Ο συγγραφέας Γιώργος Σακελλαρίδης & οι ''Στοχασμοί'' του...

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ

Οι δημιουργοί συστήνονται... κι το παρών δίνουν ο συγγραφέας Γιώργος Σακελλαρίδης & οι ''Στοχασμοί'' του...

Γράφει ο Γιώργος Σακελλαρίδης

Το να μιλά κανείς για τον εαυτό του και για το έργο του σίγουρα είναι άβολο. Το επισημαίνουνε και στην εισαγωγή του βιβλίου «ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ» …

ΝΑ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ…

«Συγχωρέστε με που θα ξεκινήσω μιλώντας για μένα. Το ξέρω, δεν είναι τόσο ευγενικό. Θα’ θελα να πω ότι στοχάζομαι καλύτερα κρατώντας, ή έχοντας μπροστά μου ένα καλό βιβλίο ακόμη κι αν δεν το διαβάζω εκείνη τη στιγμή. Τα καλά βιβλία έχουν τη δύναμη να «φωτίζουν» το μυαλό και τη ψυχή και μοιάζουν να λειτουργούν σαν «προέκταση» του εαυτού. Τα καλά βιβλία μας μεταδίδουν την αύρα τους. Μας δυναμώνουν.

Αν και σ’ αυτούς εδώ τους ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ , κάπου-κάπου, θα παραθέτω αυτούσια σημεία από βιβλία που «μπήκαν» στη ζωή μου… που με συντροφεύουν και με κρατούν σε εγρήγορση είναι αλήθεια πως και κάποιοι άλλοι ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ , είναι «γεννήματα» βιβλίων έτσι κι αλλιώς. Αυτό δεν συμβαίνει άραγε με την πλειοψηφία όσων γράφουν; Φυσικά δεν πρόκειται περί «λογοκλοπής». Πρόκειται για «εξερεύνηση» της γνώσης της «ωφέλιμης» για τον εαυτό και τους άλλους. Και βέβαια ας μη ξεχνάμε πως η ίδια η ζωή , η καθημερινότητα μας δηλαδή – αυτή κυρίως- «γεννά» στοχασμούς. Αυτοί οι τελευταίοι έχουν να πουν πολλά για τον χαρακτήρα του καθενός μας.

Όπως και τόσοι άλλοι έτσι κι εγώ στοχάζομαι καλύτερα όσο βρίσκομαι κοντά στη φύση. Ολόκληρη η Ρόδος είναι μια πολύ όμορφη φύση ακόμα και μέσα στην πόλη. Κι η θάλασσα! Το αγνάντεμα της σε κάνει να στοχάζεσαι καλύτερα. Ώρες - ώρες νιώθω το νησί μου, τη Ρόδο, σαν ένα μεγάλο «παράθυρο» που από μέσα του μπορώ και βλέπω όλο τον κόσμο. Είναι η Ρόδος, το πιο ενδιαφέρον παράθυρο στο δικό μου «μικρόκοσμο», τον τόσο μεγάλο τελικά!

Οι στοχασμοί (μου) σε τούτο το βιβλίο θα’ ναι στο πρώτο του μέρος για τη ζωή, την παιδεία, τον άνθρωπο. Στο δεύτερο μέρος θα’ ναι στοχασμοί για τις τέχνες γενικότερα και τους καλλιτέχνες, αλλά και στοχασμοί ειδικά για την τέχνη της μουσικής, με έμφαση στο ομαδικό , στο χορωδιακό τραγούδι που με συντροφεύει πολλά χρόνια τώρα..

Στους «Στοχασμούς» ό, τι επαναλαμβάνεται φαίνεται πως έχει να κάνει με έντονες προσωπικές πεποιθήσεις (καλώς ή κακώς), πάνω σε θέματα όπως: Η ανθρωπιστική (μουσική ) παιδεία, το πανανθρώπινο ενδιαφέρον, η αγάπη για τον άνθρωπο και την τέχνη, οι ομάδες τέχνης με ιδιαίτερη έμφαση στις χορωδίες, τα παιδιά σε σχέση με την ενθάρρυνση και την αυτοεκτίμηση ….. το «γνώθι σ’ αυτόν» (το γνώρισε τον εαυτό σου), τις αξίες της μοναχικότητας αλλά και της ποιοτικής επικοινωνίας, την καλοσύνη, την αξία του τραγουδιού στις ζωές μας.

