Έτσι έφυγε

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Ως αναγνωστικό κοινό πολλές φορές εκφράζουμε την λανθασμένη άποψη πως τα απλά βιβλία είναι υποδυέστερα των σύνθετων αναφορικά με την ουσία των νοημάτων τους. Εκ προσωπικής -ικανοποιητικής θέλω να πιστεύω- πείρας, θεωρώ πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει απόλυτα. Μην σας πω πως με τα πιο απλά λόγια, απαλλαγμένα από επιτηδευμένες εκφράσεις καί λοιπές φιοριτούρες, λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες που περιέχουν μέσα τους μηνύματα με τελικούς αποδέκτες όλους κι όλες εμάς. Μηνύματα καί σκέψεις με κοινό παρανομαστή όλα όσα διαδραματίζονται μέσα στις κοινωνίες καί επηρεάζουν, κατ'επέκταση, εμάς ως πολίτες των. Στην κατηγορία των απλών, μα πλούσιων από άποψη νοημάτων, βιβλίων ανήκει καί το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Κυριακής Πλαϊνάκη, με τίτλο ''Έτσι έφυγε''. Κι εγώ αναρωτιέμαι τι μπορεί να σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος. Το φευγιό ενός ανθρώπου από την ζωή (μας); Ή κάτι άλλο;

"«Έλεγε πως οι κοκκινομάλλες γυναίκες είναι όμορφες γιατί συνδυάζουν τη ζεστασιά της φωτιάς στο κεφάλι τους και την ήρεμη δύναμη της γης με τη χρυσαφένια τους επιδερμίδα. Θυμίζουν, έλεγε, το φθινόπωρο που ετοιμάζει τον σπόρο για την ανοιξιάτικη ανθοφορία. Τι να πω; Ήταν ποιητής ο καλός μου. Αφού έβλεπε όλα αυτά, εγώ γιατί να έχω αντίρρηση; Έλεγε κι άλλα πολλά, τόσο γλυκά, που με ξάφνιαζε, γιατί δεν ήμουν μαθημένη από τον Ορέστη σε τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού».

Έτσι έφυγε. Ένα μυθιστόρημα όπου η αφηγήτρια με διεισδυτικό τρόπο, με ιδιαίτερη ψυχραιμία, άλλοτε με τρυφερότητα και άλλοτε με οργή ή σαρκασμό, αφηγείται και κρίνει τα δρώμενα. Η ηρωίδα Ελένη αντιμετωπίζει δυναμικά τις δυσκολίες του διορισμού της ως δασκάλας στην επαρχία και έρχεται σε ρήξη με τον άντρα της Ορέστη γι’ αυτόν τον διορισμό αλλά και για το ποια στάση πρέπει να κρατήσουν απέναντι στην ασθενή αδελφή της." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Πολλές φορές λέμε πως κάποια πράγματα που μπορεί να λέμε, ή, να σχολιάζουμε πως μοιάζουν με γραφικότητες. Μα αυτές οι ''γραφικότητες'', όχι μόνο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, αλλά μας ταλανίζουν τόσο σε προσωπικό, όσο καί γενικότερο επίπεδο. Η συγγραφέας, λοιπόν, στις 231 σελίδες του βιβλίου της θα μιλήσει για ζητήματα όπως η βαθειά επιθυμία για εκπλήρωση των ονείρων μας, η ανάγκη μας για στήριξη από το οικείο περιβάλλον μας, η αδελφική καί γονεϊκή αγάπη προς τα παιδιά, η δυσκολία των προσωπικών σχέσεων -πόσω μάλλον όταν τις ''χωρίζει'' η χιλιομετρική απόσταση-, η εκμετάλλευση των αδυνάμων, οι παγιωμένες θέσεις σχετικά με την θέση της γυναίκας, αλλά καί οι δεύτερες ευκαιρίες από εκεί που δεν το περιμένουμε... Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από την καθαρή καί άκρως κατανοητή πένα της συγγραφέως, που φαίνεται πως σέβεται καί νοιάζεται το αναγνωστικό κοινό, αλλά καί τα πρόσωπα (μαζί με τα βιώματά τους) της ιστορίας. Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα που εξιστορεί αλήθειες ζωής, σαν αυτές που συχνά-πυκνά συμβαίνουν γύρω μας.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.