ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας εξομολογηθώ κάτι. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία και στο οποίο μπορεί να προστρέξω όταν θα νιώσω κάποια ''πίεση'' -αναφορικά πάντα στα πλαίσια της ανάγνωσης βιβλίων- είναι το βιβλίο με το οποίο πρωτοσυστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό η συγγραφέας Γεωργία Εφαπλωματά πριν από κάποια χρόνια. Από τότε μεσολάβησε ένα σεβαστό διάστημα και να που σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να διαβάσω το καινούργιο της μυθιστόρημα -κινείται στα πλαίσια του αισθηματικού/κοινωνικού- με τίτλο ''ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Άραγε, τί είχαμε να αναμένουμε αυτήν τη φορά; Τί θα μοιραζόταν μαζί μας η συγγραφέας; ''Όσο και αν προσπαθείς να εμποδίσεις την αγάπη, εκείνη με πείσμα πάντα επιστρέφει, γιατί κανείς, όσο κι αν μόχθησε, δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει όρια και πρέπει στην καρδιά του." ''Πάντα μόνοι, μα πάντα μαζί'' ο τίτλος του βιβλίου κι αν αρχικά μοιάζει κάπω...