Ας γνωρίσουμε τον ποιητή Γιάννη Σμίχελη

Ιανουαρίου 19, 2024

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΙΧΕΛΗΣ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε τoν ποιητή Γιάννη Σμίχελη

Γράφει ο Γιάννης Σμίχελης

Γεια σας είμαι ο Γιάννης Σμίχελης και θα ήθελα να σας παρουσιάσω την νέα μου ποιητική συλλογή «Δεύτερη φωνή 1». Το βασικό αντικείμενο της συλλογής Δεύτερη φωνή 1 είναι η αναπνοή μου. Με άλλο τρόπο ανάπνεα όταν γράφτηκαν τα αρχικά Korpus των δυο ποιητικών συλλόγων στίγμα στο χάοςκαι Διαισθητικό, με άλλο όταν έκανα την τελική επεξεργασία για την πρώτη τους έκδοση και με εντελώς διαφορετική αναπνοή όταν έγραφα την δεύτερη φωνή που ουσιαστικά συμπληρώνει την πρώτη και την οποία διαβάζεται ως ένα ενιαίο σύνολο στο νέο βιβλίο μου. Η δεύτερη φωνή γράφτηκε υπό την επίδραση των ασκήσεων αναπνοής που συμβάλουν καθοριστικά για την σύνδεση του ατόμου με το σώμα του και το περιβάλλον του. Πρώτα έκανα γιόγκα όπου είναι σωματικές ασκήσεις στις οποίες ο γυμναζόμενος συνδέει την σωματική άσκηση με την αναπνοή του ή ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης στις οποίες ο ασκούμενος συνδέεται με το κέντρο του σώματος του μέσω διαφορετικών τρόπων αναπνοής και μετά αφοσιωνόμουνα στο γράψιμο των ποιημάτων. Με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την αναπνοή μας συλλαμβάνουμε το σώμα μας και κατανοούμε την πραγματικότητα που ορίζει την ζωή μας. Όσο πιο βαθιά συγκεντρωνόμαστε στην αναπνοή μας τόσο βαθύτερα συνειδητοποιούμε τον εσωτερικό μας κόσμο και βελτιώνουμε το επίπεδο της αυτογνωσίας μας. Τα ποιήματα της αριστερής στήλης γράφτηκαν υπό την επίδραση των εξελίξεων από τις οποίες προέκυψαν, με αντιμετώπιση της αναπνοής ως ένας αυτοματισμός του ανθρώπινου οργανισμού τον οποίο διαθέτω και τον θεωρώ αυτονόητο κι απαράλλακτο, άρα δεν του δίνω σημασία, και υπό την επίδραση της ψυχολογικής μου κατάστασης στην οποία επικρατούσαν το άγχος, η τάση φυγής και η απογοήτευση. Τα ποιήματα της δεξιάς στήλης γράφτηκαν σε χωροχρονική απόσταση από την ελληνική πραγματικότητα της εικοσαετίας 1990 - 2010, ενώ αφορούν εκείνο το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο, δηλαδή μετά το 2020 στην Γερμανία και αφού είχα ζήσει ήδη στην χώρα υποδοχής ως μετανάστης σχεδόν δέκα χρόνια. Παράλληλα γράφτηκαν με την ανώτερη δυνατή συνειδητοποίηση του εαυτού μου που μπορούσα να πετύχω μέσω της καθημερινής άσκησης με την γιόγκα. Παρακάτω παρουσιάζω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα μήπως και γίνω πιο σαφής:

ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙΣ

Ζω με τον θάνατό μου - Μια αιώνια κραυγή ανείπωτη

Ταξιδευτής της γεύσης του - Το σώμα μου αμφορέας της αγωνίας του

Στα γατίσια γουργουρητά της ελπίδας - Αν ο ουρανός πέσει στο κεφάλι μας

Ισχνών παιδιών καρφωμένης μάνας στην ανυπαρξία - Ίσως ο σημερινός άνθρωπος συναντήσει την

ουσία του στην καταστροφή

Π' ανασαίνει με μύθους - Η αλήθεια μεταδίδεται από τη γενεαλογία της σιωπής

Ανείπωτους μ' ατράνταχτους - Μέσω των καθημερινών τελετών της γαλήνευσης και συντροφιάς

Μάνας ελεύθερης στην πείνα - Όταν οι ανέχειες ενωμένες σ' ένα μόνο βήμα

Και στη δίψα - Σ' έναν κόκκο σταριού

Έχοντας μαστούς τις ανάσες των πεθαμένων - Συμπυκνώνεται η προϊστορία της αδικίας ως συνείδηση

Ζω με τον θάνατό μου - Μια ολόφωτη απελπισία ιερή

Στο στίγμα της φωνής σου αυτοπυρπολούμαι - Η αυτοθυσία δεν έχει σχέση με τον θάνατο μα με την

υπέρβαση στην ιστορία

Στ' απάγκιο της θλίψης σου για να ξεφύγεις απ' τον εαυτό σου - Ο ήρωας είναι ο απλός άνθρωπος στην

καθημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης με την καθολική συνείδηση.

Τον εαυτό σου ν' ανακαλύψεις στους άλλους - Και η ανιδιοτέλεια έχει τη βαθιά επιθυμία του σπόρου

Ακόλουθοι και πιστοί δίχως να σου ανήκουν - Είμαστε ο εαυτός μας μόνο όταν ζούμε για τους άλλους

Όπως εσύ δεν ανήκεις σε σένα - Η αρχή της ελευθερίας θεμελιώνεται από το καθολικό δίκαιο

Ενώ λοιπόν το πρώτο μέρος, οι στίχοι δίχως υπογράμμιση, εκπέμπει μια απογοήτευση σε καταθλιπτικό

επίπεδο που σχεδόν ακυρώνει τον εαυτό, στο δεύτερο μέρος αναζητάω το νόημα της ίδιας της ύπαρξης

στην ζωή έστω με τους παρακμιακούς όρους με τρόπο γενεσιουργό ώστε να βρω την μέθοδο που θα

φέρει το νέο μέσω της ανθρώπινης δράσης. Επιπλέον προσπαθώ να υπερβώ την ψυχαναλυτική προσέγγιση του παλαιότερου κειμένου με μια στοχαστική μάτια στο νεότερο, τους υπογραμμισμένους στίχους, που να δείχνω ότι φιλοσοφώ την ζωή μου. Τα δυο κείμενα στέκουν είτε διαδοχικά χωρίς να έχει μεγάλη σημασία η σειρά και ταυτόχρονα ως ένας παράλληλος συμπληρωματικός λόγος, ένας διάλογος δυο φωνών του ίδιου ανθρώπου οι οποίες εκδηλώθηκαν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του, υπό διαφορετικές συνθήκες και σε αλλιώτικη ψυχοσωματική κατάσταση.

Μ’ αυτό τον τρόπο προσπαθώ να ορίσω και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την ποίηση. Ίσως τελικά

στην σημερινή εποχή ο ποιητής να είναι ένα συμπυκνωμένο κείμενο με ελάχιστη περιγραφική και αναλυτική διάσταση, όπου η κάθε λέξη, πρόταση, στίχος, στροφή, ποίημα, συλλογή να σκιαγραφούν,

σημασιοδοτούν και συμπυκνώνουν το ίδιο του το σώμα στην πορεία της καθημερινής του ζωής από την γέννηση έως τον θάνατο του.

Η ποιητική συλλογή ''ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ Ι'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.