάζει ψηλά και να σε παγιδεύει, εν τέλει, μέσα στα βουνά, με μόνη ‘δυνατότητα’ το «χωρίς…» και τα αποσιωπητικά του. Αυτή η εργασιακή αναγκαιότητα, μού πρόσφερε μια εντελώς ιδιαίτερη παρακαταθήκη εμπειριών. Οι σκληρές συνθήκες επιβίωσης κι εργασίας εκείνων των χρόνων, εξαργυρώνονται σήμερα με ανεξίτηλες αναθυμήσεις.

Ορόσημο στον επαγγελματικό μου βίο, αποτελεί και η τρίχρονη εργασία στο δίγλωσσο σχολείο ΣΑΧΕΤΙ της Νότιας Αφρικής.

Από τη διδακτική και κοινωνική εμπειρία στα σχολεία των δυσπρόσιτων περιοχών, τροφοδοτείται και η θεματολογία του βιβλίου: «Ελευθερία είναι σκοινιά κομμένα».

Το ελληνικό σχολείο τη δεκαετία του '80, άφηνε πίσω του τη σκληρή παρακαταθήκη του αυταρχισμού και της «σωφρονιστικής» τιμωρίας. Δυστυχώς, οι αναχρονικές αντιλήψεις δεν ήταν εύκολο να εκριζωθούν από διδάσκοντες, γαλουχημένους με τις αρχές της απεχθούς αγωγής. Μπορεί η «βέργα» να είχε πάψει να αποτελεί «παιδαγωγικό εργαλείο», όμως για κάποιους, ο αποθετικός καιάδας για τους «κακούς μαθητές», εξακολουθούσε να δέχεται στο σκοτάδι του πληγωμένες ψυχές κι ανομολόγητα παιδικά δάκρυα.

Θύμα των οξειδωμένων παιδαγωγικών αντιλήψεων εκείνου του σχολείου, είναι και ο βασικός ήρωας του βιβλίου, ο Στελάκης. Δίχως να το περιμένει, βρέθηκε ένα φιλικό χέρι να τον βγάλει από το σκοτεινό βάραθρο της ανυποληψίας. Ήταν το χέρι του Αλέξη, του παιδιού από την πόλη, που ήρθε να κάνει διακοπές στο σπίτι του παππού του. Μαζί του αρχίζει να μαθαίνει με παράκαιρο πάθος το αλφαβητάρι της ζωής. Κόβει τα σκοινιά που είναι βρόχοι περασμένοι στα όνειρά του, σηκώνει το κεφάλι ψηλά και δυναμώνει τη φωνή του όταν μιλάει για το δίκιο. Ο πρωταγωνιστής της χλεύης και της απαξίας, γίνεται πια ο ακτιβιστής, ο ήρωας που καταφέρνει να κερδίσει την αναγνώριση και τον σεβασμό των παιδιών του χωριού και των φαρμακόγλωσσων του καφενείου.

Πίστευα και πιστεύω στο αυτονόητο, στο προφανές, που δυστυχώς και στην εποχή μας ακόμη, παραμένει ζητούμενο. Αδιαπραγμάτευτη πεποίθησή μου, είναι πως μια στέρεη σχέση ανάμεσα σε δάσκαλο και μαθητή χτίζεται μόνο με την α γ ά π η. Μόνο η πηγαία, η ανυπόκριτη, η ανιδιοτελής, η ισορροπημένη αγάπη, που δεν υπαγορεύεται από διδακτισμούς ή πρωτόκολλα, δεν εκστομίζεται από βήματα ή βάθρα, μπορεί να διαλύσει τη συναισθηματική παγωνιά των παιδιών εκείνων, στα οποία έχουμε επιβάλει την αντίληψη να νομίζουν ότι δεν έχουν και δεν αξίζουν τίποτα.

Η εμπειρία μου μ’ έχει διδάξει ότι ο στόχος της παροχής παιδείας στο σχολείο δεν επιτυγχάνεται με τη μηχανική εφαρμογή παιδαγωγικών και διδακτικών «τσελεμεντέδων» ούτε με εξασφάλιση πηχιαίων τίτλων επιστημονικής επάρκειας. Το σχολείο χρειάζεται το μεράκι, την αγάπη, την αγκαλιά, την αναγνώριση τη δοτικότητα.

Σήμερα που η νομοτέλεια της ζωής με «εγκατέλειψε» στο σπίτι για να ξεκουραστώ, είπα με το βιβλίο αυτό να χτυπήσω μια γειτονική ή μια άγνωστη έστω πόρτα, να πω μια καλημέρα με τη δική μου την ορθογραφία, να δω ίσως ένα χαμόγελο, ένα νεύμα συγκατάνευσης, ή κι έναν ακόμα μορφασμό διαφωνίας. Είπα με το βιβλίο αυτό, ν’ ακούσω ένα «συμφωνώ», ένα «διαφωνώ», να δω μια πόρτα ν’ ανοίγει κι άλλη μια ίσως με αδιαφορία ή θυμό να κλείνει. Η δουλειά κι ο χρόνος θα ορίσουν!

Στα εργασιακά χρόνια, η ενασχόλησή μου με το θέατρο ήταν ερασιτεχνική. Είχα συγκροτήσει διάφορες παιδικές θεατρικές ομάδες. Έγραψα θεατρικά έργα που παρουσιάσαμε επανειλημμένα στις θεατρικές αίθουσες του νομού.

Με τη συγκρότηση της θεατρικής ομάδας των Δασκάλων στον νομό Καστοριάς, ανέβηκαν τα κάτωθι θεατρικά έργα, τα οποία συνέγραψα και σκηνοθέτησα:

Α. Λαθρεπιβάτες της Ζωής (κωμωδία)

Β. Δυο κουταλιές ακόμα (με θέμα τη διατροφή)

Γ. Ζωοτροφές υπάρχουν! (επιθεώρηση)

Δ. Xe – COVID …για πάντα! (επιθεώρηση)

Το 1998 με τη θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Μαυροχωρίου, παρουσιάσαμε το θεατρικό μου έργο: «Καφενείον η Αλήθεια», μεταξύ άλλων και στο αδελφοποιημένο Γυμνάσιο Στροβόλου Κύπρου. Η ίδια παράσταση ανέβηκε την επόμενη χρονιά από τη θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Στροβόλου.

Η πρώτη εκδοτική απόπειρα έκδοσης βιβλίου έγινε το 1998 από τις εκδόσεις Πατάκη. Εκδόθηκαν από τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο τρία βιβλία ορθής χρήσης του γραπτού λόγου.

Α. Γράφω, διαβάζω και παίζω

Β. Το παιχνίδι της ορθογραφίας

Γ. Ελάτε να παίξουμε ορθογραφία

Επίκειται η έκδοση του ερωτικοκοινωνικού μυθιστορήματος: «Σαν μαργαριτάρι από σ’ αγαπώ» από τις εκδόσεις «Ελκυστής». Ευχαριστώ που μου προσφέρει την αναγκαία αρωγή του σ’ αυτό το ταξίδι.

Ευχαριστώ θερμά κι εσάς, κυρία Γανίτη, για τη φιλοξενία στις σελίδες του «Βιβλιοβάμωνα»!

Με εκτίμηση

Αντώνης Π. Παπαδόπουλος

Το βιβλίο ''Ελευθερία είναι σκοινιά κομμένα" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.