Η φωλιά της αλεπούς

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

''Για να απαλλαγείς από τον θάνατο, πρέπει πρώτα να ζήσεις. Και για να ζήσεις, πρέπει πρώτα να σκοτώσεις..."

Την συγγραφέα Εύα Καραδημήτρη την είχα γνωρίσει για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο της ''Όταν οι μάγισσες δακρύζουν" καί θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου πως αξίζει να παρακολουθώ τα λογοτεχνικά της βήματα. Από τότε πέρασε καιρός καί να που σήμερα έχω την χαρά να την ''ξανασυναντώ'' μέσα από το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο ''Η φωλιά της αλεπούς". Ένα αστυνομικό θρίλερ, όχι μόνο για γερά νεύρα, αλλά καί για γερά στομάχια, που μου απέδειξε πως είχα δίκιο που εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου για τις δυνατότητες της συγγραφέως. 

Οι συγγραφείς δεν είναι υπερήρωες ούτε (μικροί, ή, μεγάλοι) θεοί, μα απλοί καί καθημερινοί άνθρωποι σαν εμάς, με σχεδόν ίδια, ή, παρόμοια χαρακτηριστικά με τα δικά μας, που μέσα από τις ιστορίες των βιβλίων τους προσεγγίζουν, άλλοτε πιο επιφανειακά κι άλλοτε εις βάθος, την ανθρώπινη φύση με τα όποια ελαττώματα, ή, προτερήματα καί να τα φέρουν στο φως. Δύσκολη καί επίπονη διαδικασία, καθώς μοιάζει σαν να ''βουτούν'' καί στα άδυτα της δικής τους ψυχής... Άραγε, υπάρχει φως στο τέλος της αβύσσου; 

Τίτλος βιβλίου: ''Η φωλιά της αλεπούς''

Ακούγοντας την λέξη ''φωλιά'', αμέσως, ο νους μας πηγαίνει σε κάτι που εκπέμπει ασφάλεια, ζεστασιά καί προστασία. Όμως, πώς μπορεί να συνδέεται με ένα άγριο θηλαστικό όπως η αλεπού; Μήπως η εξυπνάδα του ζώου σε συνδυασμό με την πονηριά που το χαρακτηρίζει να βοηθήσουν ένα, ή, καί περισσότερα πρόσωπα της ιστορίας; Όχι, οι απαντήσεις στα όποια ερωτήματα, που ταλάνιζαν το μυαλό μου, δεν θα μου παρέχονταν τόσο εύκολα...

Περιγραφή: 

Στο Γουαδαλέστ της Ισπανίας μια νεαρή κοπέλα, χρήστης ουσιών, ζει με τη μητέρα της μια τραγική καθημερινότητα έπειτα από το δυστύχημα του αδελφού της. Δύο χρόνια μετά η αγάπη μπαίνει στη ζωή της, η απομάκρυνση από την τοξική μητέρα της και η αποκοπή της από τα ναρκωτικά δείχνουν να την αλλάζουν θετικά. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα την ενημερώνει για τον πιθανό δολοφόνο του αδελφού της και αποφασίζει να το ανακαλύψει. Η ζωή της περιπλέκεται αρνητικά έπειτα από τούτη την παρόρμηση. Αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο, έρχεται σε επαφή με μια προβληματική οικογένεια που της θυμίζει δικά της παιδικά τραύματα και θλιβερά οικογενειακά γεγονότα. Η απαγωγή του παιδιού τους και μια σειρά από απρόσμενες δολοφονίες, που ακολουθούν με παράδοξο τρόπο, θα καταστρέψουν την ήρεμη ζωή που είχε χτίσει. Το επικίνδυνο και σκοτεινό παρελθόν της επανέρχεται στο προσκήνιο. Ο επιθεωρητής Μπάριος και η υπαστυνόμος Χερνάντες της αστυνομίας του Αλικάντε καλούνται να εξιχνιάσουν το μυστήριο της εξαφάνισης του παιδιού και να ξετρυπώσουν από τη φωλιά της την πραγματική αλεπού που διαπράττει τους φόνους. Ό,τι καταπιέζεις επανέρχεται με φόρα για να σε διαλύσει. Οι αλεπούδες παραμονεύουν, η τρέλα παραμονεύει… Μείνε μακριά από τη «Φωλιά της αλεπούς»!

Πόσες φορές σας έχει τύχει να θέλετε να μοιραστείτε τα πάντα για ένα βιβλίο που διαβάσατε καί την ίδια στιγμή να μην επιθυμείτε να πείτε τίποτα, που όχι μόνο θα προδώσει κάτι, αλλά θα ''κλέψει'' κάτι πολύτιμο απ'τα όσα λάβατε από την επαφή μαζί του; Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς μου συνέβη με το παρόν βιβλίο. Τα μόνα που επιλέγω να σας πω αφορούν κυρίως την γραφή της συγγραφέως, που πλέον είναι πιο ώριμη καί συγκροτημένη, κατά τόπους ωμή, βίαιη, καθηλωτική καί διαπεραστική, που δεν σου αφήνει περιθώρια να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου, μέχρι να γραφτεί ο επίλογος. Το ίδιο συνέβη καί με τα έντονα συναισθήματα που γεννιούνται αβίαστα στην ψυχή μας... Για μένα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία για την φετινή χρονιά, καθώς με έκανε να δω πολλά καί να συνειδητοποιήσω άλλα τόσα για την ανθρώπινη φύση, τα ζωώδη ένστικτά της καί τις τάσεις για διάπραξη ειδεχθών εγκλημάτων...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.