ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΙ ΔΕΚΑ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Σας έχω μιλήσει για την αδυναμία που τρέφω για τα συλλογικά έργα; Άν όχι, τότε το βιβλίο, με τίτλο ''Τέσσερις επί δέκα'' που συνυπογράφουν όχι μία, όχι δύο, αλλά τέσσερις συγγραφείς καί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, είναι μία πολύ καλή αφορμή. Οι συγγραφείς Μαρίνα Αποστολή, Νικολέττα Βάλβη, Ιουλία Γιαννακάκη καί Ευμορφίλη Καρκαλέτσου ενώνουν τις πένες τους καί την αγάπη τους για την λογοτεχνία προσφέροντάς μας ένα βιβλίο αποτελούμενο από 40 αυτοτελείς ιστορίες με κοινή θεματική ανά δεκάδα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα με ιντριγκάρει η ιδέα καί μόνο το πως η κάθε συγγραφέας μπόρεσε να αποδώσει το κοινό θέμα, που έχει δοθεί σε όλες τους, μέσα από την δική της οπτική καί σκέψη. Είναι, άραγε, ένα κοινωνικό πείραμα σχετικά με το πως οι άνθρωποι

αντιδρούμε, ο καθένας καί η καθεμία ξεχωριστά, μπροστά σε ένα ζήτημα που μπορεί να έχει προκύψει; Μία συγκεκριμένη συνθήκη, ή, συναίσθημα; Πάντως, πιάνοντας στα χέρια μου το βιβλίο καί ξεφυλλίζοντάς το, προτού να ξεκινήσω την ανάγνωση, ακολούθησα κάποια ''βήματα''.

Βήμα 1ο : H αλήθεια είναι πως ο τίτλος του ''Τέσσερις επί δέκα'', όμοιος με μαθηματική πράξη, με έκανε να σκεφτώ πως τα συναισθήματα καί οι σκέψεις, εν προκειμένω των τεσσάρων συγγραφέων, μοιραζόμενα με το αναγνωστικό κοινό πολλαπλασιάζονται... Ίσως να ήταν κι αυτό ένα από τα ζητούμενα της συγγραφής του παρόντος έργου. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω.

Βήμα 2ο : Εστίασα την προσοχή μου στην εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλο καί αυτό που ένιωσα, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, ήταν μία εναλλαγή εσωτερικής γαλήνης καί ενός ανυπέρβλητου συναισθηματικού ''κενού'' που με ακολούθησε καί κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.

Βήμα 3ο : Σειρά είχαν οι κλεφτές ματιές στην περίληψη του οπισθοφύλλου με την κρυφή προσδοκία να ανακαλύψω περισσότερα. Η αλήθεια είναι πως είναι με τέτοιο τρόπο δοσμένη, που σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο. Οπότε, πέρασα στο επόμενο βήμα.

''Τέσσερις γυναίκες. Δέκα διαφορετικά διηγήματα η καθεμιά. Αυτό που τις ένωσε ήταν η αγάπη για τη λογοτεχνία και τη γραφή. Το νούμερο «δέκα» το νήμα που διαπερνά και ενώνει τα διηγήματα μεταξύ τους.''

Βήμα 4ο : Αφέθηκα, αισίως, στην ανάγνωση του βιβλίου καί η πρώτη έκπληξη δεν άργησε να φανεί. Ποια ήταν αυτή; Μα η παράθεση ενός ταιριαστού, ως προς την θεματική της κάθε ενότητας, ποιήματος (γραμμένα όλα από την συγγραφέα Ιουλία Γιαννακάκη) που άνοιγε μία αόρατη ''αυλαία'' καί μας προ(σ)καλούσε στο κλίμα των ιστοριών. Καί κάπως έτσι, πέρασαν οι στιγμές καί έφτασα να κλείσω το βιβλίο.

Βήμα 5ο (καί τελευταίο): Να προσπαθώ να τιθασεύσω τις σκέψεις μου καί να σας μιλήσω γι’αυτήν την αλλιώτικη αναγνωστική μου εμπειρία. Ναι, μιλάμε για ένα καθ’όλα καλογραμμένο βιβλίο, πολυεπίπεδο καί με πολλά νοήματα καί μηνύματα όπως είναι η ουσία του ταξιδιού καί ο κοινός προορισμός, η εκκλησία καί η σχέση με την πίστη, η πανσέληνος, ο θάνατος, οι φωτογραφίες καί οι αναμνήσεις που μας ''ξυπνούν'', η αναζήτηση των αγαπημένων ανθρώπων, τα δέκα χρόνια για την κατάκτηση του ονείρου, τα δέκα βήματα που μας οδηγούν οπουδήποτε, η ηθελημένη ή μη φυγή καί το γλέντι με τα επακόλουθά του καί πολλά ακόμη.

Με εναλλαγή δωρικότητας καί λυρισμού, περιεκτικές καί άρτιες από άποψη δομής καί νοήματος ιστορίες, άφθονο λεξιλόγιο, αληθοφάνεια προσώπων, διαλόγων καί γεγονότων, περιγραφικές σκηνές κάλλιστα παρμένων από την καθημερινότητα, καθώς καί ποικίλα αντιφατικά συναισθήματα, το βιβλίο διαβάζεται άκοπα καί ευχάριστα, αφήνοντάς μας με μία γλυκόπικρη αίσθηση στα χείλη. Όμοια με εκείνη που μας αφήνει η ζωή. Τέλος, ένα από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι η δυνατότητα που μου έδωσε να έρθω σε επαφή με την πένα των συγκεκριμένων συγγραφέων καί να μείνω αρκετά ικανοποιημένη από αυτές. Γιατί να μην το αναζητήσετε κι εσείς;

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

*Προέλευση φωτογραφίας εξωφύλλου από το επίσημο site του εκδοτικού.

*Το παρόν κείμενο επαναδημοσιεύεται.