Συνέντευξη με τον συγγραφέα Τειρεσία Λυγερό
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
Γράφει η Κυριακή Γανίτη
Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας Τειρεσίας Λυγερός. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο ''Τα ίχνη του αίματος''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.
ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο σας αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο ‘’Τα ίχνη του αίματος’’. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό;
Τ.Λ. «Τα ίχνη του αίματος» είναι μια ιστορία, της οποίας τα νήματα κινούν η απληστία, η αλαζονεία και η εκδίκηση. Πρόκειται για μια υπόθεση που δύο αρχικά άσχετα γεγονότα μεταξύ τους, μια εξαφάνιση γόνου ισχυρής οικογένειας και μια πιθανή αυτοκτονία, οδηγούν σε συγκρουσιακές καταστάσεις, με πολλές ανατροπές.
Μέσα από την ιστορία αυτή διαφαίνεται ξεκάθαρα η ανάγκη του ανθρώπου να μην αφήνει πίσω του το παρελθόν το οποίο τελικά όσο και να προσπαθήσεις να το εγκαταλείψεις τόσο αυτό θα συνεχίζει να ορθώνεται μπροστά σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Τ.Λ. Η ανάγκη μου να αφηγούμαι ιστορίες. Σαν ένας σύγχρονος παραμυθάς μου αρέσει να γράφω τις ιστορίες μου -στην περίπτωση μου αστυνομικές- και να τις μοιράζομαι με τον κόσμο.
ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποια η πηγή έμπνευσης της ιστορίας του βιβλίου σας; Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε την συγγραφή του;
Τ.Λ. Δεν μπορώ να πω ότι είχα μια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης για το δεύτερο μου βιβλίο «Τα ίχνη του αίματος». Συνήθως μου «καρφώνεται» στο μυαλό μια ιστορία η οποία με βασανίζει για αρκετούς μήνες πριν πάρω την απόφαση να την γράψω. Γενικά δεν πιστεύω ιδιαίτερα σε αυτό που λέμε έμπνευση. Για να γραφεί μια ιστορία χρειάζεται πειθαρχία, δουλειά, χρόνος και ταλέντο. Πρέπει να μπορείς να αφουγκράζεσαι τους ήρωες σου, να τους ακολουθείς εκεί που οι ίδιοι σε οδηγούν. Σίγουρα υπάρχει ένα πλάνο όταν γράφω αλλά αυτό αλλάζει κατά τη διάρκεια του γραψίματος.
Για να ολοκληρώσω γενικά τις ιστορίες που αφηγούμαι μέσα από τα βιβλία μου χρειάζομαι κάτι περισσότερο από ένα χρόνο τουλάχιστον.
ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Γιατί ως αναγνωστικό κοινό γοητευόμαστε τόσο πολύ από την αστυνομική λογοτεχνία; Τί είναι αυτό που την καθιστά τόσο θελκτική;
Τ.Λ. Τα ένστικτα, το αίμα, η ανάγκη για δικαιοσύνη και η εκδίκηση. Ο άνθρωπος ως έμβιος οργανισμός - παρά τις τόσες προσπάθειες από τις θρησκείες και τις πολιτικές ιδεολογίες- δεν παύει να μαστίζεται από τα ζωώδη ένστικτά του τα οποία πολλές φορές τον οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις. Ό,τι και να κάνει ο άνθρωπος πάντα στο ένστικτο θα γυρίσει…
ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Τί είναι αυτό που θεωρείτε πως κάνει το βιβλίο σας ‘’Τα ίχνη του αίματος’’ να ξεχωρίζει από άλλα του είδους;
Τ.Λ. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο καταλληλότερος στο να πω σε ποια σημεία ξεχωρίζει το δικό μου βιβλίο από τα υπόλοιπα του είδους. Αυτό είναι δουλειά του αναγνώστη. Σε γενικές γραμμές στην αστυνομική λογοτεχνία υπάρχει ένας τυφλοσούρτης που τον ακολουθούν όλοι: Έγκλημα - Έρευνα- Ανατροπή - Λύση.
Το ζήτημα όπως και το μεγάλο συγγραφικό στοίχημα είναι να ντύσεις την ιστορία σου με πολλά άλλα σημεία πέρα από το έγκλημα και τη λύση αυτού.
Στα δικά μου βιβλία το έγκλημα αποτελεί απλά μιαν αφορμή προκειμένου να ξετυλιχθεί όλος ο σάπιος ιστός της ελληνικής κοινωνίας αλλά και οι σαθρές ανθρώπινες σχέσεις που κάθε άλλο παρά κουράγιο μας δίνουν. Τα ίχνη του αίματος που αφήνουν πίσω οι δολοφόνοι αν τα ακολουθήσεις θα αντιληφθείς ότι εγκληματίας δεν είναι μόνο αυτός που τραβάει το μαχαίρι αλλά και μια ολόκληρη κοινωνία και πολιτεία. Μια κοινωνία του ωχαδερφισμού και μια πολιτεία που σαπίζει εν τη γενέσει της. Αυτή είναι η Ελλάδα. Αυτές είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες είτε μας αρέσει είτε όχι.
Όλα αυτά, λοιπόν, θέλω να τα παρουσιάζω στον κόσμο με χιούμορ, κυνισμό και αυτοσαρκασμό αλλά και με πρόσχημα μιαν αστυνομική ιστορία. Παλαιότερα τα παρουσίαζα μέσα από τα επιστημονικά μου δοκίμια αλλά αυτό έπαψε εδώ και καιρό να με γεμίζει.
ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Προσωπικά συμπάθησα πολύ τον αστυνόμο Αντρέα Σεβαστιανό. Πώς γεννήθηκε η μορφή του στο μυαλό σας;
Τ.Λ. Όταν πήρα την απόφαση να γράψω το πρώτο μου αστυνομικό μυθιστόρημα, τη «Μαύρη κάντιλακ», είχα σκεφτεί ότι πρέπει να φτιάξω έναν αστυνόμο που να διαφέρει από τις υπόλοιπους ήρωες που υπάρχουν στα αστυνομικά βιβλία. Δηλαδή, ήθελα να «δώσω» κάτι διαφορετικό από τους έξυπνους και μυστηριώδεις ντετέκτιβ που ξέρουν να διαχειρίζονται καταστάσεις και παράλληλα να ασκούν γοητεία στο αντίθετο φύλο. Δεν με ενδιέφερε ο ήρωας μου να έχει τελειότητα με μια δόση ατίθασης ερωτικής ζωής αλλά και αρκετά «γοητευτικά» ελαττώματα. Αυτά μας τα είπαν κι άλλοι και έφτασε ο καιρός να δούμε την ελληνική πραγματικότητα χωρίς να επηρεαζόμαστε από το σκανδιναβικό, το αγγλικό και το αμερικάνικο μοτίβο.
Ο ήρωας μου δεν είναι αστυνομικός. Είναι μπάτσος με όλη τη σημασία της λέξης. Άξεστος, βάναυσος, μισαλλόδοξος, βίαιος, μικρομεσαίος, χωρίς ιδιαίτερα όνειρα για τη ζωή αλλά που έχει, όμως, ένα βαθύτερο λόγο ύπαρξης: θέλει να εφαρμόζεται ο νόμος και αυτό τον κάνει να πεισμώνει. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που ενώ ακόμα δεν έχει αντιμετωπίσει το βαθύτερο τραύμα του αυτός εξακολουθεί να πιστεύει σε εθνικούς και πολιτικούς μεγαλοϊδεατισμούς όντας, όμως, ανάγωγος και σίγουρος για την ψυχική του υγεία.
Αυτός είναι ο Αντρέας Σεβαστιανός. Ένας πολύ ικανός μπάτσος με μια τεράστια κοινωνική «αναπηρία». Σίγουρα διαβάζοντας τα βιβλία ο αναγνώστης θα μπορέσει να βρει πολλά ελαφρυντικά για το συγκεκριμένο λογοτεχνικό ήρωα. Κάτι το χουντικό παρελθόν της οικογένειας του, κάτι ο αυταρχικός αστυνόμος πατέρας του, όλα αυτά έπλασαν τον χαρακτήρα του.
ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Υπάρχει πιθανότητα να δούμε τον αστυνόμο Αντρέα Σεβαστιανό αντιμέτωπο με νέες περιπέτειες σε επόμενο βιβλίο σας;
Τ.Λ. Σίγουρα, ο Αντρέας Σεβαστιανός θα με συντροφεύει σε όλα τα αστυνομικά μου βιβλία πέρα από τα δύο πρώτα. Μέσα από αυτά θα εξελίσσεται ως λογοτεχνική φιγούρα διατηρώντας πάντα όμως το βαθύτερο ΕΙΝΑΙ του.
ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Ο Τειρεσίας Λυγερός,ως αναγνώστης,τί είδους βιβλία προτιμά;
Τ.Λ. Ως αναγνώστης προτιμώ την κλασσική λογοτεχνία και κυρίως τη γαλλική και τη ρωσική. Σίγουρα μεγάλη αγάπη είναι και τα αστυνομικά βιβλία όπου και προτιμώ τους μεσογειακούς συγγραφείς και κυρίως αυτούς που δεν χρησιμοποιούν το μοτίβο του κατά συρροή δολοφόνου. Το βρίσκω πέρα από την ελληνική αλλά και τη μεσογειακή πραγματικότητα. Μεγάλη αγάπη, επίσης, είναι και η ποίηση. Εκεί βρίσκω τον εαυτό μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;
Τ.Λ. «Ο Φάουστ» είναι το αγαπημένο μου βιβλίο αφού όλοι πιστεύω λίγο- πολύ έχουμε τη ματαιοδοξία του και ο διαχρονικά αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Ντοστογιέφσκι. Ο άνθρωπος αυτός υπήρξε ένας ανατόμος ψυχών.
ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Τέλος,πώς ονειρεύεστε το συγγραφικό σας μέλλον σε δέκα χρόνια από τώρα;
Τ.Λ. Να είμαι υγιής και να συνεχίσω να λέω τις ιστορίες μου…
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.
Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από τα blogs Dominica Amat/Vivliovamon
Διαβάστε εδώ την κριτική μου για το βιβλίο:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου