Happy hour

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της συγγραφέως Σαρίτα Χαΐμ, με τίτλο ''Happy hour" καί αποτελεί την σημερινή μου πρόταση για εσάς. Πρόκειται για ένα διαφορετικό κοινωνικό μυθιστόρημα, σε σχέση με αυτά που είθισται να κυκλοφορούν. Βλέπετε, η συγγραφέας, μέσα από το παρόν έργο, επιλέγει να ''ξεφύγει'' από τις όποιες νόρμες ακολουθούν ανάλογα βιβλία του είδους καί να χαράξει μία δική της πορεία. Κι αυτό ήταν αρκετό, ώστε η πρώτη μου ''γνωριμία'' με την πένα της, να στεφθεί με επιτυχία. 

Για να είμαι ειλικρινής, τον τελευταίο καιρό νιώθω έναν αναγνωστικό ''κορεσμό'' αναφορικά με τα κοινωνικά μυθιστορήματα (σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω την αξία τους, ούτε να προσβάλλω τους/τις δημιουργούς τους, καθώς έχω διαβάσει εξαιρετικά μυθιστορήματα του είδους), αλλά με έχει κουράσει κάπως αυτή η μονότονη ροή που ακολουθούν, οι πομπώδεις φράσεις, τα ενοχλητικά κλισέ, το μελοδραματικό στοιχείο καί οι τάσεις διδαχής. Δεν επιθυμώ να με ''φορτώνουν'' ψυχολογικά με επιπλέον αρνητικά συναισθήματα, λες καί δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλα τόσα στην καθημερινή μας ζωή. Μα ας επιστρέψω στις σκέψεις μου για το παρόν έργο.

 

Ακούγοντας για πρώτη φορά τον τίτλο του ''Happy hour'' καί συνδυάζοντάς τον με την εικόνα του εξωφύλλου, η σκέψη πως θα περνούσε ευχάριστα η ώρα μου μαζί του με είχε ήδη προκαταβάλει κι όχι άδικα, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια της ανάγνωσης. Όπως προείπα, δεν έχω διαβάσει προηγούμενο έργο της συγγραφέως, οπότε μία αίσθηση λαχτάρας καί ανυπομονησίας με είχε κατακλύσει. Ξεκινώντας, λοιπόν, την ανάγνωση του βιβλίου, μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε. Η συγγραφέας κεφάλαιο το κεφάλαιο επιλέγει να πρωταγωνιστεί/ουν κι άλλο/α πρόσωπα/α καί να μην προβαίνει στην αναμενόμενη χρήση ενός συμβατικού τίτλου για το καθένα απ'αυτά, αλλά να επιλέγει το όνομα ενός ποτού. Αυτό, όχι μόνο πρόσδιδε μία νότα φρεσκάδας σε όλο το κείμενο, μα οι γεύσεις καί τα αρώματα των ποτών διέγειραν τις αισθήσεις μας, ξυπνώντας μας ποικίλα συναισθήματα, δημιουργώντας παράλληλα καί διάφορες εικόνες...

"Στο μπαρ του Βαγγέλη οι άνθρωποι μοιράζονται τις ιστορίες τους, που διαποτίζονται από αλήθεια και βαθύ συναίσθημα. Ο Ζαχαρίας έχει το πρώτο του ραντεβού με τη Γλυκερία, μια κοπέλα που γνώρισε στο διαδίκτυο. Η εγκυμονούσα Μαρία σηκώνεται από το κρεβάτι όπου είναι καθηλωμένη, για να συναντήσει τον εργολάβο που θα της φτιάξει το σπίτι των ονείρων της. Ο Αχάν βιώνει έναν πρωτόγνωρο έρωτα που του έχει πάρει τα μυαλά. Η Αμαλία πίνει το τελευταίο λικέρ της ζωής της. Ο Κωνσταντίνος, μετά από χρόνια, αντικρίζει και πάλι τον δυνάστη του. Ο Στέλιος σκέφτεται πώς θα ξεφορτωθεί τον κακοποιητικό πατέρα του και ο Θανάσης τον παλιό του φίλο από τον στρατό που πιστεύει σε αρειανές παρεμβάσεις. Η Κορίνα σχεδιάζει τα βήματά της ως ινφλουένσερ και ο Άρης αναμετριέται με τις επιλογές του." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Τί μου άρεσε στο βιβλίο; Πολλά, μα θα σας απαριθμήσω μερικά εξ αυτών.

- Ο λόγος της συγγραφέως που είναι άμεσος, μεταδοτικός, ουσιαστικός, χιουμοριστικός όπου κι όταν χρειάζεται, μα καί συγκινητικός.

- Τα πρόσωπα του βιβλίου, που είναι οικεία, σύγχρονα κι εναρμονισμένα με την εποχή μας, χάρη στην πολύ καλή σκιαγράφησή τους από την συγγραφέα.

- Η γρήγορη καί συνεχόμενη ροή των γεγονότων.

- Η περιγραφή των συναισθημάτων, δίχως εκβιαστικά μέσα από μεριάς της συγγραφέως.

- Τέλος, ο τρόπος προσέγγισης καί ανάδειξης ζητημάτων όπως ο έρωτας, η αποδοχή, η απώλεια κ.α.

Εν ολίγοις, εγώ απήλαυσα το βιβλίο μέχρι την τελευταία του σελίδα, σαν να απολάμβανα ένα αγαπημένο κοκτέιλ. Ένα βιβλίο που σας προτείνω να αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.