Η Κατάρα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Όλοι κι όλες έχουμε μία γνώση και εμπειρία γύρω από την επαρχία και τον τρόπο σκέψης και ζωής των ανθρώπων εκεί. Ναι, κακά τα ψέματα, η επαρχία -όπως και οι σύγχρονες πόλεις- φέρουν και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Διάφοροι θρύλοι, δεισιδαιμονίες, προ(κατα)λήψεις, φόβοι περί ύπαρξη μεταφυσικών και απόκοσμων πλασμάτων, παγιωμένες αντιλήψεις, ήθη και έθιμα πολλές φορές γίνονται μία εύπλαστη ''μάζα'' και αποτελούν πηγή έμπνευσης στα χέρια διάφορων δημιουργών. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με το καινούργιο αστυνομικό μυθιστόρημα της πολυγραφότατης συγγραφέως Θεοφανίας Ανδρονίκου - Βασιλάκη, με τίτλο ''Η Κατάρα'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Άραγε, ποια ήταν αυτή η κατάρα που δίνει λόγο ύπαρξης στην παρούσα υπόθεση; Και κυρίως, με ποιον τρόπο διαμόρφωσε την πορεία των προσώπων μέσα στην πλοκή;

Πιάνοντας το βιβλίο στα χέρια μου, γοητεύτηκα από την αντίθεση των χρωμάτων (μαύρου και χρυσού) που κοσμεί το εξώφυλλό του... Νομίζω πως θα μπορούσε να υποδηλώνει την όποια ανωτερότητα και πλούτο μέσα σε όλο το σκοτάδι που μπορεί να κατοικεί μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Όχι, μόνο εκείνων που κατέχουν όλη αυτήν την αμύθητη περιουσία, αλλά και των υπολοίπων. Σίγουρα μέχρι να διάβαζα το βιβλίο, αυτό δε θα ήταν παρά μερικές από τις υποθέσεις που θα πλανόντουσαν μέσα στη σκέψη μου. Η επιβεβαίωση, ή, όχι θα ερχόταν μέσα από την ίδια την υπόθεση... Δεν θα άφηνα άλλο χρόνο να πάει χαμένος και ''βούτηξα'' στις σελίδες του. Ανυπομονούσα να δω τί είχε να μας προσφέρει η συγγραφέας αυτή τη φορά...

Είναι γεγονός ότι η συγγραφέας -απ'την πλειοψηφία των βιβλίων της που έχω διαβάσει- δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως φειδωλή. Αντιθέτως, μας δίνει βιβλία γεμάτα τόσο από άποψη νοημάτων όσο κι από άποψη περιεχομένου. Έχει τον τρόπο και την ευφράδεια λόγου ώστε να υπογράφει βιβλία με ένα σεβαστό όγκο, δίχως να χάνεται κάτι από τη συνοχή και την ουσία τους. Έτσι και εδώ, η παράλληλη εξιστόρηση των γεγονότων τόσο σε παρελθόν όσο και σε παρελθόν με την εσκεμμένη -κι επιτυχημένη κατ'εμέ- επανάληψη κάποιων σκηνών σε πιο ολοκληρωμένη, πλέον, μορφή, όχι μόνο μας βοηθά να έχουμε επιπλέον χρήσιμες πληροφορίες γύρω από το ξετύλιγμα του κουβαριού της υπόθεσης όσο και στο να προσεγγίσουμε/χαρακτηρίσουμε τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν μέσα σε αυτήν. Πρόσωπα απολύτως ταιριασμένα με το ρόλο που τους έχει ανατεθεί να υποστηρίξουν και φέρνουν αυτήν την αποστολή τους εις πέρας. Άλλοι/ες πιο αγαπητοί κι άλλοι/ες πιο μισητοί/ες σίγουρα δε θα μας περάσουν αδιάφοροι/ες, μα πάνω τους θα δούμε στοιχεία όχι μόνο του δικού μας εαυτού, μα κι ανθρώπων που γνωρίζουμε και συναναστρεφόμαστε...

