Απαγορευτικό

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Απ΄το πρώτο του μυθιστόρημα ''Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι'' στο ''Στα μούτρα σου'' έως καί το νέο του,με τίτλο ''Απαγορευτικό'' (όλα κυκλοφορούν απ΄την Άνεμος εκδοτική),ο συγγραφέας Μιχάλης Κατσιμπάρδης αποδεικνύει περίτρανα,πως όχι μόνο είναι δεξιοτέχνης της γραφής,αλλά γνωρίζει απόλυτα το πότε πρέπει να γράψει ένα μυθιστόρημα καί το τι να πει μέσω αυτού. Καί πιστέψτε με,σε αυτήν την κατηγορία γίνεται όλο καί πιο δύσκολο να συμπεριληφθεί κάποιος/α συγγραφέας. Κι αυτό το υποστηρίζω μετά λόγου γνώσεως καί περισσής ειλικρίνειας...

Τίτλος: Απαγορευτικό

Καί στο άκουσμά του καί μόνο,πάρα πολλές σκέψεις στήνουν έναν ασυγκράτητο χορό μέσα στο μυαλό μου. Ποια θα επικρατήσει;

Ναι,ο συγγραφέας ποτέ δεν επιλέγει τυχαίους τίτλους για τα βιβλία του,αλλά δεν πέφτει στην παγίδα του να τοποθετεί κάποιον σαν άλλο ''πυροτέχνημα'' που θα δελεάσει το αναγνωστικό κοινό καί θα επισκιάσει τυχόν παραλείψεις,ή,συγγραφικές αδυναμίες του κειμένου. Δεν έχει τέτοια ανάγκη. Άλλωστε,έχει αποδείξει πως έχει επιλέξει να χαράξει τη δική του αυτούσια πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας,αφήνοντας το προσωπικό του στίγμα.

Τίτλος: Απαγορευτικό

Όχι! Δεν είναι ένα λάθος αυτή η επανάληψη στην αναφορά του τίτλου,ούτε θεωρώ τον εαυτό μου βραδύνου,αλλά είναι μία δική μου προσπάθεια να τον προσεγγίσω. Να δω μέσα καί πέρα απ'αυτόν. Να τον επεξεργαστώ,όχι τόσο σε νοητικό,αλλά σε ψυχικό-συναισθηματικό επίπεδο. Τί θέλω να πω με αυτό; Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως.

Όλοι κι όλες αντιλαμβανόμαστε την κυριολεκτική σημασία του όρου ''απαγορευτικό'' καί τις όποιες δυσκολίες μπορεί να επισύρει στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό,όμως,που ουσιαστικά θα πρέπει να εξετάσουμε,-πράγμα που κάνει ο συγγραφέας μέσα από την παρούσα ιστορία-,είναι το πως τα διάφορα απαγορευτικά,-εντός κι εκτός εισαγωγικών-,επηρεάζουν άρδην την ζωή μας,τόσο σε πρακτικό,όσο καί συναισθηματικό-ψυχικό επίπεδο. 

Άραγε,έχετε αναρωτηθεί ποτέ το πόσα απαγορευτικά έχει βιώσει στην ζωή σας; 

Πόσα απ'αυτά σας τα επέβαλαν (με την βία,ή,καί όχι) άλλοι άνθρωποι; 

Πόσα απ'αυτά τα έχετε επιβάλλει εσείς οι ίδιοι/ες στους εαυτούς σας; 

Κι αν ναι,ποια είναι τα πιο σκληρά καί επώδυνα; 

Για μένα είναι εκείνα που εμείς έχουμε ορίσει για εμάς. 

Γιατί ενώ έχουμε το περιθώριο της επιλογής μέχρι καί την τελευταία στιγμή,κάποιες φορές εμμένουμε σε αυτά. 

Σαν να αυτοτιμωρούμαστε... 

Σαν να πιστεύουμε (λανθασμένα) πως αυτό μας αξίζει...

Απαγορευτικό,λοιπόν,στην ελευθερία της σκέψης καί έκφρασης...

Απαγορευτικό,λοιπόν,στο να νιώσουμε χαρά κι αγάπη...

Απαγορευτικό στην ίδια την ζωή...

Θα βρούμε ποτέ το θάρρος να τα ξεπεράσουμε;

Για όλα αυτά καί πολλά παραπάνω θα μας μιλήσει ο συγγραφέας μέσα από την παρούσα υπόθεση. Το ''Απαγορευτικό'',αν καί μοιάζει τραχύ καί άσχημο στην γεύση,δεν παύει να γίνει η αφετηρία για ένα εσωτερικό ταξίδι τόσο προς τα βάθη της ψυχής του κεντρικού ήρωα,αλλά κι όλων εμάς που θα διαβάσουμε το βιβλίο. Ουσιαστικά θα έχουμε την αίσθηση πως η λύτρωση έρχεται ακόμη κι όταν έχουμε χάσει πια κάθε ελπίδα...

Περιγραφή:

Στην καρδιά της δεκαετίας του ’80, σ’ ένα παρακμιακό καφενείο στη χειμωνιάτικη Ουρανούπολη, κάτω από τη βαριά σκιά του Άθω, ο Στέφανος προσδοκά, σε πείσμα της λογικής, ότι θα αποπλεύσει για το Όρος. Έξω λυσσομανά πρωτοφανής καταιγίδα ξεθωριάζοντας τις αναιμικές ελπίδες που τρέφει κόντρα στον κοινό νου αλλά και στον φίλο του, ο οποίος αδυνατώντας να τον μεταπείσει αναζητά έγκυρες απαντήσεις στον ανεμοδαρμένο μόλο. Στον μικρόκοσμο του καφενείου μοναχοί, εργάτες, συνταξιούχοι, φοιτητές κι ένας αλλοπαρμένος γέροντας συνθέτουν ένα εκρηκτικό ανθρώπινο μίγμα, που ζωντανεύει φιλοσοφικές αναζητήσεις και πυροδοτεί αχαλίνωτα πάθη. Το τέλος επιφυλάσσει ένα τραγικό συμβάν που γίνεται αφορμή για μια ολική ανατροπή των πραγμάτων. Ενδιάμεσα, φωτίζονται τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια του πρωταγωνιστή, που σμίλεψαν την αινιγματική και αντιφατική στάση του για τη ζωή.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική.