Αναζητώντας Φως Γ’ τόμος

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

   Υπάρχουν κάποια βιβλία που διαβάζοντάς τα,το μόνο που χρειάζεται να κάνεις ως αναγνώστης/στρια είναι να αφεθείς στις σκέψεις του/της εκάστοτε δημιουργού τους. Μπορείς είτε να αποδεχθείς,πλήρως ή εν μέρει,τα όσα αναφέρονται μέσα στις σελίδες τους,είτε να διαφωνήσεις. Το σίγουρο είναι πως αποτελούν μία ακόμη τροφή για σκέψη καί προβληματισμό,ή,ακόμη καί για να μας ψυχαγωγήσουν. Προσωπικά προσεγγίζω όλα τα βιβλία που διαβάζω με την ίδια προσοχή καί σεβασμό ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο ανήκουν. Άν ξεκινήσω να διαβάζω κάποιο καί δεν αισθάνομαι πως μπορώ να το ''αγκαλιάσω'' όπως του αξίζει,-είτε γιατί είμαι κουρασμένη,είτε γιατί δεν είμαι στην κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση-,το αφήνω στην άκρη καί το πιάνω πάλι,όταν νιώσω έτοιμη. Αυτό μου συνέβη καί με το τρίτο βιβλίο της τριλογίας,με τίτλο ''Αναζητώντας Φως'',του συγγραφέα Βασίλη Παπακώστα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Κι αυτή η επιλογή μου με δικαίωσε. Πιο συγκεκριμένα,πρόκειται για ένα βιογραφικό μυθιστόρημα,με υπότιτλο ''Ημέρες Θέμιδας,Οδύσσειας Ιθάκη'',η βασική ιδέα του οποίου στηρίζεται στη ζωή ενός δικαστή από το 1983 έως το 1996 καί λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα στις Κυκλάδες,τον Βόλο καί την Αθήνα. 

   Ένα από τα καλά με το παρόν μυθιστόρημα είναι πως μπορεί να διαβαστεί ξεχωριστά από τα προηγούμενα δύο,οπότε μην σας απασχολεί το αν θα μπορέσετε να το κατανοήσετε,ή όχι. Εγώ δεν αντιμετώπισα ανάλογο πρόβλημα. Ο συγγραφέας,όντας πολύ καλός χρήστης της γλώσσας καί έχοντας μία αξιόλογη εμπειρία στην συγγραφική του φαρέτρα,έχει ένα γλαφυρό καί οικείο λόγο γραφής που αναδεικνύει όλα όσα επιθυμεί να μεταδώσει στο αναγνωστικό κοινό. Άφθονο λεξιλόγιο,ορθή χρήση εκφραστικών μέσων,σωστή δομή ιστορίας,αληθοφάνεια χαρακτήρων καί μία διαρκής αναζήτησης του φωτός κι όλων εκείνων που αξίζει να έχουμε στη ζωή μας,μα καί την ευφορία από την κατάκτηση της γνώσης συνθέτουν την πλήρη εικόνα.

Περιγραφή:

   Ο συγγραφέας καταγράφει στο παρόν βιβλίο αυτά που έζησε, που αισθάνθηκε και που έμειναν στη μνήμη του ως σημαντικά. Γιατί θεωρεί πως ό,τι έμαθε, θαύμασε, αγάπησε, μίσησε ή χάρηκε και κυρίως ό,τι υπέφερε, ήταν από τους ανθρώπους, που, παρ’ όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, τους θεωρεί, ατομικά τον καθένα τους και συνολικά όλους μαζί, πολύ πιο αξιόλογους από τις ιδεολογίες, που μας τυφλώνουν και αποδεικνύονται στην πράξη ανίκανες να πραγματώσουν ό,τι υπόσχονται. Γιατί πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι αδιακρίτως έχουν πιο πολλά να μας πουν και να μας δείξουν θετικά ή αρνητικά, και γι’ αυτό του καθενός η ζωή και το παράδειγμα διδάσκουν πολύ περισσότερα και πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα… Αρκεί να μπορούμε να συναγάγουμε συμπεράσματα.

   Το ΦΩΣ λοιπόν που αναζητεί είναι επίσης και τα συμπεράσματα, που συνάγουμε και τα διδάγματα, που λαμβάνουμε από τη ζωή και τη δράση των ανθρώπων, την καλή ή την κακή. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του γνώρισε το όνειρο, την προσδοκία και την ελπίδα των ανθρώπων για έναν κόσμο καλύτερο. Αυτών που ήθελαν να κάνουν το άσχημο όμορφο και το καλό, καλύτερο, γιατί πίστευαν περίπου αυτό που λέει ο Νίκος Καζαντζάκης: «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω». Τώρα διαπιστώνει ότι στους ανθρώπους υπάρχει μόνο το όνειρο και η προσδοκία να φτιάξει ο καθένας μόνο τη ζωή του και τον εαυτό του… Όμως υπάρχουν ακόμη κάποιοι αμετανόητοι, που θέλουν και επιδιώκουν δίκαια και ειρηνικά να κάνουν καλύτερο τον κόσμο. Και αυτούς τους θεωρεί ΦΩΣ!

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση! 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