Ένας κόσμος παράξενος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Την συγγραφέα Λουίζ Πένι την πρωτογνώρισα πριν από κάποιους μήνες μέσα από το βιβλίο της ''Νεκρή φύση''. Η αναμονή μέχρι την ανάγνωση του επόμενου βιβλίου της δεν διήρκησε πολύ, καθώς δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε στην χώρα μας το μυθιστόρημά της, με τίτλο ''Ένας κόσμος παράξενος'', με τις καινούργιες περιπέτειες του επιθεωρητή Αρμάν. Άραγε, τί νέο μας περιμένε μέσα στην παρούσα υπόθεση; Βέβαια, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, προτού ξεκινήσω την ανάγνωση του παρόντος βιβλίου, έριξα κάποιες κλεφτές ματιές στις σημειώσεις μου για το προηγούμενο βιβλίο, ώστε να μπορέσω να μυηθώ πιο ομαλά σε όλο το κλίμα της υπόθεσης...

Η συγγραφέας παρατηρούμε πως ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο αναφορικά με την επιλογή των τίτλων των βιβλίων της. Όπως στο προηγούμενο, έτσι καί σε αυτό, μοιάζει να παίζει μαζί μας σαν την γάτα με το ποντίκι. ''Ένας κόσμος παράξενος'', λοιπόν, ο τίτλος καί δεν είναι λίγες οι φορές που λέγοντάς τον, μπερδευόμουν καί άλλαζα την σειρά των λέξεων. Αντί να λέω ''Ένας κόσμος παράξενος", έλεγα ''Ενας παράξενος κόσμος''. Θα μου πείτε, εύλογα, πως αυτό μπορεί να έτυχε μόνο σε μένα καί να μην σημαίνει κάτι. Αλλά, αν δεν ισχύει αυτό; Άν είναι ένα επί τούτου τέχνασμα της συγγραφέως; Καί αυτή η εικόνα του εξωφύλλου, με το σταματημένο ρολόι, τί μπορεί να δηλώνει;

"Η άνοιξη έφτασε και το Θρι Πάινς ξυπνά από έναν σφοδρό χειμώνα. Όσα έχουν θαφτεί δεν πρέπει να ξαναέρθουν στο φως. Οι ζωές των Αρμάντ Γκαμάς και Ζαν Γκι Μποβουάρ αλλάζουν όταν μια παλιά υπόθεση παίρνει σάρκα και οστά. Τα παιδιά μιας δολοφονημένης γυναίκας επιστρέφουν στο Θρι Πάινς ύστερα από πολλά χρόνια. Άραγε υπάρχει χώρος για συγχώρεση; Ή μήπως εκείνα τα φριχτά τραύματα, θαμμένα για δεκαετίες, έχουν γίνει αποστήματα που τώρα είναι έτοιμα να σπάσουν; Ταυτόχρονα η ανακάλυψη του γράμματος ενός τεχνίτη που περιγράφει τον τρόμο που έζησε χτίζοντας μια σοφίτα μεγαλώνει την ανησυχία του επιθεωρητή. Όταν αρχίζουν να μετακινούν τα τούβλα, ο Γκαμάς και ο Μποβουάρ ανακαλύπτουν ένα κόσμο γεμάτο αξιοπερίεργα πράγματα. Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν πως σε αυτό το δωμάτιο υπάρχουν πολλά περισσότερα μυστικά από όσα αρχικά νόμιζαν, μυστικά που υπόσχονται εκδίκηση…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Άν χρειαζόταν να δώσω μία ερμηνεία του βιβλίου με μία καί μόνο φράση θα ήταν ''ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος''. Ναι, αυτή ήταν η αρχική μου σκέψη. Όμως, καθώς εμβάθυνα όλο καί περισσότερο στην ουσία του βιβλίου, διαπίστωσα πως προέκυπταν κι άλλα θέματα όπως είναι η παιδική κακοποίηση καί ο αντίκτυπός της στην ενήλικη ζωή, η αίσθηση του καθήκοντος, η αδελφική καί συζυγική αγάπη, η ανάγκη για να αποτελούμε μέρος μίας οικογένειας, η αποδοχή από τους γύρω μας, η εκδίκηση, οι δεύτερες ευκαιρίες, καθώς καί η λύτρωση που επέρχεται μέσα από την συγχώρεση...

Καλώς, ή, κακώς, μπήκα στην διαδικασία να συγκρίνω τα δύο βιβλία μεταξύ τους. Ναι, η συγγραφέας για ακόμη μία φορά διατηρεί το προσωπικό στυλ γραφής της, δίχως υπερβολές καί φιοριτούρες, μόνο που στα δικά μου μάτια φάνηκε να έχει εξελιχθεί. Δεν θα προδώσω πολλά, μόνο πως βρήκα αρκετά καλή την κίνησή της γύρω από το πως αφηγείται παράλληλα το παρελθόν καί το παρόν, με απόλυτη αρμονία δίχως να χάνεται ο ειρμός της σκέψης μας, ή, να υπάρχει πρόβλημα στην ροή των γεγονότων.

Εν κατακλείδι, έχουμε στα χέρια μας ένα αρκετά καλογραμμένο βιβλίο που διαβάζεται άκοπα, είτε έχετε διαβάσει το προηγούμενο, είτε καί μόνο του.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΛΟΥΙΖ ΠΕΝΙ (LOUISE PENNY)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: A world of curiosities

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