Ο ΠΡΙΓΚΙΨ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΡΟΦΟΥ. Στον καιρό του Όθωνα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Είμαι σίγουρη πως θα σας φανεί πολύ αστείο αυτό που θα σας πω, μα δεν παύει να είναι η δική μου προσωπική εμπειρία, όταν έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου το νέο μυθιστόρημα του πολυγραφότατου συγγραφέα Άρη Σφακιανάκη, με τίτλο ''Ο ΠΡΙΓΚΙΨ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΡΟΦΟΥ. Στον καιρό του Όθωνα", το οποίο δεν έχει πολλές μέρες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος. Τί μου συνέβη; Με το που διάβασα τον τίτλο του, άρχισε στο μυαλό μου να παίζει η εξαιρετική μελωδία του Σταύρου Ξαρχάκου, που έχει ντύσει τους υπέροχους στίχους του Νίκου Γκάτσου, στο τραγούδι ''Στου Όθωνα τα χρόνια'' που έχει τραγουδήσει ο αείμνηστος Σταμάτης Κόκοτας. Ναι, το ξέρω πως ακούγεται κάπως αλλόκοτο όλο αυτό, μα γιατί όχι; 

Έχοντας κατά νου, όμως, πως θα ήταν η πρώτη φορά που θα ερχόμουν σε επαφή με κάποιο έργο του συγγραφέα, επέλεξα να βάλω στο αθόρυβο το πικ απ του μυαλού μου. Κι αφού λύθηκαν όλα αυτά τα ''τεχνικά'' θέματα που είχαν προκύψει, μπορούσα πλέον να επικεντρωθώ ανενόχλητη σε όλα όσα είχε να μου προσφέρει το βιβλίο. Ένιωθα σαν να ''άνοιγε'' μπροστά μου ένα παράθυρο από το οποίο μπορούσα να περάσω καί να γυρίσω πίσω στον χώρο καί στον χρόνο. Τότε που το νεοσύστατο κράτος μας προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του καί να δηλώσει σθεναρά την ύπαρξή του...

Ας είμαστε ειλικρινείς. Είμαστε ένας λαός που δεν ''παίρνουμε'' χαλινάρι. Όσο κι αν θέλουμε να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μας εκπροσωπεί καί να βάζει μία τάξη, όλο καί κάποιοι/ες θα βρεθούν να θέλουν να ταράξουν την όποια φαινομενική ησυχία καί να καρπωθούν τους κόπους καί τις θυσίες άλλων προς ίδιον όφελος καί εκπλήρωση προσωπικών συμφερόντων καί μόνο. Ναι, είμαι βέβαιη πως δεν το ακούτε για πρώτη, μα ούτε για τελευταία φορά από το στόμα μου, όμως δεν παύει να είναι ένα από τα κάκιστα δεδομένα, διαχρονικά, όλων των εποχών...

Ο συγγραφέας -κατά την προσωπική μου άποψη- είχε καταφέρει να με κερδίσει στα ''σημεία'' προτού καν να ξεκινήσω την ανάγνωση του βιβλίου. Ο τίτλος που είχε επιλέξει ''Ο ΠΡΙΓΚΙΨ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΡΟΦΟΥ." σε συνδυασμό με τον υπότιτλο ''Στον καιρό του Όθωνα" είχε εξάψει την φαντασία μου καί πολλά ερωτήματα ήρθαν να ''παιδέψουν'' ευχάριστα την σκέψη μου. Ποιος ήταν, άραγε, εκείνος που έφερε τον τίτλο ''Ο ΠΡΙΓΚΙΨ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΡΟΦΟΥ''; Ποια συγκαλυμμένη ειρωνεία υπήρχε πίσω απ'αυτήν την προσφώνηση; Γιατί θεωρείτο ανώτερος -εντός κι εκτός εισαγωγικών- από τον βασιλιά Όθωνα (παρατηρώντας καί συγκρίνοντάς την θέση του τίτλου έναντι του υποτίτλου καί της διαφοράς της γραμματοσειράς μεταξύ των δύο); Καί κυρίως, πώς κατάφερε κι αυτός ο άγνωστος, με το εν λόγω προσωνύμιο, να γίνει ο βασικός πρωταγωνιστής του παρόντος βιβλίου;

Περιγραφή:

Δηλώνει ποιητής.

Είναι Έλληνας της Διασποράς.

Σπούδασε νομικά στο Μόναχο.

Βρίσκεται στο Ναύπλιο κατά την άφιξη του Όθωνα και γνωρίζεται με τον ανήλικο βασιλιά.

Δουλεύει για τον Κωλέττη και ακολουθεί την κυβέρνηση στη νέα πρωτεύουσα, την Αθήνα.

Ορίζεται από τον Όθωνα δάσκαλος ελληνικών της Αμαλίας.

Αργότερα μετακομίζει στο παλάτι.

Προσπαθεί να σαγηνεύσει τις δεσποινίδες επί των Τιμών – μάταια.

Εγκαταλείπει την ποίηση, φλερτάρει με το μυθιστόρημα και τελικά πείθεται να γράψει το χρονικό της βασιλείας του Όθωνα.

Θα τα καταφέρει;

Ελάτε! Ας το παραδεχθούμε! Ποιος/α δεν θα επιθυμούσε να μπορεί να μάθει πολλά από τα γεγονότα καί τις συνήθειες που επικρατούσαν την εποχή της βασιλείας του Όθωνα -καί της Αμαλίας- μετά την δολοφονία του Καποδίστρια; Δεν σας ιντριγκάρει η σκέψη για το τι γινόταν καί λεγόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες που παίρνονταν οι όποιες αποφάσεις; Ποιος/α, πραγματικά, έκανε κουμάντο; Ποιες οι σκέψεις του λαού προς τα πρόσωπα των κατεχόντων την εξουσία καί ο γενικότερος τρόπος που εξωγενείς παράγοντες προσπάθησαν να επιβάλλουν ως προς την διοίκηση του έθνους; 

Ο συγγραφέας διακρίνεται από μία πένα άμεση, οικεία καί άκρως κατανοητή. Δεν λαϊκίζει, ούτε προσπαθεί να ''λειάνει'' τις όποιες οξείες ''γωνίες'' της ιστορίας. Τολμώ να πω πως η ευστροφία του λόγου του σε συνδυασμό με το εύστοχο, εμφανές χιούμορ του σε συνδυασμό με την όποια σκωπτική του διάθεση με έκανε να πεισθώ από τα λεγόμενά του. Με έβαλε στην διαδικασία να δω πράγματα που μπορεί να μας πληγώνουν, μα είναι εκεί καί δηλώνουν έντονα την παρουσία τους, οπότε δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Μόνο να τα αποδεχθούμε/παραδεχθούμε, ώστε να τα βελτιώσουμε, για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω...

Ρεαλιστικές καί γλαφυρές περιγραφές σκηνών, άρτια σκιαγράφηση όλων των προσώπων που αποκτούν μία πιο ανθρώπινη καί οικεία όψη, άψογη αρμονία πραγματικότητας καί μυθοπλασίας, παρουσία ιστορικών καί μη προσώπων καί ένα κράτος που πάλευε να βρει την θέση του μέσα σε όλα τα ''θηρία'' που το εποφθαλμιούσαν, είναι τα βασικά θεμέλια πάνω στα οποία θα στηριχθεί η υπόθεση του παρόντος μυθιστορήματος. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά για όσο διήρκησε η ανάγνωσή του. Το μόνο σίγουρο είναι πως μελλοντικά θα αναζητήσω κι άλλα έργα του συγγραφέα. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον, δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.