Καρδιά προς ενοικίαση

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Αυτό που έχω παρατηρήσει, όλο και πιο έντονα τα τελευταία καλοκαίρια, είναι το γεγονός πως η αφόρητη ζέστη -ακόμα κι αν πάρω αγκαλιά τον ανεμιστήρα!- με δυσκολεύει στο να διαβάσω βιβλία. Ειδικά εκείνα τα βιβλία που είναι γραμμένα από πιο σύνθετο λόγο και πιο ''βαριά'' ως προς τη θεματική τους. Για να μην βρεθώ στο αντίθετο άκρο και για να αποφύγω να πάψω να διαβάζω βιβλία, έχω επιλέξει τόσο να μειώσω/παρατείνω τον χρόνο ανάγνωσης του κάθε βιβλίου όσο και να στρέφω την προσοχή μου σε βιβλία πιο ανάλαφρα, που σε καμία περίπτωση δεν θα τα χαρακτήριζα ως ευτελή, ή, μικρότερης λογοτεχνικής αξίας. Απλώς αναφέρομαι σε εκείνα τα βιβλία που με κάνουν να περνώ καλά διαβάζοντάς τα, δίχως να χρειάζεται μία υπερανάλυση, ή, μία πιο ''αυστηρή'' οπτική από μεριάς μου. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και το νέο αισθηματικό/κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Felicia Kingsley (Φελίσια Κίνγκσλεϊ), με τίτλο ''Καρδιά προς ενοικίαση'' (Due Cuori in affitto), το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας σε μετάφραση της κυρίας Μαρίας Οικονομίδου.

Περιγραφή:

Σάμερ, 27 ετών, Καλιφόρνια: τακτική, ακριβολόγος, τύπος πρωινός, αρραβωνιασμένη με έναν άντρα κατά πολύ μεγαλύτερό της, φιλοδοξεί να γίνει πετυχημένη σεναριογράφος. Προς το παρόν, παραμένει βοηθός διεύθυνσης παραγωγής σε μια τηλεοπτική σειρά.

Μπλέικ, 33 ετών, Νέα Υόρκη: καταξιωμένος συγγραφέας, τα βιβλία του βρίσκονται συχνά στις λίστες των ευπώλητων, αμετανόητος γόης, χαοτικός και άνθρωπος της τελευταίας στιγμής…

Οι ζωές τους κυλούν σε διαφορετικές, μα παράλληλες, τροχιές… Δεν έχουν τίποτα κοινό, εκτός από ένα εξοχικό σπίτι στο Χάμπτονς που τους έχει παραχωρηθεί την ίδια περίοδο λόγω κακής συνεννόησης.

Κάποιος πρέπει να φύγει, αλλά και οι δύο έχουν πολύ καλούς λόγους για να μείνουν. Και οι λόγοι μέρα με τη μέρα γίνονται ολοένα και περισσότεροι… Για επιπλέον πληροφορίες… εντός!

Το μοτίβο από εχθροί - εραστές (enemies to lovers) και όλο αυτό τοποθετημένο μέσα στον ευρύτερο λογοτεχνικό χώρο δεν είναι κάτι που το λες και πιο πρωτότυπο! Η συγγραφέας το έχει χρησιμοποιήσει και στο προηγούμενο έργο της που έχω διαβάσει (''Θα σε περιμένω στο Σέντραλ Παρκ'') χωρίς όμως να σημαίνει ότι μιλάμε για ένα μεγάλο και τραγικό ολίσθημα! Αντιθέτως, το μεσογειακό ταπεραμέντο της συγγραφέως και ο ευρύτερος τρόπος σκέψης της με κάνει να διασκεδάζω διαβάζοντας τα βιβλία της. Ναι, το χιούμορ μέσα στην μυθοπλασία είναι απαραίτητο, ειδικά όταν δεν ξεπερνά τα όρια και όταν μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις -εδώ κυρίως για τις ερωτικές- ενώ παράλληλα δεν αφαιρεί κάτι από την όποια σοβαρότητα και προσοχή με την οποία οφείλουμε να τις προσεγγίζουμε.

Διάβασα το βιβλίο μέσα σε δύο ημέρες. Η συγγραφέας εξ αρχής φανερώνει τις προθέσεις της και δεν έχει καμία πρόθεση να μας περιπλέξει σε σύνθετες υποθέσεις, ή, καταιγιστικές ανατροπές που θα μας συνταράξουν συθέμελα. Όχι, μην αναμένετε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, αν και νομίζω ότι είναι σαφές το που θα οδηγηθούμε στον επίλογο, μας κάνει να επιθυμούμε να διαβούμε τη διαδρομή μαζί με τα πρόσωπα της ιστορίας. Πρόσωπα πλασμένα από την φαντασία της συγγραφέως, αλλά τόσο εύληπτα κι από την φαντασία -κυρίως του αναγνωστικού κοινού- που είναι πολύ εύκολο να ταυτιστούμε ως ένα βαθμό μαζί τους... Πρόσωπα που είναι απολύτως ταιριαστά με τον ρόλο που τους έχει δοθεί, αλλά και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει και συνεπάγεται μέσα στην κοινωνία, αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις. 

Ναι, μπορεί να μην έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως λογοτεχνικό αριστούργημα, αλλά η συγγραφέας έχει έναν λόγο απλό, οικείο και τόσο άμεσο που αποτυπώνει πάνω στο χαρτί βιβλία αρκετά καλογραμμένα και ευανάγνωστα. Μας προσφέρει βιβλία που θα λατρέψει το αναγνωστικό κοινό -κυρίως οι γυναίκες- διότι αφουγκράζεται τα ''θέλω'' τους και τα μπλέκει με την όποια πραγματικότητα και μυθοπλασία, δίνοντας απλόχερα αυτό το ευτυχισμένο τέλος που -για να μην πω όλοι κι όλες- αρκετοί/ες ονειρεύονται να ζήσουν...

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.