Ας γνωρίσουμε την ποιήτρια Φωτεινή Ουζουνίδου

Νοεμβρίου 01, 2022

Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΟΥΖΟΥΝΙΔΟΥ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την ποιήτρια Φωτεινή Ουζουνίδου.

Γράφει η Φωτεινή Ουζουνίδου

Ονομάζομαι Ουζουνίδου Φωτεινή. Γεννήθηκα το 1988 σ' ένα μικρό χωριό της Ροδόπης, τον Σώστη και είμαι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.

Ήδη από την εφηβική μου ηλικία, θυμάμαι τον εαυτό μου να αποσύρεται τα καλοκαίρια στο δωμάτιο του και να σκαρώνει στίχους που αντιστοιχούσαν σε μελωδίες αγαπημένων ελληνικών και ξένων τραγουδιών.

Θα προσπαθήσω να ορίσω το τι σημαίνει ποίηση για εμένα, αν και προσωπικά είμαι υπέρ της άποψης πως η ποίηση δεν υπάγεται σε νόρμες, φόρμουλες και καλούπια. Ποίηση για εμένα είναι κάτι χρυσό και άπιαστο όπως το χρυσό φθινοπωρινό φως του απογεύματος. Κάτι το οποίο δεν αιχμαλωτίζεται όπως ο αέρας που αναπνέουμε. Ποίηση με λίγα λόγια σημαίνει απελευθέρωση. Ένας τρόπος να απελευθερωθούμε έστω για λίγο και να σπάσουμε τα δεσμά από τα όσα μας δένουν τα χέρια και μας κρατάνε δέσμιους.

Την ποίηση που γράφω την διακατέχει μια έντονη υπαρξιακή αγωνία, γεγονός που απορρέει από την εμπειρία μου με την κατάθλιψη και συγκεκριμένα τη μείζονα καταθλιπτική διαταραχή. Η αποξένωση από τον εαυτό μου κι από τους άλλους, η μοναξιά, η ενηλικίωση και οι μνήμες που κουβαλάει η παιδική μου ηλικία είναι τα κύρια θέματα που με απασχολούν όταν γράφω. Πρώτη ύλη είναι τα όνειρα που βλέπω στα οποία δίνω μεγάλη σημασία, καθώς ουκ ολίγες φορές έχουν αποδειχθεί προφητικά, και οι φωτογραφίες τις οποίες συγκεντρώνω με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια, καθώς είμαι λάτρης της φωτογραφίας και ειδικά της ασπρόμαυρης.

Η ποίηση μου έχει πρωτίστως χαρακτήρα εξομολογητικό. Στόχος μου είναι ο αναγνώστης που θα έρθει σε επαφή με τα ποιήματα μου να νιώσει πως είναι κάποιος δίπλα του, τον ακούει και του κρατάει το χέρι.

Γράφω γι' αυτά που θα ήθελα να πω στον εαυτό μου και γι' αυτά που θα ήθελα να ακούσω να μου πουν οι άλλοι και δε μου τα έχουν πει μέχρι στιγμής. Είναι ένας τρόπος να βρω τον εαυτό μου στην προσπάθεια μου να ξεφύγω από αυτόν. Είναι ένας τρόπος διαφυγής και παράλληλα ένας τόπος συνάντησης. Με λίγα λόγια είναι πολλά ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία

Πιστεύω ακράδαντα πως η στροφή προς στην ποίηση σήμερα είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Χαίρομαι όταν νέοι ειδικά άνθρωποι στρέφονται σε αυτήν και την αποζητούν. Η ποίηση αποτελεί πηγή ιαματικής αποφόρτισης από τις δυσκολίες της καθημερινότητας και έναν τρόπο συγχρόνως να ξορκίσεις το κακό.

Όταν ξεκίνησα να γράφω πιο έντατικά το 2017, έστω και στα πλαίσια μιας ημερολογιακής καταγραφής των συναισθημάτων μου, λόγω της εμπειρίας μου με την κατάθλιψη,ένιωθα μισή και λειψή. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής διαδικασίας πλέον νιώθω ολόκληρη μισή, κάτι που θεωρώ πως είναι έκδηλο και στους εξής στίχους του ποιήματος μου με τίτλο 'Το Δάσος Της Πέρα Γης', από την πρώτη μου ποιητική συλλογή και το πρώτο ολοκληρωμένο συγγραφικό εγχείρημα μου, με τίτλο 'Ο Αδόκητος Χαμός Των Ρόδων', η οποία και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ανεμολόγιο:

"Να τη! Μπροστά μου ξαπλωμένη με μια κορνίζα αγκαλιά.

Μέσα απ’ το διπλό γυαλί της χρυσοκίτρινα φλουριά.

Τα δάχτυλά της λεπτά και μικροκαμωμένα

– πώς καταφέρνει και κρατάει την πανσέληνο ολάκερη,

άλυτο μυστήριο για μένα.

Εγώ το πρώτο τέταρτο, ίσως η έκλειψή της,

κι όταν ξαπλώσω δίπλα της γίνομαι ένα μαζί της."

Μπορείτε να βρείτε την πρώτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο 'Ο Αδόκητος Χαμός Των Ρόδων' στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.ekdoseispnoi.gr/product/%CE%BF-%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%89%CE%BD/