Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Θεοδώρα Τζόκα

Ιουλίου 03, 2023

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΟΚΑ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Θεοδώρα Τζόκα

Γράφει η Θεοδώρα Τζόκα

Γεια σας. Με λένε Θεοδώρα Τζόκα. Οι φίλοι με φωνάζουν Τέντυ, χαϊδευτικό που μου δόθηκε στην Αμερική, και συγκεκριμένα στη Βοστόνη, όπου είχα την καλή τύχη να μεγαλώσω, γεγονός που, φυσικά, άσκησε μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση τόσο της συλλογικής όσο και της ατομικής μου ταυτότητας. Στο δεύτερο βιβλίο μου, Το Βιβλίο της Ευδοκίας (Λιβάνης:2015) μιλώ, μέσα από την αφήγηση της τραγικής ιστορίας της Ευδοκίας, για τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισαν οι Έλληνες μετανάστες που σωρηδόν εγκατέλειψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στη Γη της Επαγγελίας. Στο επίκεντρο της ιστορίας τοποθετώ έναν μεγάλο έρωτα που λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στον παλιό κόσμο που άφησαν πίσω τους οι βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου και τον καινούργιο κόσμο μέσα στον οποίο καλούνταν να ισορροπήσουν. Ούσα κόρη μεταναστών, λογικό και αναμενόμενο ήταν να στρέψω το συγγραφικό μου ενδιαφέρον στο πολυσύνθετο και ευαίσθητο θέμα της μετανάστευσης και τα προβλήματα των μεταναστών στη χώρα υποδοχής τους όπως ο αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση, ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση, το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ο νόστος και πολλά άλλα. Στο τρίτο μου βιβλίο, Η Δύναμη της Στιγμής (Λιβάνης:2017), περιγράφω την οδύσσεια μιας νέας προσφυγοπούλας από τη Συρία στην Ελλάδα και τον αγώνα της σε αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει και να διεκδικήσει μια θέση στη νέα της πατρίδα.

Στα πάτρια εδάφη επέστρεψα σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών. Το πολιτισμικό σοκ ήταν τεράστιο. Η προσαρμογή στο νέο μου περιβάλλον ήταν από δύσκολη έως τραυματική. Όμως τα κατάφερα… Αν και ακόμα υπάρχουν στιγμές που αμφιβάλλω αν ποτέ εντάχτηκα πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα. Στο πρώτο μου βιβλίο, Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον (Συμπαντικές Διαδρομες:2013), καταπιάνομαι με τα πρώτα δύσκολα χρόνια του επαναπατρισμού μου στην Ελλάδα κατά την περίοδο της δικτατορίας καθώς και με την προσωπική ζωή μου ως φοιτήτρια στο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Χρόνια δύσκολα, χρόνια πολυτάραχα, επαναστατικά και άκρως αφυπνιστικά που με στιγμάτισαν καθώς έπαιξαν καθοριστικό ρολό στη διαμόρφωση της πολιτικής και κοινωνικής μου συνείδησης.

Το 2019 εκδίδεται από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το τέταρτο βιβλίο μου, Ο Παράξενος Χειμώνας του Παύλου Ζήτα, ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου με όλα τα χαρακτηριστικά του δημοφιλούς αυτού λογοτεχνικού είδους: ανεξιχνίαστα μυστήρια, αίσθηση φόβου, πολλαπλά εγκλήματα, δράση, ένταση, σασπένς, σύνθετη πλοκή, ανατροπές, στοιχεία που εξιτάρουν τη φαντασία και διεγείρουν τις αισθήσεις του αναγνώστη κάνοντάς τον όχι μόνο να αγωνιά αλλά κυρίως να σπαζοκεφαλιάζει για να διαλευκάνει κάποια σκοτεινή υπόθεση ή να εξιχνιάσει κάποιο έγκλημα ή εγκλήματα. Τα βιβλία θρίλερ (όπως και οι ταινίες θρίλερ) πάντα ασκούσαν πάνω μου μια δυνατή έλξη. Τα θεωρώ ένα ευφυέστατο και συναρπαστικό λογοτεχνικό είδος διότι απευθύνονται πρωτίστως στο μυαλό του αναγνώστη, στη λογική και την ικανότητα του να αναλύει δεδομένα και να διεξάγει ασφαλή συμπεράσματα και όχι απλά και μόνο στο θυμικό του. Ανάμεσα στους αγαπημένους μου συγγραφείς του είδους συγκαταλέγονται οι κλασικοί πλέον Έντγκαρ Άλεν Πόε, Αγκάθα Κρίστι, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Π. Ντ. Τζέιμς, Τρούμαν Καπότε, Δάφνη ντι Μοριέ και Πατρίσια Χάισμιθ. Από τους πιο σύγχρονους, ο Στίβεν Κινγκ, ο Κάρλος Ρουίζ Θαφόν, ο Γκιγιέρμο Μαρτινέζ, ο Τζον Γκρίσαμ, ο Τόμας Χάρις, η Τάνα Φρεντς, o Χάρλαν Κόμπεν και πολλοί άλλοι.

Το πέμπτο μου βιβλίο, Το Παιχνίδι, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άνεμος είναι ένα ατμοσφαιρικό, ψυχογραφικό θρίλερ μυστηρίου που διεισδύει στο άβατο της ανθρώπινης ψυχής η οποία όταν εξωθείται στα άκρα και πέρα από τα όριά της, νομοτελειακά έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τη σκοτεινή ύλη που κρύβει μέσα της.

Η συγγραφή για μένα ήταν ένα θεόπνευστο κάλεσμα, μια ορμητική και επίμονη εσωτερική ανάγκη στην οποία ήταν αδύνατον να αντισταθώ. Άρχισα να γράφω από μικρή ηλικία, κυρίως ποιήματα, ημερολόγια και μικρές ιστορίες. Οι πρώτοι που εντόπισαν το όποιο ανερχόμενο ταλέντο που διέθετα ήταν οι δάσκαλοί μου στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Όταν οι μεγάλοι με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, η απάντηση ήταν μία: «Συγγραφέας». Η σχέση μου με τον γραπτό λόγο είναι αναμφίβολα μια σχέση πάθους, ενίοτε αρρωστημένου πάθους, μια βασανιστική εμμονή που με κρατά σε συνεχή υπερένταση. Είμαι εθισμένη στη μαγεία και τη δύναμη των λέξεων που βρίσκονται εγκλωβισμένες στο μυαλό μου και, απεγνωσμένα, αποζητούν διόδους διαφυγής, διεκδικώντας την ελευθερία τους και το δικαίωμα τους να αυτονομηθούν πάνω στο λευκό χαρτί ή τη λευκή οθόνη.

Σήμερα ζω στη Θεσσαλονίκη με τον σύντροφό μου ο οποίος -να ’ναι καλά ο άνθρωπος- ανέχεται τις πολλές ώρες που μένω ταμπουρωμένη στο γραφείο μου. Έχω μια κόρη, μακράν το σπουδαιότερο και ωραιότερο δημιούργημά μου, το magnum opus μου, το ένα και μοναδικό μου αριστούργημα για το οποίο είμαι πολύ περήφανη.

Η καθημερινότητά μου; Όταν δεν κοιμάμαι, γράφω, γραφώ, γράφω και ματώνω, ματώνω, ματώνω, επιβεβαιώνοντας αυτό που τόσο εύστοχα είπε ο Χέμινγουεϊ: «Δεν είναι τίποτα η γραφή. Κάθεσαι μπροστά σε μια γραφομηχανή και ματώνεις». Ναι, τόσο απλά μα συνάμα και τόσο δύσκολα.

Το βιβλίο ''Το παιχνίδι" κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.