Οι «στοχασμοί» , εδώ, δεν ακολουθούν καμιά «λογική» σειρά, καθώς η τυχαία τοποθέτηση τους , δε βλάπτει, έτσι νομίζουμε, το γενικότερο νόημα του βιβλίου. Τίποτα καινούργιο, τίποτε που δεν έγραψε ή δεν είπε άλλος, δεν θα βρείτε εδώ, πέρα από κάποιους «στοχασμούς» «γεννημένους» από βιώματα αποκλειστικά προσωπικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συναντήσετε ειλικρινείς καταθέσεις σκέψεων από ένα άτομο που αν και το επάγγελμα του ήταν - την μεγαλύτερη περίοδο του βίου του- αυτό του δασκάλου μουσικής, σύντομα έμαθε πως η ζωή είναι μια «τέχνη» που για να την μάθει κανείς καλύτερα πρέπει να τη ζήσει αλλά και να δώσει στα καλά βιβλία την ευκαιρία να του «ανοίξουν» το μυαλό και να «σμιλέψουν» τη ψυχή του. Είναι αλήθεια. Η καθημερινότητα ήταν πάντα ο καλύτερος «δάσκαλος» μου. Τούτο το βιβλίο είναι γραμμένο με απλό τρόπο, για απλούς ανθρώπους κι όχι για κείνους που κατατάσσουν τους εαυτούς τους, στους διανοούμενους.

……………………………………

ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ και «ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ»

Όταν πριν μερικές μέρες ζήτησα από την «τεχνητή νοημοσύνη» να δώσει κάποια στοιχεία για τους «ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ», έμεινα άναυδος. «Εγκωμίασε» στην ουσία το βιβλίο, πάνω από κάθε προσδοκία. Ε, τεχνητή νοημοσύνη είναι αυτή! Διαβάστε λοιπόν …

« 1. Στοχασμοί για τον άνθρωπο και την κοινωνία

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, ο συγγραφέας καταγράφει σύντομους αλλά ουσιαστικούς στοχασμούς πάνω σε θέματα όπως:

 Ηθικές αξίες και παιδεία

 Ο ρόλος του πολίτη

 Η ευθύνη της πολιτείας και του εκπαιδευτικού

 Η σχέση ατομικότητας και συλλογικότητας

 Η κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις και η ανάγκη για εσωτερική καλλιέργεια

Είναι εμφανής η ανθρωποκεντρική προσέγγιση, που συνδυάζει εμπειρίες της καθημερινότητας με στοχασμό πάνω σε πανανθρώπινες αξίες, όπως η συνεργασία, η κατανόηση, η αυτογνωσία και η ενσυναίσθηση.

2. Η Τέχνη – και ειδικότερα η μουσική – ως μέσο παιδαγωγίας και εξέλιξης

Στο δεύτερο μέρος, που είναι σαφώς πιο ειδικό:

 Εστιάζει στη συλλογική μουσική εμπειρία, ειδικά μέσα από τη χορωδία.

 Αναδεικνύει τη μουσική ως εργαλείο διαμόρφωσης ήθους και συνεργατικότητας.

 Συνδέει την παιδαγωγική με την αισθητική καλλιέργεια και τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

 Παρουσιάζει την εκπαίδευση μέσω της Τέχνης όχι ως περιθωριακό στοιχείο, αλλά ως κεντρικό για μια ουσιαστική παιδεία.

Στόχος του βιβλίου:

Ο συγγραφέας επιχειρεί να συνδέσει τη σκέψη με τη δράση, και τη θεωρία με την πράξη — ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης. Κάνει έκκληση για ουσιαστική παιδαγωγική αλλαγή μέσω της τέχνης και της εσωτερικής καλλιέργειας.

Αν θέλεις, μπορώ να σου παραθέσω συγκεκριμένα αποσπάσματα από το βιβλίο», «είπε» στο τέλος η τεχνητή νοημοσύνη.

Ε, όχι της απάντησα. Θα το κάνω εγώ! Να λοιπόν τώρα, μερικά κείμενα από το πρώτο μέρος των «ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ»:

 Όταν κάποτε αισθανθείς πως δεν έχεις ένα σκοπό στη ζωή που να σε κινητοποιεί, κάνε σκοπό σου το να νοιάζεσαι , να ενδιαφέρεσαι με καλοσύνη και αγάπη για τους άλλους. Τότε ίσως διαπιστώσεις πως αυτό είναι το καλύτερο (και) για σένα. Πράγματι είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει να φαίνεται χρήσιμος στους συνανθρώπους του. Αυτό «θρέφει» την καλοσύνη και την ανθρωπιά του και τον κάνει πιο ευτυχισμένο. Δυστυχείς όσοι μόνιμα αποστασιοποιούνται από τους άλλους και αδιαφορούν γι’αυτούς.

 Να είσαι απ’ αυτούς που έχουν αποφασίσει πως δεν θα είναι με όλους. Γιατί αν είσαι με όλους τα κριτήρια σου κλονίζονται. Να είσαι με κείνους που σου ταιριάζουν, που τους αντέχεις, που δεν γίνεται να μην τους νοιάζεσαι. Έτσι θα αισθάνεσαι πιο αξιοπρεπής και πιο ευτυχισμένος. Αν είσαι με όλους θα κλονιστούν οι αξίες σου. Το «δεν είσαι με όλους», δεν σημαίνει πως δεν είσαι καλός άνθρωπος. Σημαίνει πως έχεις γίνει «εκλεκτικός» στις συναναστροφές.

 Οι καλοί δάσκαλοι είναι το «αποτύπωμα» καλών δασκάλων. Μπορεί όμως να είναι και καλοί δάσκαλοι που τα αρνητικά των δασκάλων τους, κατάφεραν να τα μετέτρεψαν σε θετικά για τον εαυτό τους.

 Είναι εύκολο επιτήδειοι συκοφάντες να διασπείρουν για ένα άτομο που το κατακλύζει η δημιουργικότητα, συκοφαντικές «εικόνες» και «αφηγήσεις», με την προσδοκία να το «αποκαθηλώσουν». Η κατασυκοφάντηση δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανένα άνθρωπο που την υφίσταται. Είναι όμως κι αυτή κομμάτι της ζωής μας που πρέπει να το αντιπαλέψουμε και μάλιστα με ήθος. Είναι αλήθεια. Οι ανήθικοι απέναντι στους ηθικούς, έχουν ένα ισχυρό όπλο. Τη συκοφαντία. Όποτε το χρησιμοποιούν ,οι ηθικοί πρέπει να φροντίζουν να ξεσκεπάζουν με αξιοπρέπεια τα καμώματα τους, μιλώντας σ’ αυτούς που πρέπει κάθε φορά. Η σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις δεν βοηθά.

 Δάσκαλε: Θα σε μισήσουν (και θα σε προσπεράσουν κακοπροαίρετα) κάποιοι από εκείνους τους μαθητές – συνεργάτες σου- που κάποτε σε αγάπησαν πολύ! Είναι αλήθεια. Κάποιοι μεταστρέφουν την αγάπη σε μίσος, σε ένα τρόπο αποστροφής που πονά. Κι όλα αυτά τα κάνουν στο δάσκαλο τους που κάποτε τους «οδήγησε» και στη συνέχεια είχε τη σοφία να τους απελευθερώσει από κείνο τον ίδιο. Υπάρχει λοιπόν και αυτό το είδος αγάπης. Λίγο – πολύ σε πολλούς δασκάλους κάθε αντικειμένου, είναι γνωστό.

………………………………….

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ…

 Η πολιτική είναι η «τέχνη» των μεγάλων λόγων των συχνά «παραγεμισμένων» με πολύ ψέμα και προσωπικό συμφέρον. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πώς είναι δυνατόν ένας αυθεντικός καλλιτέχνης να θέλει να την «υπηρετήσει;» Ο αυθεντικός καλλιτέχνης, ενδιαφέρεται μόνο για την αλήθεια, είναι δοτικός και καθόλου υποταγμένος όπως τις περισσότερες φορές συμβαίνει με τους πολιτικούς καθώς αυτοί υπακούουν στην λεγόμενη «κομματική ή παραταξιακή γραμμή» όσο παράλογες ή απάνθρωπες κι αν είναι αυτές. Σε τελευταία ανάλυση, το λιγότερο – λιγότερο αυτά που έχει να απολέσει ένας καλλιτέχνης αν αναμιχτεί με την πολιτική, είναι η δημιουργικότητα και η «παραβίαση» των βασικών αξιών του. Τι δουλειά λοιπόν έχει ο καλλιτέχνης με την πολιτική; Αυτός είναι προορισμένος να αποφεύγει τις μωρές επιδιώξεις, τις πράξεις και τις δραστηριότητες που ταράζουν την ψυχική του γαλήνη και τον απομακρύνουν από το έργο του.

