Συνοδός κορυφής
Από τις εκδόσεις Υδροπλάνο κυκλοφορεί το βιβλίο της συγγραφέως Μαίρης Βανδώρου, που φέρει τον ασυνήθιστο καί διφορούμενο -τολμώ να πω- τίτλο ''Συνοδός κορυφής''. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που μας προσφέρει τροφή για σκέψη. Άραγε, αυτός ο ''Συνοδός κορυφής'' μπορεί να λάβει μία αρνητική, ή, μία θετική χροιά; Προς τα που θα γείρει το βάρος της πλάστιγγας; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα επρόκειτο για κάτι αναμενόμενο. Ή μήπως όχι;
Λένε πως ό,τι λάμπει, δεν είναι πάντα χρυσός καί θα συμφωνήσω. Θεωρώ πως τα πολλά φώτα της δημοσιότητας μας τυφλώνουν καί πίσω από τις βαριές κουρτίνες που ''κλείνουν'' τις όποιες αυλαίες, υπάρχει πολλή βρωμιά, σαπίλα καί άνομες πράξεις καί συμπεριφορές. Δυστυχώς, τα φανταχτερά στολίδια καί τα έντονα φώτα μας παραπλανούν, αποκρύπτοντάς μας στην πραγματικότητα την αλήθεια του ''είναι'', προβάλλοντας το όποιο ''φαίνεσθαι'' ως κοινά αποδεκτό κι αρεστό, μην δίνοντας σημασία στο κενό που μπορεί πολύ συχνά να υπάρχει πίσω απ'αυτό. Όμως, ποιος/α αντέχει να αντικρύσει κατάματα την όποια αλήθεια;
"Ο Αλέκος, μεγαλωμένος σε ένα κεφαλοχώρι της Πάτρας, ονειρεύεται να γίνει διάσημος χωρίς να πρέπει να δουλέψει γι’ αυτό. Για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, είναι πρόθυμος να κάνει οποιαδήποτε υποχώρηση στους ισχυρούς φίλους που θα βρεθούν στον δρόμο του, προκειμένου να προωθήσει την καριέρα του και να κερδίσει χρήματα. Στη δεκαετία του ’90 φαίνεται πως το όνειρό του θα πραγματοποιηθεί. Όμως, μια λάθος κίνηση θα φέρει την ανατροπή και θα τον εξοστρακίσει από τον όμορφο και λαμπερό κόσμο, στον οποίο θεωρεί ότι ανήκει. Όμως ο Αλέκος δεν είναι από αυτούς που το βάζουν κάτω. Θα καταφέρει να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής του ή μήπως απλώς θα βρίσκει πάντα τρόπους να ξεγελάει τον εαυτό του; Όταν τα φώτα σβήνουν, τι μένει πίσω τελικά;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Μας αρέσει να αυτοαποκαλούμαστε ως πολίτες μίας σύγχρονης καί εξελιγμένης κοινωνίας, η οποία έχει αφήσει πίσω λανθασμένες πεποιθήσεις καί στάσεις ζωής. Όλοι κι όλες λέμε πως λειτουργούμε με ενσυναίσθηση καί πως νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας καί τα δικαιώματά του, δίχως να κάνουμε την οποιαδήποτε διάκριση. Μα πόση αλήθεια, τελικά, υπάρχει πίσω απ'αυτήν την δήλωση; Μήπως μένουμε μόνο στα λόγια καί όχι στις πράξεις; Μήπως όσο πιο εναλλακτικτοί/ες δηλώνουμε πως είμαστε, κατά βάθος είμαστε πιο συντηρητικοί/ες από εκείνους/ες που όντως είναι;
Αν καί οι δεκαετίες του '90 καί του 2000 μας φαίνονται να απέχουν πολύ από την σημερινή, δική μας εποχή, η αλήθεια είναι πως τα κατάλοιπά τους, σε διάφορους τομείς καί αντιλήψεις, εξακολουθούν να συμπορεύονται μαζί μας με την ίδια δυναμική του τότε. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από μεριάς μας, ως κοινωνία στο σύνολο, ώστε να αποτινάξουμε από πάνω μας πολλά από τα κληρονομηθέντα, από γενιά σε γενιά, κακώς κείμενα...
Η συγγραφέας Μαίρη Βανδώρου, ουσιαστικά μέσα απ΄την ιστορία του παρόντος βιβλίου, προβαίνει σε ένα ξεκάθαρο καί αιχμηρό σχόλιο με ηθικοκοινωνικές καί πολιτικές προεκτάσεις με τελικό αποδέκτη το αναγνωστικό κοινό. Δεν χαρίζεται, ούτε δικαιολογεί πρόσωπα καί καταστάσεις. Θέλει να μας ξεβολέψει απ΄τις αναπαυτικές μας θέσεις καί να μας βάλει να σκεφτούμε. Ένα βιβλίο, που αν κι διαδραματίζεται σε μία πιο παλιά εποχή, δεν διαφέρει καί σε πολλά από το σήμερα. Ένα βιβλίο ενδιαφέρον που το διάβασα ευχάριστα κι άκοπα.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου