Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Μαργαρίτα Καρατόλιου & Bonus απόσπασμα βιβλίου ''Το αμπέλι της θάλασσας"
Γράφει η Μαργαρίτα Καρατόλιου
Γεια σας! Ονομάζομαι Μαργαρίτα Καρατόλιου με καταγωγή από την Κομοτηνή. Είμαι φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, ενώ ήδη κατέχω πτυχίο Νηπιαγωγών από τη Φλώρινα.
Το πρώτο μου βιβλίο, Το Αμπέλι της Θάλασσας, αποτέλεσε το ξεκίνημά μου στον χώρο της συγγραφής και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκύστης. Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει στα αγγλικά το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο HYBRIS, το οποίο θα είναι διαθέσιμο και σε ηλεκτρονική μορφή στο Amazon (αναμένεται το 2026).
Μέσα από τη γραφή μου επιδιώκω να ταξιδέψω τους αναγνώστες σε κόσμους που μοιάζουν γνώριμοι, αλλά κρύβουν πάντα κάτι μαγικό. Θέλω οι χαρακτήρες μου να προσφέρουν χώρο για ταύτιση, να γίνονται καθρέφτες των εσωτερικών μας συγκρούσεων, των ονείρων και των φόβων μας. Στις ιστορίες μου με ενδιαφέρει η ανθρώπινη ψυχή, με όλες τις όψεις της, τόσο τις φωτεινές όσο και τις σκοτεινές.
Η αγάπη μου για τα βιβλία ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε παραμύθια, αρχαίες αφηγήσεις και σύγχρονες ιστορίες, συνειδητοποίησα τη δύναμη που έχει η αφήγηση να συγκινεί, να επηρεάζει και να μεταμορφώνει. Όπως και η ζωγραφική, έτσι και η λογοτεχνία είναι ένας κόσμος ανεξάντλητος, ένας χώρος που προσφέρει στην κοινωνία νέες προοπτικές, ταξίδια και μαγεία.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου ή να δείτε περισσότερα έργα και νέα μου μέσα από τον παρακάτω σύνδεσμο: https://margaretkart.carrd.co/
Bonus απόσπασμα βιβλίου ''Το αμπέλι της θάλασσας"
Ήταν κάτι που θεωρούσε δεδομένο, αλλά ταυτόχρονα απομακρυσμένο κατόρθωμα μετά τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους γονείς της. Θεωρούσε ότι αυτή η ελπίδα της ήρθε σαν δώρο με τη μορφή κυμάτων και πλοίων, στη μορφή του Θησέα. Αλλά έκανε λάθος, με έναν κόμπο στον λαιμό της να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της, κάθε φορά που σκεφτόταν την τελευταία του εικόνα. Ένα γράμμα, ένα πλοίο στον ορίζοντα να φεύγει μακριά της, μαζί με τα όνειρά της. Η σκέψη και μόνο την έκανε να τεντώσει τα μεταξωτά μαύρα γάντια της για να τα πετάξει, να αρπάξει το πρώτο πράγμα που βρέθηκε μπροστά της και να ξεσπάσει πάνω του, αλλά προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της, με βαθιές ανάσες, να ηρεμήσει και να βρει την αυτοσυγκράτησή της.
Πόσο ανόητο θεωρούσε τον εαυτό της να νομίζει ότι αυτός ο έντονος ενθουσιασμός λεγόταν έρωτας, πόσο μάλλον ότι θα κρατούσε τόσο καιρό που θα παντρευόταν μαζί του και θα υπήρχε μέλλον σε αυτήν τη σχέση. Αλλά όταν εξαρχής απουσιάζουν η επικοινωνία και η ειλικρίνεια, τα αποτελέσματα πληγώνουν φρικτά το ζευγάρι από όλες τις πλευρές.
Πόσο μάλλον ο χαμένος χρόνος, που νιώθει ότι άσκοπα ξόδεψε για χάρη του, τα πολλά βράδια που χαλούσε τον ύπνο της να του γράφει γράμματα και να ανυπομονεί για τις συναντήσεις τους. Ένιωθε πως την εκμεταλλεύτηκε και βρέθηκε ξαφνικά πεταμένη στα χώματα όταν δεν είχε πλέον τίποτα να του προσφέρει. Όφειλε να της πει από την αρχή ότι η σχέση τους δεν του έδινε όλα όσα επιθυμούσε. Όφειλε να δείξει παραδειγματισμό ενός σωστού ευγενή, να πατήσει κάτω τον εγωισμό του και να της μιλήσει ορθά για τις προθέσεις του.
«Μάταιο πλέον να μαραζώνω για τα λάθη του παρελθόντος», σκέφτηκε η Αριάδνη. Πλέον βρισκόταν σε ένα απομακρυσμένο δωμάτιο της έπαυλης, ένα γραφείο με ράφια φορτωμένα με βιβλία, έναν καναπέ, φωτισμένο αμυδρά από τα κεριά που αχνά έδιναν μια πορτοκαλί λάμψη στο δωμάτιο. Ιδανικό για να μείνει κανείς μόνος με τις σκέψεις του, χωρίς να χρειάζεται και η ίδια να προσποιείται την ενδιαφερόμενη να ανοίξει κουβέντα με τους καλεσμένους, οι οποίοι θα έβρισκαν κάθε ευκαιρία να κρίνουν το καθετί πάνω της.
Μια λάθος έκφραση, μια λάθος χειρονομία θα ήταν αρκετό για να ανοίξει συζήτηση εναντίον της.
Συνεχίζεται...
Περίληψη οπισθοφύλλου:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου