‘’Κριτικές βιβλίων’’: Για ποιους λόγους γράφουμε κριτικές; Άραγε το μέγεθος (της κριτικής) μετράει;

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Κεφάλαιο: Κριτικές βιβλίων

Όταν διαβάζουμε ένα, ή, καί περισσότερα βιβλία, το σύνηθες μεταξύ των αναγνωστών/στριων είναι να εκφράζουμε την κριτική μας γι’αυτά είτε ιδιωτικά, είτε δημόσια, με διάφορες αναρτήσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα blogs καί σε άλλα sites λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Καί για να σας προλάβω, ‘’κριτική’’ καί ‘’άποψη’’ είναι ακριβώς το ίδιο, οπότε ας μην παίζουμε με τις λέξεις...

Για ποιους λόγους, όμως, γράφουμε τις κριτικές μας για τα βιβλία που διαβάσαμε;

Προφανώς καί δεν μπορώ να εκφέρω έναν λόγο που να καλύπτει όλους κι όλες, αλλά θα σας πω για μένα. Γράφω για να μεταφέρω τις σκέψεις μου (θετικές/αρνητικές) σχετικά με τα βιβλία που διάβασα, τα συναισθήματα που αυτά ‘’γέννησαν’’ στο μυαλό καί στην ψυχή μου καί κατ’επέκταση να ‘’απαγκιστρωθώ’’ από την επίδραση του ενός, για να περάσω στο επόμενο. Δεν το κάνω για να δείξω το συγγραφικό μου ταλέντο (το οποίο ΔΕΝ διαθέτω) πατώντας πάνω σε ξένα κείμενα, ώστε να ζήσω το όνειρο (κάτι που δεν θέλω, ούτε επιδιώκω) να γίνω μελλοντικά κι εγώ συγγραφέας. Κι αφού το ξεκαθαρίσαμε κι αυτό (αν καί για μένα ήταν ξεκάθαρο πάντα), ας περάσω στο δεύτερο σκέλος του άρθρου.

Άραγε το μέγεθος (της κριτικής) μετράει;

Πόση αξιοπιστία δίνει στον λόγο μας μία κριτική ‘’σεντόνι’’, ή, μία πιο λακωνική; Προφανώς καί ΔΕΝ παίζει κανέναν μα κανέναν ρόλο η ποσότητα των λέξεων καί ο όγκος που καταλαμβάνει το κείμενό μας για να είναι ορθό, πειστικό καί κατατοπιστικό. Για να είναι μία κριτική σωστή πρέπει να βασίζεται σε λόγο ευνόητο, αντικειμενικότητα, σεβασμό, αλλά καί ορθά επιχειρήματα από την μεριά του γράφοντος/της γραφούσης, απαλλαγμένη από φιοριτούρες, βερμπαλισμούς, προσωπικές συμπάθειες, ή, αρνητικές προκαταλήψεις. Το ζήτημα είναι η εκάστοτε κριτική να αναδεικνύει την ουσία του κειμένου μέσα από τα νοήματά του, αν κι εφόσον αυτά υπάρχουν...

Προσωπική εμπειρία:

Εμένα άλλες φορές τυγχάνει να είναι πιο μακροσκελή τα κείμενά μου κι άλλες πιο μικρά. Καί πιστέψτε με! Αυτό δεν συνάδει με το πόσο αρεστό, ή, όχι μου ήταν το βιβλίο. Καμία σχέση. Απλώς αφήνω ελεύθερη την σκέψη μου καί τα χέρια μου πάνω στο πληκτρολόγιο για να γράψουν αυτά που θέλουν να πουν. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να γράφω αερολογίες, ή, να επαναλαμβάνω τα ίδια καί τα ίδια δυο-τρεις φορές με άλλα λόγια, απλώς καί μόνο για να ‘’γεμίσω’’ τον χώρο στα blogs.

Τα λέμε σύντομα σε επόμενο άρθρο!