''Μια παλιά κατάρα κι ένας χαμένος θησαυρός συνθέτουν το σκηνικό πέντε θανάτων σε ένα μικρό χωριό της ορεινής Αργολίδας. Ο ένας μετά τον άλλο, δύο γυναίκες και τρεις άντρες χάνουν τη ζωή τους, με την αστυνομία της περιοχής ν’ αδυνατεί να διαλευκάνει το μυστήριο.

Ο αστυνόμος Δημήτρης Σαμαράς, που φτάνει από την Αθήνα για να αναλάβει την υπόθεση, διαπιστώνει πως τα στόματα των χωρικών, όπως και των δύο αινιγματικών μελών της οικογένειας Γιαννούλη, είναι «σφραγισμένα». Η εμφανής απροθυμία τους να του αποκαλύψουν όσα γνωρίζουν έχει τις ρίζες της στον φόβο και στις ντόπιες δεισιδαιμονίες. Η κατάρα φαίνεται να έχει «στοιχειώσει» το χωριό τους που τα βράδια ερημώνει, καθώς οι μαρτυρίες των λιγοστών κατοίκων μιλούν για εμφανίσεις φαντασμάτων, απόκοσμες κραυγές και ανεξήγητα φαινόμενα.

Ο Σαμαράς καλείται ν’ ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους πέντε θανάτους, αλλά και ν’ αντιμετωπίσει τους δικούς του «δαίμονες» που ανασύρονται ξανά στο φως, οδηγώντας στα άκρα τις ψυχικές αντοχές, τη λογική και τα συναισθήματά του." (Από το οπισθόφυλλο)

Πάντα θα υποστηρίζω ότι το έγκλημα που αποτελεί βασικό στοιχείο των αστυνομικών μυθιστορημάτων έχει τις ρίζες του στις κοινωνίες. Αλληλένδετα, λοιπόν, αυτά τα δύο θα έχουν ως αποτέλεσμα ένα βιβλίο ευανάγνωστο, αρκετά ρεαλιστικό με την όποια απαιτούμενη δόση μυθοπλασίας, όπου εκεί μέσα αναδεικνύονται θέματα όπως η κακία, η εκδίκηση, ο φθόνος, η ζήλεια, τα ένοχα μυστικά του παρελθόντος κι η αποκάλυψη των οποίων που ταράζει τις όποιες εύθραυστες ισορροπίες, το κυνήγι της αναζήτησης ενός χαμένου θησαυρού και πώς αυτό φέρνει στην επιφάνεια την αλαζονεία των ανθρώπων, τα όνειρα που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα και μπορεί να στοιχειώνουν και για χρόνια μετά, η δικαίωση και το πώς αυτή μπορεί να προκύψει, η παρουσία ενός απρόσμενου έρωτα, καθώς και η λύτρωση που μπορεί να φανεί αλλιώτικη και μη αναμενόμενη...

Ένα στοιχείο του κειμένου που μου κέντρισε το ενδιαφέρον -και με αυτό θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου- ήταν το ζήτημα των τύψεων κι αν εκείνες υπήρξαν, ή, όχι, ή, μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, για το αν έπρεπε να υπάρξουν... Δε θα σας αποκαλύψω κάτι παραπάνω, μα θα σας πω ότι συμφωνώ, απολύτως, με το τι επέλεξε η συγγραφέας γύρω απ'αυτό! Ναι, κι εγώ το ίδιο θα επέλεγα για τα πρόσωπα. Όπως και οι ανατροπές που ήταν εκεί και κατάφερναν να με κάνουν να μην τις βλέπω μέχρι τη στιγμή που εκείνες θεώρησαν ότι είχε έρθει η κατάλληλη ευκαιρία να αποκαλυφθούν και να με οδηγήσουν σε έναν επίλογο που θα θυμάμαι για καιρό. Εσείς θέλετε να δείτε ποια ήταν τελικά αυτή ''Η Κατάρα''; Εάν ναι, δεν έχετε παρά να αναζητήσετε το βιβλίο...

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.