Γράφει η Κυριακή Γανίτη Δεν τα ξέρω όλα, ή, μάλλον δεν ξέρω πολλά πράγματα στη ζωή μου! Όμως, δεν με ενοχλεί αυτό ως συνθήκη, αφού θεωρώ ότι πάντα υπάρχει -από μεριάς μου- η καλή πρόθεση για να μάθω. Αυτό, όμως, που όχι απλώς με ενοχλεί, μα με εκνευρίζει είναι όταν παρατηρώ μερίδα ανθρώπων να αυτοχαρακτηρίζονται ως φωτεινοί παντογνώστες και κριτές των πάντων, δίχως να έχουν την παραμικρή γνώση, ή, εμπειρία για πράγματα που μπορεί να εκφέρουν κρίση, πόσω μάλλον όταν ΔΕΝ τους/τις αφορούν! Για μένα, λοιπόν, αυτή η σιωπή και η προσπάθεια να ακούσω το τί έχουν να μου πουν είναι μία στάση ζωής που επεκτείνεται ακόμη και στα βιβλία που τόσο πολύ αγαπώ να διαβάζω. Όταν έφτασε στα χέρια μου ένα πακέτο βιβλίων από τις εκδόσεις Γράφημα (τους οποίους κι ευχαριστώ πολύ) και τα τακτοποιούσα στα ράφια της βιβλιοθήκης μου προσπαθώντας να τα βάλω σε μία σειρά που θα ακολουθούσε το αναγνωστικό μου πρόγραμμα, τη ματιά μου κάπως παραπάνω ''ξέκλεψε'' το βιβλίο της συγγραφέως Μαρίας Λευτάκη...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου