Βιβλιοπρόταση καλοκαιριού (κι όχι μόνο): Έναν Αύγουστο, παρακαλώ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Βιβλιοπρόταση καλοκαιριού (κι όχι μόνο): Έναν Αύγουστο, παρακαλώ

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Καφετζής

Εκδόσεις Γραφή

Δε θα ήταν υπερβολή, από μεριάς μου, να πω ότι από μικρή ηλικία μέχρι και σήμερα τολμώ να αναμένω τον Αύγουστο. Τον έχω ταυτίσει με τόσο όμορφες εμπειρίες και με μία αθωότητα των παιδικών μου χρόνων που έχει περάσει, ανεπιστρεπτί, αλλά αυτός ο μήνας καταφέρνει να μου τη θυμίζει. Ευτυχώς μαζί με τον αδελφό μου ανήκουμε σε εκείνη τη γενιά που ''φάγαμε με το κουτάλι'' τα καλοκαίρια μας και δη τις διακοπές που συντρόφευαν αυτά. Τα ζούσαμε από την αρχή έως και το τέλος, γεμάτα από παγωτά, ξεγνοιασιά, μπάνια στη θάλασσα, φίλους και φίλες, παιχνίδι από το πρωί έως και το βράδυ, μυρωδιές κι αξέχαστες εμπειρίες στο χωριό της γιαγιάς, πανηγύρια κι ό,τι άλλο μπορεί να έχει συνδεθεί με αόρατα σχοινιά με εκείνα. Φτάνοντας, λοιπόν, στα χέρια μου η νουβέλα του συγγραφέα Κωνσταντίνου Καφετζή, με τίτλο ''Έναν Αύγουστο, παρακαλώ'' (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή) ήξερα ότι θα ήταν από τις επιλογές των βιβλίων που θα έκανα λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Μου φαινόταν τόσο ταιριαστό. Μια γλυκειά υπενθύμιση και προσμονή για μία άτυπη αναβίωση όλων των παραπάνω.

Καταλαβαίνω ότι όλοι κι όλες θα αισθανθούμε να μας περικλείει μία αύρα που προκύπτει από τις θύμησες των καλοκαιρινών μας εμπειριών ακούγοντας, απλώς και μόνο, τον τίτλο του βιβλίου. Ακόμα κι αυτή η επιλογή των ζεστών και φωτεινών χρωμάτων που κοσμούν την εικόνα του εξωφύλλου φαντάζουν σαν το λαμπερό φως και την θέρμη που εκπέμπει ο ήλιος και μας χαϊδεύει σαν το πιο απαλό άγγιγμα, γεμάτο στοργή κι αγάπη. Νομίζω ότι αυτά τα δύο ήταν αρκετά ώστε ο συγγραφέας να μας ''μυήσει'' με πιο ομαλό τρόπο μέσα στον κόσμο του βιβλίου του και κατ'επέκταση να βρούμε τη θέση μας μέσα στην όλη υπόθεση...

''Ένας άντρας, σχεδόν σαράντα ετών, περνάει τις διακοπές του στην Αθήνα έναν Αύγουστο. Ένα παιδί, μέχρι την ενηλικίωσή του, περνάει τις διακοπές του κάθε Αύγουστο στην Κινέτα. Άντρας και παιδί ενώνονται για να αφηγηθούν μια κοινή ιστορία, τη δική τους ιστορία, με πρόσωπα και καταστάσεις από το παρελθόν στη διάρκεια ενός και περισσοτέρων Αυγούστων." (Από το οπισθόφυλλο)

Τί έχουμε, λοιπόν, εδώ; Μία νουβέλα σαν μία μικρογραφία της ζωής των κεντρικών προσώπων, που την διακρίνει μία έντονη αληθοφάνεια που μας κάνει να ανοίξουμε τα μάτια, μα και την ψυχή μας και να δεχθούμε όλα όσα έχουν να μας εκμυστηρευθούν τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα σε αυτήν. Ο συγγραφέας κάνει μία βαθειά ''βουτιά'' σε εκείνα τα καλοκαίρια και πιο συγκεκριμένα εκείνους τους Αυγούστους που όλοι κι όλες έχουμε κρατήσει σφιχτά μέσα στην ψυχή μας, που μπορεί να διαφέρουν από τους τωρινούς, μα τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους και να τους ξεπεράσει. Με όλα τα καλά κι όλα τα κακά που συνυπήρχαν. Διότι, μπορεί να ήμασταν παιδιά, αλλά δεν έπαυαν να υφίστανται ζητήματα που μας ταλανίζουν, τόσο ως κοινωνία όσο και σε ατομικό επίπεδο, έως και σήμερα. Από τον τρόπο που οι γονείς φέρονται στα παιδιά τους, την αναζήτηση κι αποδοχή του εαυτού σε κοινωνίες μη θετικά προσκείμενες στο καθετί διαφορετικό, τους καλά κρυμμένους ''σκελετούς'' στις ντουλάπες μας, καθώς και πολλά ακόμη που αποτελούν τροφή για σκέψη.

Γλώσσα ρέουσα, ολοζώντανες περιγραφές, αρμονία στο ''χτίσιμο'' των χαρακτήρων των προσώπων βάσει της θέσης και του τρόπου σκέψης και δράσης τους που μας επιτρέπει να βρούμε (ή και όχι) σημεία ταύτισης μαζί τους, να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε ( ; ) είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία αυτού του γλυκόπικρου βιβλίου.

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή.