Vivliovamon by Kiriaki Ganiti

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Δεν το έχω κρύψει ποτέ έως σήμερα ότι υπάρχουν συγγραφείς (εγχώριοι και μη) που διαβάζοντας τα βιβλία τους μπαίνω σε μία διαφορετική τροχιά σκέψης. Όχι! Να το πω πιο σωστά. Με κάνουν να θέλω να δω τα πράγματα έξω από τα όποια ''στεγανά'' και να βάλω τον εαυτό μου σε ξένα ''παπούτσια''. Να νιώσω πως στριμώχνομαι, αλλά και να απελευθερώνομαι. Να πάρω μία γερή γεύση ζωής μαζί με τα όποια καλά κι άσχημα μπορεί να τη συνοδεύουν. Μία, λοιπόν, εξ αυτών των συγγραφέων και η Μαρία Βουζουνεράκη, η οποία στο τρίτο της μυθιστόρημα (το οποίο διάβασα), με τίτλο ''Ο βυθός αλλιώς'' (κυκλοφορεί από την Άνεμος εκδοτική) με έκανε να πάρω το όποιο ρίσκο και να δω το βυθό αλλιώς... Ως άβυσσος, συχνά - πυκνά, χαρακτηρίζεται η ανθρώπινη ψυχή και μία πιθανή ''βουτιά'' στα αβαθή της μοιάζει σαν μία άλλη πτώση στο κενό δίχως δίχτυ ασφαλείας από κάτω, που ίσως να μας παρείχε την απαραίτητη δόση προστασίας από τα ανεπιθύμητα α

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com) Γράφει η Κυριακή Γανίτη Τελείωσα την ανάγνωση ενός βιβλίου, και τώρα, τί; Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα ''πρόβλημα'' που αντιμετωπίζω, ως αναγνώστρια, πολλές φορές κατά τη διάρκεια του χρόνου και θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας.  Πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας, αφότου έχει ολοκληρώσει την ανάγνωση ενός βιβλίου, να σκέφτεται ''και τώρα, τί;'' Πόσες φορές κι ενώ έχετε ολοκληρώσει την ανάγνωση ενός βιβλίου, δε μπορείτε να συγκεντρώσετε τις σκέψεις σας γύρω απ'αυτό;  Και καλά να μη σας άρεσε το βιβλίο. Μπορεί να τύχει κι αυτό (άκρως σεβαστό, υγιές και λογικό!). Τί συμβαίνει στην περίπτωση που (το βιβλίο) σας άφησε από αρκετά καλές έως άριστες εντυπώσεις και παρ'όλο που μπορεί να έχετε κρατήσει σημειώσεις, να μη μπορείτε να αποτυπώσετε τις σκέψεις σας ούτε προφορικά, ούτε πάνω στο χαρτί (κατ'επέκταση στον υπολογιστή σας); Από πού μπορεί να προκύπτει αυτό το ''σεντόνι''; Κι αν -ω μη

Γράφει η Κυριακή Γανίτη ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ Τίτλος: Η σφαγή του έρωτα Συγγραφέας: Ελπινίκη Καλαγκιά '' ''Η απώλεια μιας ζωής, ενός έρωτα, μιας πατρίδας είναι μορφές θανάτου που γονατίζουν την ψυχή σου." Έρωτας και Ψυχή. Ένα ζευγάρι εραστών αγαπημένων και αλληλένδετων στην αιωνιότητα... Άραγε, η ανθρώπινη ψυχή και κατ'επέκταση η ύπαρξή της είναι συνδυασμένη με τον έρωτα; Και τί μπορεί να συμβεί όταν ''χαθεί'' ο έρωτας; Πώς μπορεί να πορευθεί μετά η ψυχή μόνη και πονεμένη;  Μήπως ο έρωτας είναι η κατάρα και την ίδια στιγμή η ευχή της ψυχής; Κι αν ναι, με πόση δύναμη μπορεί να μας παροπλίσει; Αυτές δεν ήταν άλλες από τις αρχικές μου σκέψεις, ξεκινώντας την ανάγνωση του βιβλίου της ανερχόμενης και με προοπτικές εξέλιξης συγγραφέως Ελπινίκης Καλαγκιά, με τίτλο ''Η σφαγή του έρωτα'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Ένα κοινωνικό-ιστορικό μυθιστόρημα που βασίζεται, εν μέρει, και σε αληθινές μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη τ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Διαβάζοντας συλλογές διηγημάτων από τις εκδόσεις Συρτάρι Διήγημα: βάσει του ορισμού πρόκειται για εκείνο το λογοτεχνικό είδος κειμένων (κυρίως πεζογραφίας) που εκτείνονται μέσα σε μικρές φόρμες. Είναι μεγαλύτερα σε όγκο από τις νουβέλες και μικρότερα από τα μυθιστορήματα. Άν και δεν είναι τόσο περίπλοκα όσο τα μυθιστορήματα, ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες αναφορικά με την πλοκή, τον αριθμό των προσώπων που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα στις ιστορίες τους κι όλα αυτά μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και χώρο.  Άν κι ανέκαθεν έβρισκα πολλά πλεονεκτήματα στην ανάγνωση συλλογών διηγημάτων, μερικά εκ των οποίων είναι η ποικιλία των ιστοριών συγκεντρωμένες μέσα σε ένα βιβλίο, ο μικρός όγκος που καταλάμβαναν στα ράφια των βιβλιοθηκών μου, καθώς και η δυνατότητα να ''ξαναγυρίσω'' σε κάποια αγαπημένη μου ιστορία -μετά το πέρας της ολοκλήρωσης της ανάγνωσης όλης της συλλογής- και να ''χαθώ'' στον κόσμο των προσώπων της, είναι αλήθει