το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Πόσοι/ες από εσάς γνωρίζετε το τι είναι η αλεξιθυμία; Όχι, δεν προσπαθώ να το παίξω έξυπνη, αφού μέχρι να διαβάσω το βιβλίο, για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα, δεν την είχα ακούσει ως λέξη, αλλά όπως αποδεικνύεται υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας που έχουν γεννηθεί φέροντας αυτήν. Μα ας τα πιάσω, καλύτερα, από την αρχή...

Περιγραφή:

Ο Γιάντζε γεννήθηκε με μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που ονομάζεται αλεξιθυμία, η οποία καθιστά δύσκολο για εκείνον να αισθάνεται συναισθήματα όπως η χαρά, ο φόβος ή ο θυμός. Δεν έχει φίλους, αφού οι δύο νευρώνες σε σχήμα αμυγδάλου που βρίσκονται βαθιά στον εγκέφαλό του έχουν φροντίσει γι’ αυτό, αλλά η μητέρα και η γιαγιά του, αφοσιωμένες σ’ εκείνον, του παρέχουν μια ασφαλή και ικανοποιητική ζωή. Το μικρό τους σπίτι, πάνω από το μαγαζί της μητέρας του που πουλάει μεταχειρισμένα βιβλία, είναι διακοσμημένο με σημειώματα γραμμένα σε πολύχρωμα χαρτάκια, τα οποία του υπενθυμίζουν πότε πρέπει να χαμογελά, πότε να λέει «ευχαριστώ» και πότε να γελάει.

Έπειτα, την παραμονή των Χριστουγέννων, στα δέκατα έκτα γενέθλια του Γιάντζε, τα πάντα αλλάζουν. Μια τρομακτική πράξη τυφλής βίας καταστρέφει τον κόσμο του, αφήνοντάς τον ορφανό και μόνο. Παλεύοντας να αντιμετωπίσει την απώλειά του, ο Γιάντζε αποσύρεται σε μια σιωπηλή απομόνωση, μέχρι που ο προβληματικός έφηβος Γκον καταφθάνει στο σχολείο του και αναπτύσσουν έναν εκπληκτικό δεσμό.

Καθώς ο Γιάντζε αρχίζει να ανοίγεται σε καινούργιους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και ενός κοριτσιού στο σχολείο, κάτι αλλάζει σιγά-σιγά μέσα του. Κι όταν ξαφνικά βρεθεί σε κίνδυνο η ζωή του Γκον, ο Γιάντζε θα έχει την ευκαιρία να βγει έξω από κάθε ζώνη άνεσης που έχει δημιουργήσει, προκειμένου να γίνει ίσως ο ήρωας που ποτέ δεν πίστευε ότι θα ήταν.

Ο Απεσταλμένος της Γιόκο Ταουάντα συναντά το Ποιος Σκότωσε τον Σκύλο τα Μεσάνυχτα του Μαρκ Χάντον σε αυτή τη σπαραχτική και θριαμβευτική ιστορία για το πώς η αγάπη, η φιλία και η επιμονή μπορούν να αλλάξουν μια ζωή για πάντα.

«Αυτή η ιστορία μιλά, εν ολίγοις,
για ένα τέρας που συναντά ένα άλλο τέρας.
Ένα από τα τέρατα είμαι εγώ».

Είναι αλήθεια πως ο χρόνος ποτέ δεν θα είναι αρκετός, ώστε να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που εκδίδονται. Πολύ συνειδητά, απ'την αρχή της χρονιάς, έχω θέσει ως όρο στον εαυτό μου να διαβάζω βιβλία που πραγματικά με ενδιαφέρουν καί να κάνω μία πιο αυστηρή επιλογή. Όταν μου πρότειναν να διαβάσω το βιβλίο ''το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος" της συγγραφέως Γουόν-Πιενγκ Σον (Won-pyung Sohn) (κυκλοφορεί στην χώρα μας από τις εκδόσεις Ιβίσκος σε μετάφραση της κυρίας Χριστίνας Ζαχαρίου) δεν πέρασε ούτε καν, από το μυαλό μου, η σκέψη να το απορρίψω. Μην σας πω, πως αν δεν συμφωνούσα να το διαβάσω, έπειτα θα το μετάνιωνα... Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι με έλκυε σε εκείνο, μέχρι που το διάβασα...

Το βιβλίο ''το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος" βασισμένο σε επιστημονικές γνώσεις καί την φαντασία της συγγραφέως μας μυεί στον κόσμο όλων εκείνων των ανθρώπων που γεννήθηκαν με αλεξιθυμία. Όχι, δεν έχει τάσεις προς το μελό, ούτε φέρει άλλα κουραστικά κλισέ, ή, βαρύγδουπες φιοριτούρες. Αντιθέτως, με λόγο οικείο, ευθύ καί κατά τόπους καυστικό μας επιτρέπει να δούμε βαθειά μέσα στις ψυχές καί το μυαλό αυτών των ανθρώπων καί να αντιληφθούμε τον τρόπο που σκέφτονται καί βιώνουν τα όποια συναισθήματα. Ξέρω πως είναι δύσκολο να καταλάβουμε έναν άλλον άνθρωπο καί το τι μπορεί να περνάει, αν δεν βρεθούμε στην ίδια θέση με εκείνον, μα καί πάλι η προσπάθεια αρκεί.

Το βιβλίο ''το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος" θα μπορούσε, επίσης, να είναι κι ένα ιδιαίτερο μάθημα ζωής για όλους κι όλες εμάς -τους/τις κατά τ'άλλα υγιείς- ώστε να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους γυρώ μας έτσι ακριβώς όπως είναι.  Να αναπτύξουμε την ενσυναίσθησή μας καί το ίδιο να διδάξουμε καί στα παιδιά μας. Να μην φοβόμαστε ό,τι μοιάζει διαφορετικό από εμάς, αλλά να το αγκαλιάζουμε καί να μην του στρέφουμε την πλάτη μας. Ποιος/α ξέρει; Ίσως καί να διδαχθούμε πολλά απ'αυτά...

Για μένα το βιβλίο ''το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος" είναι ένα από τα καλύτερα που διάβασα από την αρχή της χρονιάς καί είμαι σίγουρη πως με την πρώτη ευκαιρία θα το διαβάσω ξανά με το ίδιο ενδιαφέρον καί χαρά.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος.








Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ας μιλήσουμε για ''likes'' & ''followers''...

Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Ιορδάνα (Δανάη) Στεργίου

Ας γνωρίσουμε τον συγγραφέα Λάζαρο Μωυσίδη

Η ευτυχία της ανυπαρξίας

Όνειρα στη θερμάστρα