Συνέντευξη με τον συγγραφέα Σπύρο Φλώρο

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΠΥΡΟΣ ΦΛΩΡΟΣ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

   Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Σπύρος Φλώρος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο "Ουδείς εκών κακός". Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν, μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού, είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Με ποιον τρόπο ‘’εισχώρησε’’ η συγγραφή στη ζωή σας;

Σ.Φ. Νομίζω ότι είναι κάτι που ούτε χρονικά ούτε αιτιακά μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί. Σίγουρα, ωστόσο, δεν θα πω ότι ήταν κάτι που ανέκαθεν «υπήρχε μέσα μου». Κάτι δουλεύει μέσα στον άνθρωπο, έρχονται τα μεγάλα ερωτήματα (θεωρώ ως αποτέλεσμα των μεγάλων αναγνωσμάτων και βιωμάτων, σίγουρα), και όλες οι εσωτερικές αναζητήσεις και τα πνευματικά και ψυχικά ταξίδια, ενίοτε επώδυνα, ενίοτε φωτεινά, αποκαλυπτικά, αναζητούν τις διεξόδους τους, ζητούν να ειπωθούν, να ακουστούν, και βρίσκουν δειλά δειλά τον δρόμο τους προς το χαρτί… Αργότερα, πια, ο δρόμος αυτός μοιάζει μονόδρομος, άσχετο αν οδηγεί σε φωτεινούς ή ερεβώδεις, κάποτε, τόπους.  

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής το βιβλίο σας με τίτλο ’’Ουδείς εκών κακός’’. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’αυτό;

Σ.Φ. Σας ευχαριστώ θερμά! Το βιβλίο –ένα δοκίμιο στοχασμού- ανοίγει έναν διάλογο με στοχασμούς που αιώνες επί αιώνων τρέφουν τη σκέψη του ανθρώπου, όχι σε ένα απλό θεωρητικό επίπεδο, αλλά στο πεδίο της πράξης, του βίου και του πώς ο άνθρωπος ορίζει και διαμορφώνει τον βίο του. Ποια η αιτία τέλεσης του κακού; Η άγνοια, η τύφλωση του νου, μια μοίρα που μας ορίστηκε να υποταχθούμε στο κακό; Ποια τα όρια της ελευθερίας της πράξης; Για παράδειγμα, η Μήδεια συνειδητά κι ελεύθερα σκοτώνει τα παιδιά της; Είναι επιλογή το έγκλημά της; Μοίρα κι ανάγκη; Σχέδιο θεϊκό; Κι η Αντιγόνη, από την άλλη; Αυτό το σύμβολο του ελεύθερου, αδούλωτου πνεύματος και αυτή που κήρυξε την αγάπη ως τον προορισμό και το πεπρωμένο του ανθρώπου, υπήρξε συνεπής στις διακηρύξεις της; Σε τέτοια μονοπάτια, λοιπόν, επιχειρεί να μας ωθήσει το μικρό αυτό βιβλίο.   

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποια η πηγή έμπνευσης του βιβλίου σας;

Σ.Φ. Όσο κανείς διαβάζει, και όσο περισσότερο τα αναγνώσματα έχουν υπόβαθρο φιλοσοφίας, άλλο από το να εμπνέεται δεν γίνεται. Θα μπορούσε ένας άνθρωπος να διαβάζει σε όλη του τη ζωή ξανά και ξανά μόνο ένα βιβλίο, για παράδειγμα τους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι, την Πολιτεία του Πλάτωνα, ακόμη κι αυτή την μικρή νουβέλα του Τολστόι, τον θάνατο του Ιβάν Ιλίτς, και να αντλεί έμπνευση για να γράφει για μια ζωή. Λοιπόν, για το βιβλίο αυτό, μία διάλεξη μαθήματος ηθικής φιλοσοφίας, όπου η συνειδητή και ηθελημένη τέλεση του εγκλήματος της Μήδειας παρουσιάστηκε ως δεδομένη, γέννησε τη σκέψη, την εξέταση της θέσης αυτής και έναν αντἰλογο.  

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;

Σ.Φ. Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε γρήγορα. Ξεκίνησε με την προοπτική ενός κειμένου 4-5 σελίδων. Μα, αυτό δεν το ορίζουμε εμείς. Οι σκέψεις παίρνουν τον δικό τους δρόμο, ορίζουν τον χρόνο, τον ρυθμό, την έκταση… ΚΙ έτσι, σε λίγα μερόνυχτα –με έμφαση στο «-νυχτα», σε περίπου 60 σελίδες, ολοκλήρωσαν ή, μάλλον, διέκοψαν προσώρας την όμορφη συζήτησή τους ο Σωκράτης, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, η Μήδεια, η Αντιγόνη, ο Ιησούς.  

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Αναφέρατε την Αντιγόνη, μεταξύ άλλων. Θα σταθώ σε αυτήν, γιατί τέθηκε υπό αμφισβήτηση, αν κατάλαβα καλά, η διακήρυξη από μέρους της, της αγάπης. Δηλαδή; Αιώνες ακούμε αυτό το «δεν γεννήθηκα για να μοιράζομαι το μίσος, αλλά την αγάπη». Λοιπόν; Δεν έχουμε το απόλυτο;

Σ.Φ. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του τελευταίου μέρους του βιβλίου. Προφανώς δεν μπορούμε να αρνηθούμε στον Σοφοκλή την τεράστια προσφορά του στην ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό. Πράγματι, τον πέμπτο προχριστιανικό αιώνα, στήνει αυτή την εμβληματική μορφή όρθια, αγέρωχη, μπροστά στην απειλή, στη βία, στο άδικο, στο μίσος, να ορθώνει το ελεύθερο, αδούλωτο, άκαμπτο φρόνημα και να εκφράζει τον λόγο της αγάπης, σπέρνοντας σπόρο αιώνιου φωτός για τον άνθρωπο. Όμως, δεν έκανε την απόλυτη υπέρβαση ο Σοφοκλής! Αν η Αντιγόνη, δικαίωνε έργω και όχι λόγω, την πίστη της στη δύναμη της αγάπης ως ανώτερης δύναμης, τότε προς ποιον θα έτεινε το χέρι της συγχώρεσης και της απροϋπόθετης αγάπης; Μα, προς τον ίδιο τον Κρέοντα! Όμως αυτό η Αντιγόνη δεν το κάνει! Η αγάπη της έχει όρια, προϋποθέσεις! Θα χρειαστούν περίπου 5 αιώνες να περάσουν από τότε, για να γίνει το βήμα που ο Σοφοκλής δεν ολοκλήρωσε.   

 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες/στριες από την ανάγνωση του βιβλίου σας;

Σ.Φ. Κάτι απλό: να νιώσουν ότι οι δύο ώρες που αφιέρωσαν στην ανάγνωσή του, άξιζαν. Ως αναγνώστης, σχεδόν μανιακός θα έλεγα, μεγαλύτερη απογοήτευση δεν νιώθω από την αίσθηση ότι λίγος χρόνος (το μόνο αληθινό κτήμα μας) «χάθηκε», διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Θέλω, λοιπόν, να νιώσει όποιος διαβάσει το βιβλίο, πως κάτι αποκόμισε. Το τι, δεν θέλω να το ορίσω… κι ας έχω κατά νου αρκετά. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Σαν αναγνώστης, τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Σ.Φ. Πολλά και διαφορετικά είδη. Όμως, σίγουρα, οτιδήποτε έχει μέσα του ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο. Είτε είναι ποίηση είτε μυθιστόρημα είτε θέατρο είτε δοκίμιο, αν δεν εισδύει στα τι τα πώς και τα γιατί τού «είναι», δύσκολα θα μπορέσει να μου ελκύσει το ενδιαφέρον. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Tέλος, αγαπημένο βιβλίο καί συγγραφέας;

Σ.Φ. Προφανώς, δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Ποιους να πρωτοπείς; Όμηρο, Σοφοκλή, Ηράκλειτο, Πλάτωνα, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Σαραμάγκου, Παπαδιαμάντη, Σολωμό, Κούντερα; Ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει. 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

Με εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon

Σ.Φ. Εγώ σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι κάθε καλό στο έργο σας.