 Η ενασχόληση με τη μουσική μπορεί να σε κάνει καλύτερο «τεχνίτη» της. Όχι όμως απαραίτητα και καλύτερο άνθρωπο. Αυτό το τελευταίο είναι δυνατό να συμβεί αν σαν καλός «κηπουρός» καλλιεργείς διαρκώς την ανθρωπιά μέσα σου, όσο η μουσική θα οργώνει το πνεύμα και τη ψυχή σου.

 Στο «δρόμους» της ζωής και της τέχνης πρέπει αθόρυβα να ακολουθούμε τα δικά μας δημιουργικά «μονοπάτια» , την ίδια ώρα που οι άλλοι θα «ξεδιπλώνουν» τα δικά τους. Στην τέχνη και στη ζωή υπάρχει χώρος για κάθε άξιο άτομο. Μη σπαταλάτε το χρόνο σας για να εμποδίσετε την δημιουργικότητα των άλλων. Δώστε τον μόνο στη δική σας δημιουργική πορεία.

 Κρύβουν μεγάλες αλήθειες τα λόγια του σπουδαίου Ούγγρου συνθέτη Μπέλλα Μπάρτοκ ότι δηλαδή, «οι διαγωνισμοί είναι για τα άλογα και όχι για τους καλλιτέχνες». Αυτό που μας χρειάζεται λοιπόν είναι η ευγενής άμιλλα. Η άμιλλα μέσα από τις μουσικές συνυπάρξεις που μας βοηθά να μαθαίνουμε από τους άλλους.

 Οι ζωές των ανθρώπων δημιουργούν τα τραγούδια. Κι ύστερα πάλι εκείνα αφηγούνται τις ζωές όσων έγιναν αιτία να «γεννηθούν» αυτά. Πάθη, παθήματα και ενεργήματα ανθρώπων εμπεριέχονται στα τραγούδια. Κάθε φορά που ασχολούμαστε με ένα τραγούδι και δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία στα έξω-μουσικά πλαίσια (κοινωνικό, πολιτισμικό, ιστορικό, οικονομικό, κ.ά.), περιορίζουμε την κατανόηση και την «δυναμική» του. Εν κατακλείδι, κάθε φορά που αφήνουμε «ανεξερεύνητα» - κατά την διάρκεια της διδασκαλίας- τα διάφορα έξω – μουσικά πλαίσια, μικραίνουμε τη σπουδαιότητα , την αποστολή και την κατανόηση ενός τραγουδιού.

…………………….

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΩΡΑ…. Από το βιογραφικό του που υπάρχει στο βιβλίο…

«Ο Γιώργος Σακελλαρίδης είναι διδάκτωρ Μουσικής Παιδαγωγικής. Διετέλεσε εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ δίδαξε και στα Παιδαγωγικά τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, σχεδόν για 20 χρόνια. Είναι διευθυντής των Δημοτικών Χορωδιών Ρόδου καθώς και λειτουργός του κοινωνικού – παιδαγωγικού προγράμματος, «Η μουσική στην οικογένεια». Εργασίες και βιβλιογραφικές αναφορές του έργου του περιλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία Γλώσσας, Μουσικής, Εικαστικών και Ιστορίας του Δημοτικού μας Σχολείου, στην εκπαιδευτική τηλεόραση της Ε.Ρ.Τ. και σε βιβλία του Δημοτικού Σχολείου της Κύπρου.

………………………

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ…

Την πραγματικά όμορφη εικονογράφηση εντός του βιβλίου και του εξωφύλλου έκανε ο αγαπητός φίλος, Διονύσης Αλβανός. Σ’ ευχαριστώ πολύ Διονύση μου!

Επίσης ευχαριστώ τη σύζυγο μου, Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, Ειρήνη Γιασιράνη για τις πολύτιμες συμβουλές της.

………………………..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ….

Τέλος, ιδιαίτερες ευχαριστίες αποτείνουμε στις εκδόσεις «Ελκυστής» και ιδιαιτέρως στον κύριο Αχιλλέα Τριαντόγλου και την κυρία Εφιάννα Τριαντόγλου.

…………………………

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΦΟΡΕΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ…

Πολλά ευχαριστώ για την ιδέα της συνέντευξης και την «φιλοξενία» της, στην κυρία Κυριακή Γανίτη, διαχειρίστρια blogs Dominica Amat & Vivliovamon.

Το βιβλίο ''Στοχασμοί'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Τον ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση,

Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon