Μαυροδάφνη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Συναντώντας ξανά αγαπημένους/ες συγγραφείς...

Μία νέα άτυπη στήλη ''γεννήθηκε'' σήμερα στο blog καί φέρει το όνομα ''Συναντώντας ξανά αγαπημένους/ες συγγραφείς..." καί εύχομαι να την βρείτε εξίσου ενδιαφέρουσα. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα στήλη θα ''φιλοξενεί'' έργα συγγραφέων, που έχω ''γνωρίσει'' στο παρελθόν καί μου έχουν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. 

Η αρχή γίνεται με το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Αλέκας Ζωγράφου, με τίτλο ''Μαυροδάφνη'', το οποίο κυκλοφόρησε προ ολίγων ημερών απ΄τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Ένα βιβλίο, η υπόθεση του οποίου βασίζεται σε αληθινή ιστορία καί πιο συγκεκριμένα σχετίζεται με το περίφημο κρασί, την μαυροδάφνη, που συνδέεται με την αχαϊκή γη. Έχοντας διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία της συγγραφέως (που απευθύνονται σε ενήλικο αναγνωστικό κοινό) πλην ενός, δεν θα μπορούσε να λείπει από τη συλλογή μου καί το καινούργιο της έργο. Ναι, δεν θεωρώ λάθος το να δηλώνουμε, ως αναγνώστες/στριες, την προτίμησή μας προς την πένα κάποιων δημιουργών. Άλλωστε, εκεί έγκειται μία από τις πολλές ομορφιές καί χάρες της φιλαναγνωσίας.

Μαυροδάφνη, λοιπόν, καί για όσους/ες δεν γνωρίζουν, πρόκειται για ένα αρκετά γλυκό κρασί με ένα σκούρο χρώμα που ευφραίνει την καρδιά καί την ψυχή των ανθρώπων που επιλέγουν να το γευτούν. Ένα κρασί που κάποιες φορές χρησιμοποιείται από τους ιερείς για την θεία κοινωνία σαν άλλη άφεση αμαρτιών καί αποδοχή του μηνύματος της αγάπης καί της πίστης. Άραγε, μπορεί η συγκεκριμένη μαυροδάφνη να φέρει την λύτρωση μέσω της όποιας συγχώρεσης; 

''Τα όνειρά του ήταν καμωμένα από χώμα και αμπέλι και, λίγο μετά την άφιξή του στην Πάτρα, ο Γουσταύος Κλάους τα έκανε πραγματικότητα. Ο έρωτάς του για τη Δάφνη παράφορος, όμως είχε τραγικό τέλος. Και για να την τιμήσει, έδωσε το όνομά της στο καλύτερο κρασί του, τη Μαυροδάφνη. Ο γάμος του με τη Θωμαή, μία από τις κυρίες της Αυλής της βασίλισσας Αμαλίας, και ο ερχομός της κόρης τους γέμισαν ξανά με φως τη ζωή του. Με πέτρα, λάσπη και τους καλύτερους μάστορες έχτισε τη δική του καστροπολιτεία λίγο έξω από την Πάτρα. Η μικρή Ρηνιώ, που ζούσε εκεί με την οικογένειά της, έγινε αχώριστη φίλη με την κόρη του Γουσταύου, την Αμαλία. Τα χρόνια περνούν, ο Γουσταύος φεύγει από τη ζωή, αλλά πάντα αποτελεί το σημείο αναφοράς στην καστροπολιτεία. Εκεί όπου βρίσκεται για χρόνια κρυμμένο ένα τρομερό μυστικό. Ένα μυστικό που όταν έρθει στο φως, θα κλυδωνίσει τις σχέσεις και θα δοκιμάσει τις συνειδήσεις. Πόση δύναμη έχει η μετάνοια; Πόσο ακριβό θα αποδειχτεί το αντίτιμο της συγχώρεσης;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Η πένα της συγγραφέως Αλέκας Ζωγράφου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Έχει αποδείξει την αξία της μέσα από την παρουσία της στον χώρο της λογοτεχνίας όλα αυτά τα χρόνια. Την απολαμβάνουμε λόγω της ειλικρίνειας που την διακρίνει, τον σεβασμό, την καθαρότητα καί αμεσότητα που εκπέμπει, αλλά καί την εν γένει οικειότητα καί δυναμική της που μας προσφέρει ιστορίες που μας ψυχαγωγούν καί μας μεταφέρουν σημαντικά μηνύματα για την ζωή μας την ίδια στιγμή. Ναι, δεν προβαίνει σε λαϊκισμούς, ή, λανθασμένες τάσεις διδακτισμού. Κάτι το οποίο παρατηρούμε να συμβαίνει καί μέσα στην παρούσα υπόθεση. Που ακόμη κι αν δεν γνωρίζαμε πως βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, πάλι θα βρίσκαμε τον τρόπο να ταυτιστούμε, ή, καί όχι με τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα σε αυτήν καί να νιώσουμε αυτήν την πληθώρα έντονων συναισθημάτων...

Δεν ξέρω να πω με βεβαιότητα το αν η τέχνη αντιγράφει την ζωή, ή, συμβαίνει το αντίστροφο, μα μπορώ να δηλώσω πως διάβασα το παρόν βιβλίο με αρκετά μεγάλη ικανοποίηση. Αυτό το διήμερο που χρειάστηκε για να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του ήταν γεμάτο από σκέψεις καί συναισθήματα. Κάποια άλλαξαν στην πορεία καί κάποια παρέμειναν ακλόνητα από την αρχή έως καί το τέλος. Έλαβα γνώσεις που μέχρι σήμερα δεν κατείχα καί έγινα ''κοινωνός'' των εμπειριών ζωής όλων των προσώπων που παρέλασαν από μπροστά μου. Μπήκα στην θέση τους καί σκέφτηκα το πώς θα αντιδρούσα εγώ σε ανάλογη κατάσταση. Ναι, δεν είναι εύκολο, ούτε τόσο ανώδυνο, όσο μπορεί να φαντάζει, μα αρκεί η προσπάθεια, διότι όλοι κι όλες είμαστε άνθρωποι με τα όποια μας καλά καί αρνητικά στοιχεία...

Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα καλογραμμένο καί προσεγμένο βιβλίο που μου χάρισε μία όμορφη αναγνωστική εμπειρία καί ενίσχυσε την όποια θετική μου στάση προς την πένα της δημιουργού. Ένα βιβλίο γλυκό σαν την μαυροδάφνη, μα κάποιες φορές τραχύ σαν την ίδια την ζωή...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.