Ο Αγιογράφος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

  Από το πρώτο του βιβλίο,με τίτλο ''Στη σκιά του ψηλού βράχου'' καί στην συνέχεια με το ''Ο παρατηρητής του θανάτου'' καί ''Το Ψαροκόκκαλο'' (καί τις δύο εκδόσεις) έως καί σήμερα με το τέταρτο,-κατά σειρά έκδοσης-,βιβλίο με τίτλο ''Ο Αγιογράφος",μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου μία πιστή αναγνώστρια του συγγραφέα Νικόλαου Βεντουρή. Ένας συγγραφέας που επάξια κατέχει την θέση του στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας,όσον αφορά τα αστυνομικά μυθιστορήματα,καθώς οι ιστορίες των βιβλίων του,-πέραν του ρεαλισμού-,είναι απόλυτα προσαρμοσμένες στα δεδομένα της καθημερινότητας των ανθρώπων στην χώρα μας καί πάνω απ'όλα απαλλαγμένες από ξενοφερμένες ιδέες καί νόρμες που,αν το καλοσκεφτούμε,έρχονται σε αντίθεση με το μεσογειακό μας ταπεραμέντο καί τα πληθωρικά μας συναισθήματα σε συνδυασμό με τις ανάλογες αντιδράσεις.

  Δεν χρειάζεται κάποιος/α να έχει μαντικές ιδιότητες για να αντιληφθεί το νόημα πίσω από τον τίτλο του βιβλίου ''Ο Αγιογράφος''. Αυτό,όμως,που πρέπει να έχει κατά νου,είναι πως ο συγγραφέας ποτέ δεν προβαίνει σε μία τυχαία επιλογή τίτλου. Εάν το προσέξουμε λίγο παραπάνω,θα δούμε πως πίσω από τους τίτλους όλων των βιβλίων του δεν υποβόσκει κανένα αίνιγμα καί αυτή η χρήση της κυριολεκτικής σημασίας των λέξεων,που δεν κοσμείται από επιπλέον περιττές φιοριτούρες,είναι που καθιστά τους τίτλους τόσο οξυδερκείς καί μας ιντριγκάρουν κάνοντας μας να σκεφτούμε πολλά πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της υπόθεσης καί παράλληλα,λειτουργούν ως ένα απ΄τα βασικά στοιχεία της πλοκής. Βλέπετε,ο συγγραφέας επιλέγει να μας προσφέρει σταδιακά τα κομμάτια του παζλ που μας δίνουν ολόκληρη την εικόνα,διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή μας.

  "Το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στην Κορωνίδα της Νάξου, υπάρχει εδώ και οκτώ αιώνες και λειτουργεί από το 1325 ως αντρική Μονή, χωρίς ποτέ να ερημωθεί από μοναχούς. Ο ιερομόναχος Μελέτιος Σκιαδάς, ο οποίος μονάζει στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου, εξαίρετος ερευνητής στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καλείται στο μοναστήρι, όταν ο δόκιμος μοναχός και αγιογράφος της Μονής Ζαχαρίας Σηφάκης, βρίσκεται νεκρός, με κομμένο τον λαιμό, μέσα στο ερμητικά κλειδωμένο εργαστήρι του. Οκτώ μοναχοί επάνδρωναν το μοναστήρι. Πριν σπάσουν την πόρτα, και οι επτά βρίσκονταν στην τραπεζαρία. Το ίδιο και την ώρα που έγινε ο φόνος. Από την πρώτη κι όλας στιγμή, ο Μελέτιος καταλαβαίνει πως η υπόθεση δεν είναι διόλου απλή. Γιατί ο αγιογράφος είχε πάντα κλειδωμένα πόρτα και παράθυρο; Ποιο αόρατο χέρι κατάφερε το ακατόρθωτο; Τι ρόλο παίζει στην υπόθεση η πανέμορφη Γεωργία, κόρη βοσκού, η οποία επισκεπτόταν τακτικά τον αγιογράφο στο εργαστήρι του; Τι μυστικά κρύβονται στο υπόγειο των κειμηλίων και στις στοές των σμυριδωρυχείων; Όταν ένας ακόμη μοναχός δολοφονείται, με παρόμοιο ακατανόητο τρόπο, τότε η κατάσταση ξεφεύγει από τα χέρια του και σε συνεννόηση με το Ιερατείο, αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια της αστυνομίας. «Μελέτιε, σκέψου σαν ιερωμένος και όχι σαν ερευνητής». Αυτά είναι τα λόγια του πρώην αστυνόμου Ορέστη Φωκά όταν φτάνει στο μοναστήρι, συντροφιά με τον αρχιφύλακα Μάνο Αναστασάκη. Και οι τρεις μαζί, με τη βοήθεια του Καλλίνικου, ενός πανέξυπνου νεαρού μοναχού, θα προσπαθήσουν να ξεδιαλύνουν το μυστήριο. Είναι ένας από τους μοναχούς ο δολοφόνος ή κάποιος άγνωστος κυκλοφορεί κρυμμένος στις σκιές;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας για ακόμη μία φορά επιλέγει να μας δίνει σταδιακά καί με τον δικό του ρυθμό τις όποιες πληροφορίες για την υπόθεση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αποσπάται η προσοχή μας καί να συγκρατούμε λεπτομέρειες που σε αντίθετη περίπτωση,ίσως να μας διέφευγαν. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση,οι εσωτερικές σκέψεις του κεντρικού ήρωα καί αφηγητή σε συνδυασμό με τους σύντομους καί αληθοφανείς διαλόγους μεταξύ των προσώπων της ιστορίας μας βάζουν στην διαδικασία να γίνουμε κι εμείς ένα κομμάτι αυτής. Εδώ να προσθέσω το πόσο λεπτομερείς καί εύστοχες μοιάζουν οι περιγραφές του συγγραφέα σχετικά με τον χώρο διεξαγωγής των γεγονότων,μα καί όσων σχετίζονται με την μοναστηριακή ζωή κι ενδυμασία,όπως καί τους κανόνες αυτής. Η δε αντικειμενική στάση του βασικού ήρωα καί αφηγητή είναι πολύ πειστική καί παραμερίζει τις τυχόν αρνητικές προκαταλήψεις.

   Καλά κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος,εγκλήματα που μοιάζουν ανεξήγητα τόσο για τον τρόπο όσο καί για τον λόγο που διαπράχθηκαν,άγρια ομορφιά του νησιού,ο πειρασμός που κλωνίζει την πίστη καί την αφοσίωση στον όρκο,ανάγκη για συγχώρεση καί πολλά ακόμη συνθέτουν ολόκληρο το σκηνικό που μας παρουσιάζει ο συγγραφέας Νικόλαος Βεντουρής μέσα από το νέο του μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που,-κατά την άποψή μου-,διαφέρει από τα προηγούμενά του,χαράσσοντας την δική του πορεία. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΝΤΟΥΡΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΝΤΥΠΟΙΣ