Μαζί;

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Όσο δύσκολο φαντάζει να είναι το ''χώρια'', ακόμη δυσκολότερη φαντάζει η συνθήκη του ''μαζί''. Άραγε, οι άνθρωποι επιλέγουν μεταξύ του ''χώρια'' και του ''μαζί'' συνειδητά, ή, τους το επιβάλλει (εντός κι εκτός εισαγωγικών) η κοινωνία, όπως και προκαθορισμένοι ηθικοί ( ; ) κανόνες γύρω από τις σχέσεις που πρέπει να ακολουθούνται, κατά γράμμα, και δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι διαφορετικό; Δεν έχω καμία τάση να φιλοσοφήσω πάνω στο θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων (δη των αισθηματικών!), αλλά αυτές δεν ήταν μερικές από τις αρχικές σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου, πιάνοντας στα χέρια μου το μυθιστόρημα της συγγραφέως Νικολέττας Κυρίδη, με τίτλο ''Μαζί;'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια. Και για να είμαι ειλικρινής, πιο πολύ με ιντρίγκαρε η παρουσία αυτού του ερωτηματικού '';'' δίπλα στη λέξη ''μαζί''. Τί μπορούσε να συνεπάγεται; 

Είμαι ένας άνθρωπος που από μικρή ηλικία είχα μία ξεκάθαρη και απόλυτη (να μη λέω ψέματα!) στάση γύρω από τις αισθηματικές σχέσεις και δη τη συνθήκη του γάμου. Όπως έχω ξαναπεί, δεν είμαι κατά του γάμου. Αντιθέτως σέβομαι το μυστήριο και τον θεσμό ως θεσμό, αρκεί να γίνεται κι από τις δύο πλευρές για τους σωστούς λόγους. Το τί θεωρώ εγώ σωστό λόγο και το τί όχι, δεν είναι απαραίτητο να ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Ούτε προσπαθώ να το επιβάλλω σε κάποιον/α άλλον/η. Απλώς για μένα ο γάμος συνεπάγεται την ένωση (κυρίως πνευματική) δύο ανθρώπων που επιλέγουν να αγαπούν το ταίρι τους κάθε μέρα και να προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανή αυτή την ένωση. Όχι, δεν πρέπει να παντρευόμαστε διότι φέραμε στον κόσμο ένα παιδί, ούτε για να κάνουμε επίδειξη στους συγγενείς, ούτε διότι από μικρά κοριτσάκια κάποιες ονειρεύονται να φορέσουν νυφικό, ούτε διότι με αυτόν τον τρόπο θα μαζέψουν δώρα (κυρίως χρήματα!) από τους καλεσμένους! Ναι, μη σας κάνει εντύπωση, μα τα έχουμε ζήσει αυτά ουκ ολίγες φορές... 

''Μάξιμος, ένας δυναμικός άντρας που δεν αντέχει τις αλυσίδες. Βαλέρια, μια γυναίκα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά από ένα σκληρό χτύπημα της ζωής. Θα εμφανιστεί στην ζωή του και όλα θα ανατραπούν. Από μία κόντρα θα αρχίσει η σχέση τους, εξάλλου έτσι δεν αρχίζουν οι μεγάλες αγάπες;

Πριν καν προλάβουν να γίνουν σύντροφοι θα γίνουν γονείς, χάνοντας την ευκαιρία να μάθουν ο ένας τον άλλον. Αφοσιωμένοι στο μεγάλωμα των παιδιών τους θα αφήσουν την σχέση τους να τρέχει στον αυτόματο πιλότο. Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα όμως, όλα όσα αγνοήσαν θα τους χτυπήσουν την πόρτα. Τα παιδιά θα φύγουν για σπουδές και οι δυο τους θα ανακαλύψουν πως τελικά δεν γνωρίζουν τίποτα ο ένας για τον άλλον. Σε όλα αυτά που έχουν να διαχειριστούν, θα προστεθούν και όλοι όσοι δεν τους ήθελαν μαζί εξ’ αρχής. Αρκεί η αγάπη για να μείνουν μαζί δύο άνθρωποι ή χρειάζονται και άλλοι παράμετροι;

Κάθε σχέση είναι ένα ταξίδι με αρχή μέση και τέλος, ένα τέλος που δεν σε αφήνει ποτέ στο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησες! Το δικό τους τέλος θα τους βρει σε χωριστά μονοπάτια της ζωής ή θα καταφέρουν το πολυπόθητο μαζί;" (Από το οπισθόφυλλο)

Η συγγραφέας επιλέγει να δημιουργήσει μία ιστορία με αρκετή δόση ρεαλισμού κι αυτό χάρη στην παρουσία προσώπων παντελώς αληθοφανών που μας επιτρέπουν μέσω των εναλλάξ διηγήσεων της ιστορίας από εκείνους, όχι μόνο να έχουμε μία ολοκληρωμένη οπτική των γεγονότων, αλλά να βρούμε στοιχεία του δικού μας εαυτού και σκέψης πάνω τους και κατ'επέκταση να πλάσουμε ποικίλα σενάρια στο νου μας σχετικά με του πού τελικά θα οδηγούμασταν στον επίλογο. 

Άν και μεγάλο σε όγκο το βιβλίο διαβάζεται εύκολα, δίχως να νιώθουμε κόπωση. Δε μπορώ να πω ότι όλα όσα διάβασα με βρήκαν σύμφωνη, αλλά δεν παύει, μέσω της μυθοπλασίας, να αναδεικνύεται ακόμη μία πτυχή των σύγχρονων σχέσεων μέσα στις κοινωνίες. Και κάπου εκεί άρχισαν να ξεπετάγονται διάφορα ερωτήματα, που όχι μόνο τριβέλιζαν τη σκέψη μου, μα απαιτούσαν ικανοποιητικές απαιτήσεις. 

Ερωτήματα του τύπου: 

- Ξέρουμε, πραγματικά, τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και μοιραζόμαστε τις ζωές μας τόσα χρόνια; 

- Μπορούν να υπάρξουν δεύτερες ευκαιρίες, ενώ όλα δείχνουν να έχουν χαθεί; 

- Ο χρόνος μπορεί να λειτουργήσει ως γιατρός και να κλείσει τις όποιες πληγές και παρεξηγήσεις, που ίσως να έχουν προκληθεί από τρίτους;

- Και κυρίως, ποιοι/ες είναι διατεθειμένοι/ες να σώσουν τη σχέση τους;

Δε θα πω κάτι παραπάνω, καθώς θεωρώ ότι σας έχω βάλει αρκετά μέσα στο κλίμα του βιβλίου και είναι κατανοητό το τί θέλει να μοιραστεί η συγγραφέας με εμάς, το αναγνωστικό κοινό. Εγώ κρατώ αυτά που έλαβα από την επαφή μου με εκείνο, μα θα μου επιτρέψετε να μην προδώσω κάτι από τον επίλογο. Αυτόν τον αφήνω να τον ανακαλύψετε όσοι/ες επιλέξετε να διαβάσετε το βιβλίο.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.