Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκη

Μαΐου 03, 2023

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΑ ΠΡΙΝΑΡΗ ΚΑΡΚΑΒΑΤΣΑΚΗ

Οι δημιουργοί συστήνονται...κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκη

Γράφει η Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκη

Γεια σας!

Είμαι η Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκη. Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και έζησα ως τα δώδεκα χρόνια μου σ’ένα μικρό χωριό κοντά στο Ηράκλειο. Στο χωριό μου, το Μάραθος. Ήταν πολύ όμορφα εκείνα τα χρόνια, οι θύμησές μου ακόμα ευωδιάζουν, ακόμα η γεύση τους είναι γλυκιά. Στο πατρικό μου σπίτι με τους γονείς και τ’ αδέλφια μου, στη γειτονιά με φίλους που δεν ξεχνιούνται, αγκαλιές αληθινές, αγάπες γνήσιες!

Τότε νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ακόμα κι αν αυτό ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό μου. Πολύ γρήγορα όμως, η ανάγκη οδήγησε τα βήματά μου στην πόλη του Ηρακλείου. Βλέπετε στο χωριό οι δυνατότητες εκπαίδευσης έφταναν ως την έκτη Δημοτικού. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν μαγικά. Αγάπησα κι αυτή την πόλη κι έπειτα πάλι νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω πουθενά αλλού εκτός από το Ηράκλειο.

Παντρεύτηκα και δημιούργησα οικογένεια πολύ νέα. Για άλλη μια φορά οι ανάγκες της ζωής με οδήγησαν σε άλλη πόλη. Αυτή τη φορά με έφεραν στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά μου, αφού διορίστηκα στον δημόσιο τομέα. Είχαν προηγηθεί βέβαια μερικά χρόνια που είχα εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα. Δύσκολα ήταν αλλά και όμορφα μαζί. Τώρα που τα θυμάμαι, ναι, νομίζω ήταν πολύ όμορφα! Και στην Αθήνα αλλά και στον δημόσιο τομέα, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα και ρόδινα. Για αρκετά χρόνια ένιωθα σαν ξένη, αν και είχα την ευτυχία να γνωρίσω και να αξιωθώ τη φιλία σημαντικών για τη ζωή μου ανθρώπων. Όρμησα με όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα, να μεγαλώσω τα παιδιά μου, να τα σπουδάσω. Ζούσα όμως πάντα με το όνειρο να γυρίσω πίσω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου. Μια μετάθεση χρειαζόμουν και το όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα. Ώσπου συνειδητοποίησα ότι τα χρόνια που πέρασαν ήταν πολλά, πάρα πολλά! Τότε το όνειρο άλλαξε…

Μια σύνταξη, έστω πρόωρη και λίγο μειωμένη, ένα μικρό σπίτι στο χωριό, μια ανθισμένη μυγδαλιά έξω από το παράθυρό μου, κι εγώ να της ρίχνω ματιές και να γράφω… Τι να γράφω; Μυθιστορήματα, να ταξιδεύουν εμένα για αρχή, και ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να τα μοιραζόμουν και με κάποιους αναγνώστες. Τώρα νομίζω ότι στο υποσυνείδητό μου αυτό υπήρχε πάντα. Αυτό το όνειρο λοιπόν ήταν γραφτό να πραγματοποιηθεί. Με κάποιες μικρές διαφορές, μα δεν πειράζει… Η μυγδαλιά εκείνη που ονειρεύτηκα δεν άνθισε ποτέ, αλλά εγώ σήμερα είμαι συνταξιούχος κι εκείνο το μικρό σπίτι στο χωριό υπάρχει για να πηγαίνω και να περνάω μεγάλα διαστήματα. Ο χρόνος πολλά αλλάζει και στο πέρασμά του αγάπησα και την Αθήνα και δεν μπορώ να την αποχωριστώ εντελώς. Άλλωστε άπλωσα ρίζες κι εδώ, αφού εδώ ζουν τα παιδιά μου.

Και βέβαια γράφω, όπου κι αν βρίσκομαι τελικά. Αυτό πραγματοποιήθηκε! Ως τώρα κυκλοφορούν τέσσερα μυθιστορήματά μου κι έχω μοιραστεί τις ιστορίες τους με τους αναγνώστες που τις έχουν αγαπήσει. Το πρώτο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο «Η αγάπη ποτέ δεν έσβησε», εκδόθηκε το 2015 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Είναι μια ιστορία κοινωνική και αισθηματική που νοσταλγικά μάς γυρίζει πίσω στα χρόνια εκείνα τα όμορφα της ζωής στην Κρήτη με τις αξέχαστες φιλίες, τους έρωτες, αγάπες που ποτέ δεν έσβησαν.

Το δεύτερο, με τίτλο «Πουλί θα κάμω τη χαρά», εκδόθηκε το 2017 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Ο τίτλος αυτός είναι η αρχή μιας μαντινάδας. Ολόκληρη η μαντινάδα έχει ως εξής:

«Πουλί θα κάμω τη χαρά

να φύγει να πετάξει

στων πονεμένων τσι καρδιές

εκειά να πάει να κάτσει».

Ο πατέρας μου ήταν καλλιτέχνης της κρητικής μουσικής. Έπαιζε λύρα και τραγουδούσε. Αυτή τη μαντινάδα την είδε στον ύπνο του, σε όνειρο, κι όταν ξύπνησε θυμόταν τους στίχους. Της έβαλε και μουσική κι από τότε την τραγουδούσε πάντα. Αν καθίσει κάποιος να μελετήσει τα λόγια θα ανακαλύψει πόση ανθρωπιά κρύβουν μέσα τους. Να θέλεις να μοιράζεις τη χαρά στους πονεμένους! Σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο μου που πραγματεύεται ένα δύσκολο θέμα, αυτό της κατάθλιψης, αυτά τα λόγια έχουν ιδιαίτερη σημασία και αξία.

Το τρίτο βιβλίο μου με τίτλο «Αντέτι», εκδόθηκε το 2019 και κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Πνοή. Αντέτι σημαίνει ήθη, έθιμα, άγραφοι νόμοι. Είναι μια ιστορία που ταξιδεύει τον αναγνώστη πολλά χρόνια πίσω, στην κουλτούρα της Κρήτης και γνωρίζει τους άγραφους νόμους της κοινωνίας της μέσα από τις ζωές των ηρώων, τριών διαδοχικών γενεών. Εξέχουσα θέση έχει ο άγραφος νόμος του «Σασμού», δηλαδή το «φτιάξιμο», η διόρθωση των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων μιας κοινωνίας, κι έτσι προλαμβάνει και αποτρέπει τη βεντέτα.

Και φτάσαμε στο τέταρτο βιβλίο μου που εκδόθηκε πολύ πρόσφατα, Φεβρουάριος 2023 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Τίτλος, «Λάχεσις». Όπως ξέρουμε, η Λάχεσις είναι μία από τις τρεις μοίρες της ελληνικής μυθολογίας, εκείνη που όριζε τι θα λάχει στον κάθε άνθρωπο στη ζωή του αλλά και πόσο αυτή θα διαρκέσει. Είναι με άλλα λόγια το πεπρωμένο ή το γραφτό καθενός. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα έρθει αντιμέτωπος με το ερώτημα-προβληματισμό αν η μοίρα είναι αυτή που αποφασίζει για εμάς ή εμείς φτιάχνουμε μόνοι μας τη μοίρα μας. Μήπως οι επιλογές, οι αποφάσεις και οι πράξεις μας εν τέλει ορίζουν τη μοίρα μας σ’ ένα μεγάλο βαθμό; Είναι ένα βαθιά κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά και ίσως διαφορετικά μηνύματα για κάθε αναγνώστη. Να πω ότι ποτέ όταν αρχίζω να γράφω μια ιστορία, δεν είναι ο σκοπός μου να περάσω αυτό ή το άλλο μήνυμα, άλλωστε δεν θεωρώ τον εαυτό μου τον πιο κατάλληλο για συμβουλές ή μηνύματα. Αυτά όμως, αναπόφευκτα προκύπτουν όταν γράφεις ή διαβάζεις ένα κοινωνικό μυθιστόρημα.

Εκτός από αυτά, έχω δυο συμμετοχές σε συλλογικά έργα. Στο συλλογικό έργο με τίτλο «Τα Χαϊκού της Άνοιξης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο, συμμετέχω με τρία χαϊκού. Στο επίσης συλλογικό έργο με διηγήματα που έγινε σε συνεργασία με την βιβλιοφιλική ομάδα «Βιβλίο της παρέας» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη, συμμετέχω με ένα διήγημα.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Το βιβλίο της ''Λάχεσις'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.