Μοναστηράκι
Υπάρχουν πένες συγγραφέων που λειτουργούν σαν άλλο καταπραϋντικό της ψυχής καί της σκέψης μας. Αυτά τα πονήματά τους έρχονται καί μας ''αγκαλιάζουν'' σαν απαλό χάδι καί μας προσφέρουν μία γλυκειά αίσθηση θαλπωρής καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσής των. Ο σεβασμός στην λογοτεχνία, αλλά καί προς το αναγνωστικό κοινό τα χαρακτηρίζει καί παρά την φαινομενικά παλαιακή γραφή τους, τα βιβλία διαβάζονται με απόλυτη φυσικότητα καί τόσο αβίαστα, όσο καί τα συναισθήματα καί οι όποιες σκέψεις που προκύπτουν μέσω αυτών των ιστοριών. Σε αυτήν, λοιπόν, την κατηγορία ανήκουν καί τα έργα της συγγραφέως Κυριακής Πλαϊνάκη. Μία συγγραφέα που είχα την καλή τύχη να την ''γνωρίσω'' μέσα από το βιβλίο της '''Ετσι έφυγε'' καί να την ''βρίσκω'' ξανά στο νέο της κοινωνικό μυθιστόρημα, με τίτλο ''Μοναστηράκι'', το οποίο κυκλοφόρησε προσφάτως από τις εκδόσεις Κάκτος.
''Τι κάνει τη διαφορά σε μία ακόμα οικογενειακή ιστορία από τις πολλές που διανθίζουν την ελληνική πραγματικότητα; Οι άνθρωποι· πάντα οι άνθρωποι είναι οι πρωταγωνιστές. Στη συγκεκριμένη ιστορία, ένα Κυκλαδονήσι, η Άνδρος, είναι ο τόπος όπου ζουν και μεγαλώνουν οι ήρωές μας. Μέσα στην ομορφιά του γαλάζιου στοιχείου, διαμορφώνονται οι χαρακτήρες τους, ήπιοι μεν, δυναμικοί δε, και ζυμώνονται οι μεταξύ τους σχέσεις σε συνθήκες, πολλές φορές, αντίξοες. Η οικογένεια και το δέσιμό της είναι αυτό που συνήθως κρατά τα μέλη της ενωμένα. Οι διαφορές, στον χαρακτήρα του καθενός, παραμερίζονται με αγάπη, όταν όλοι γνωρίζουν τα όριά τους και φροντίζουν να τα διατηρούν. Δαμάζει τα κύματα ο καπετάν Αριστείδης, ο αρχηγός της οικογένειας, και γίνεται ένας καταξιωμένος ναυτικός, που πολύ αγάπησε τη θάλασσα. Το γεγονός όμως αυτό δεν τον κάνει καταπιεστικό με τα παιδιά του που δεν επιθυμούν ν’ ακολουθήσουν τη δική του πορεία. Σέβεται τις επιλογές τους και τα αφήνει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Η Άνδρος γίνεται πάλι η φιλόξενη αγκαλιά για όλους." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ο τίτλος, ''Μοναστηράκι'', που επέλεξε η συγγραφέας δεν είναι τυχαίος. Ούτε απλώς δηλώνει μία από τις πιο γνωστές περιοχές της πρωτεύουσας. Όλοι καί όλες έχουμε συνδυάσει διάφορα μέρη με συναισθήματα, ανθρώπους, θύμησες (καλές/κακές), ακόμα καί εμπειρίες ζωής. Έτσι, λοιπόν, το ''Μοναστηράκι'' κι όσα θα συμβούν εκεί καί γύρω απ'αυτό, θα είναι αρκετά ώστε να ξετυλιχθεί το ''κουβάρι'' της συγκεκριμένης ιστορίας της οικογένειας του βασικού μας πρωταγωνιστή. Μία οικογένεια συνηθισμένη καί παρόμοια με όλες σχεδόν που υπάρχουν. Μία οικογένεια αποτελούμενη από διάφορα πρόσωπα, καθένα εκ των οποίων φέρει τα δικά του χαρακτηριστικά, επιθυμίες, όνειρα, σκοπούς καί σκέψεις. Πρόσωπα που συγκρούονται καί μονιάζουν ξανά, αφήνοντας πίσω όλα τα λάθη καί τα προβλήματα που προκύπτουν από την καθημερινότητα, εστιάζοντας στο τώρα, ελπίζοντας διαρκώς για ένα καλύτερο μέλλον.
Άν καί ως θεματική το βιβλίο μπορεί να μην ανήκει στις πρώτες μου αναγνωστικές επιλογές, η πένα της συγγραφέως σε συνδυασμό με την αλήθεια του κειμένου, καθώς καί της άρτιας σκιαγράφησης καί ένταξης των προσώπων μέσα σε όλο το κείμενο, που έμοιαζε σαν να μην του λείπει το οτιδήποτε, με έκαναν να διαβάσω πολύ ευχάριστα καί άκοπα το βιβλίο. Ναι, μου άφησε μία αρκετά καλή εντύπωση καί είμαι βέβαιη πως αν βρίσκεστε σε μία πιο νοσταλγική περίοδο, ή, σας αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία, θα σας ικανοποιήσει.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου