Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Βέρα Σαββίδη

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΒΕΡΑ ΣΑΒΒΙΔΗ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Βέρα Σαββίδη

Γράφει η Βέρα Σαββίδη

Στο ερώτημα πως ήρθα σε επαφή με την συγγραφή, θα σας απαντήσω ευθύς αμέσως. Αρχικά, νομίζω πως αυτή ήταν μια αγάπη που με συνόδευε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Να επινοώ ιστορίες και να τις παίζω! Με κάθε αφορμή, με ένα ερέθισμα, κάτι που παρατήρησα. Συνήθως πρόσωπα και συμπεριφορές. Ή άλλοτε, μία εικόνα ή μια μελωδία. Όπως όλες οι αγάπες όμως, έτσι κι αυτή, έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Υπήρξαν διαστήματα που απομακρυνθήκαμε… και συναντηθήκαμε έπειτα ξανά…  Έγραφα παραμύθια, ιστορίες, αυτό ερχόταν σε ανύποπτο χρόνο, εντελώς ξαφνικά και σχεδόν ποτέ καμία σχέση δεν είχε με τις σχολικές εργασίες και τις υποχρεώσεις. Αργότερα μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να γράψω κείμενα για τις θεατρικές ομάδες που συντόνιζα επί σειρά ετών. Αλλά και διασκευές κατάλληλων θεατρικών έργων ώστε να μπορούν να προσφέρονται προς αξιοποίηση στις ηλικίες και τις δυνατότητες κάθε ομάδας. Σε ομάδες παιδιών, εφήβων, ενηλίκων, σε σχολεία, εργαστήρια, φυλακές, προγράμματα απεξάρτησης. Άλλοτε χρειάστηκε να γράψω κείμενα πάνω σε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς. 

 Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα, για να πω την αλήθεια.  Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιη, είναι πως αγαπώ πολύ τα βιβλία. Πιστεύω πολύ στα βιβλία και στη δύναμη που ασκούν στον άνθρωπο. Δεν θεωρώ ασφαλώς, ότι είναι πανάκεια. Αλλά έχουν τεράστια επιρροή και γοητεία, ακόμα και στις μέρες μας που η τεχνολογία κερδίζει συνεχώς έδαφος, ορισμένες φορές μάλιστα ισοπεδώνοντας πολύ σημαντικά πράγματα. Το βιβλίο διαχρονικά αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή πολιτισμού, ελεύθερης έκφρασης και επικοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος που στο παρελθόν, σε σκοτεινούς καιρούς, υπήρξαν απαγορεύσεις.  

Παραμύθια έχω γράψει αρκετά και περιμένουν στο κατώφλι της πραγματικότητας. "Ο Λεφτέρης έχει φ'' είναι το πρώτο που εκδόθηκε. Είχε την τύχη να εικονογραφηθεί από την Αλίνα Σαπρανίδου που ζωντάνεψε με εξαιρετικό πιστεύω τρόπο, την ιστορία του.  

''Ο Λεφτέρης έχει φ'' είναι, όπως προανέφερα, το πρώτο μου παραμύθι που προχώρησε σε έκδοση. Ασφαλώς τα αγαπώ όλα. Αλλά επέλεξα τον Λεφτέρη πρώτο, για να μοιραστεί την ιστορία του. Θα μπορούσα να προφασιστώ πολλούς λόγους γι' αυτή μου την επιλογή. Η αλήθεια είναι όμως πως ο Λεφτέρης με έναν δικό του μοναδικό τρόπο εμπεριέχει μέσα του όλα μου τα παραμύθια. Όπως και οι εμείς οι άνθρωποι. Χωρίς ίσως να το γνωρίζουμε, κάπου, από κάποια θέση, υπάρχουμε στις ιστορίες των άλλων. Γι' αυτό και μας αγγίζουν, γι'αυτό και ένα κομμάτι μας τις αισθάνεται οικείες, ενώ αρχικά φαίνονται να είναι ξένες. Μπορούμε να συναντηθούμε και να διακινηθούμε συναισθηματικά. Μέσα στο παραμύθι αυτό καθρεφτίζεται η συνάντηση του καθενός μας με τα εμπόδια και τις δυσκολίες, με τον αγώνα που δίνει ο κάθε άνθρωπος από νωρίς ώστε να μεγαλώσει, να ωριμάσει συναισθηματικά και να αντιμετωπίσει τους φραγμούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς, προκειμένου να υπερασπιστεί τις αξίες του, τα δικά του φ. Ο Λεφτέρης υπερασπίζεται με τον δικό του μοναδικό τρόπο το δικαίωμά του στην δημιουργικότητα, στην ίδια την ταυτότητά του. Το φ από το όνομα του, αυτό που του προσδίδει μια ιδιαιτερότητα, αυτό που κάποιοι μέσα στο παραμύθι απορρίπτουν ως διαφορετικό, μη κανονικό, αυτό το φ που αποφασίζουν να του στερήσουν, αποτελεί και τον πυρήνα του νοήματος για τις λέξεις, που αποδομούνται μαζί με την αξία και την ομορφιά τους. 

Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις μέσα στο παραμύθι, πιστεύω πως είναι διαχρονικά. Έχουν δοθεί με χιούμορ, με παιχνιδιάρικη διάθεση, πρωτίστως γιατί απευθύνεται σε παιδιά, μα επιπλέον, επειδή αυτός είναι ο τρόπος μου να εκφράζω αυτά που θεωρώ πολύ ουσιαστικά και σημαντικά. Άλλωστε, ενώ η ιστορία αυτή απευθύνεται σε παιδιά, πιστεύω πως «κλείνει το μάτι» και στους ενήλικες. Ο καθένας από εμάς έχει συναντηθεί με κάθε λογής Οχιδεμπορήδες από πολύ νωρίς. Το πώς θα τους διαχειριστούμε, είναι μια άλλη ιστορία. Ο Λεφτέρης το έκανε με τον δικό του τρόπο και θέλει να μοιραστεί αυτή του την περιπέτεια. 

Παρηγορητικά είναι τα παραμύθια. Παρηγορούν αλλά κυρίως ενθαρρύνουν. Δεν υπάρχουν για να πιστέψουν τα παιδιά στην ύπαρξη δράκων ή Οχιδεμπορήδων. Υπάρχουν για να μας στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα πως όλοι αυτοί δεν είναι ανίκητοι. Ο Λεφτέρης είναι ένα παιδί και ταυτόχρονα ένα παραμύθι. Έχοντας πάρει μαζί του τις πολύτιμες αποσκευές του από αυτή την δοκιμασία, άνοιξε μόλις τα φτερά του και ετοιμάστηκε να ξεκινήσει το δικό του ταξίδι. Ελπίζω και εύχομαι να συναντηθεί και να συνομιλήσει, να μοιραστεί με τα παιδιά την αλήθεια του και να βρει συνοδοιπόρους. 

Σας ευχαριστώ,

Βέρα Σαββίδη

Την ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση,

Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon

- Διαβάστε την κριτική μου για το βιβλίο ''Ο Λεφτέρης έχει φ'' εδώ: https://vivliovamon.blogspot.com/2022/12/blog-post_67.html