Η Κατάρα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Απ'αρχής της ύπαρξης των ανθρώπων, οτιδήποτε φάνταζε πέραν της λογικής, και προκαλούσε φόβο η σκέψη του και μόνο, ήταν ικανό ώστε να ''γεννήσει'' ποικίλες δεισιδαιμονίες και προλήψεις γύρω από εκείνο. Μία εξ αυτών και οι γνωστές, σε όλους κι όλες, κατάρες που έχουν δύναμη (πάντα βάσει των λαϊκών και παγιωμένων πεποιθήσεων) όχι μόνο να κουνήσουν και βουνά, αλλά και να περάσουν, με την πάροδο των ετών, σαν άλλο ''κληροδότημα'' από γενιά σε γενιά πάντα με τις ανάλογες συνέπειες. Κι αν τελικά ισχύει κάτι τέτοιο, υπάρχει τρόπος ώστε να ''σπάσει'' διά παντός αυτή η κατάρα; Κι αν ναι, ποιος/α θα βρει το κουράγιο και τη δύναμη να το κάνει;

Ακόμη κι αν κάποιος/α δε συμμερίζεται τις απόψεις ότι όντως υπάρχουν οι κατάρες εκείνες που δύνανται να προκαλέσουν όλεθρο σε όποιον/α τύχει να τις ''λάβει'' από κάποιον άλλον άνθρωπο, δεν παύει, σαν άκουσμα και μόνο, να μην είναι και το πιο ευχάριστο και εύηχο για τον οποιονδήποτε/την οποιαδήποτε. Δε θεωρώ ότι χρειάζεται να πιστεύεις κάπου, ώστε να μην αρέσκεσαι να ακούς για ανάλογες κακές μορφές αρνητικής ενέργειας, πόσω μάλλον να γίνεσαι αποδέκτης/τρια αυτών, αλλά να που είναι τόσο βαθειά ριζωμένες στη σκέψη κάποιων ανθρώπων, που ακόμη και σήμερα μοιράζουν αφειδώς κατάρες με απώτερο σκοπό το να λάβουν την όποια δικαίωση/λύτρωση ( ; ) μέσα από την παραδειγματική τιμωρία όσων θα έχουν καταραστεί. 

Ο συγγραφέας Φοίβος Κυπριανού στο νέο του μυθιστόρημα (το 4ο κατά σειρά έκδοσης), με τίτλο ''Η Κατάρα'' (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές) μας μιλάει, λοιπόν, για τη διαβόητη ύπαρξης της κατάρας και το πώς μία κατάρα που λέχθηκε πρώτη φορά στο παρελθόν καταφέρνει να βρει το δρόμο της και στο σήμερα. Ένα μυθιστόρημα που ''πλέκει'' το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας με εκείνο του παραφυσικού τρόμου και υπόσχεται να μας κάνει να δούμε τις κατάρες με μία άλλη ματιά... Θα το καταφέρει;

Αρχικά να πω ότι μου αρέσει πολύ η ιδέα να ''παντρεύουν'' οι εκάστοτε δημιουργοί το αστυνομικό στοιχείο με εκείνο του τρόμου και του μεταφυσικού. Προσέξτε! Δεν εννοώ να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να χάσει την ''ταυτότητά'' του το έργο, αλλά αυτές οι πινελιές νομίζω ότι μας προσφέρουν αυτό το κάτι παραπάνω που διεγείρει τη φαντασία μας, τονώνει την αίσθηση του μυστηρίου και της αγωνίας και προκαλεί ρίγη ανατριχίλας σε όλο μας το κορμί. Θα βρίσκαμε, όμως, κάτι ανάλογο στο παρόν έργο;

''Δυο ντετέκτιβ ερευνούν μια σειρά από ανεξήγητους και ιδιαίτερης σκληρότητας φόνους. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν να κάνουν με ένα τυπικό προβλέψιμο δολοφόνο, και θα πρέπει να γυρίσουν το χρόνο πίσω για να βγάλουν άκρη..." (Από το οπισθόφυλλο)

Τί κάνει, λοιπόν, εδώ ο συγγραφέας; Έχει -τουλάχιστον για μένα ως αναγνώστρια- μία ενδιαφέρουσα ιδέα για να ''χτίσει'' εκεί πάνω όλη την υπόθεση του βιβλίου του. Ναι, ξέρει το πώς να δελεάσει/ιντριγκάρει (με την καλή έννοια) το αναγνωστικό κοινό και σταδιακά αρχίζει να ξεδιπλώνει πάνω στο χαρτί όλες τις πτυχές της πλοκής, φανερώνοντας ένα ένα τα κρυμμένα ''φύλλα'' που έχει στα χέρια του. Η υπόθεση αν και ξεκινά στο παρόν, θα διαδραματιστεί σε τρεις χρόνους, οι δύο εκ των οποίων κατά το παρελθόν. Σκεφτείτε το σαν τρεις κύκλους μίας αλυσίδας, οι οποίοι κρατούν και διαδέχονται ο ένας τον άλλον, όχι μόνο για να στηριχθούν, αλλά και για να υπάρχει συνοχή στη δομή της υπόθεσης. 

Το βιβλίο έχει τόσο θετικά όσο και λιγότερα καλά στοιχεία (εντάξει, για αυτά τα δεύτερα δε θα έλεγα ότι ευθύνεται, κυρίως, ο δημιουργός). 

- Αρχικά, μου άρεσε η ιδέα γύρω από την υπόθεση του βιβλίου, καθώς και η γενικότερη αίσθηση μυστηρίου, οι σύντομοι διάλογοι μεταξύ των προσώπων, η παραστατική περιγραφή των εικόνων, όπως και η οικειότητα που εκπέμπει η γραφή του συγγραφέα. 

- Αυτά που ίσως να άλλαζα -διότι με βρήκαν αντίθετη ως αναγνώστρια και θεωρώ ότι η μη παρουσία τους ''έριχνε'' το κείμενο- είναι η τοποθέτηση κάποιων επιπλέον ''γεφυρών'' που θα ένωναν κάποια σημεία του κειμένου ώστε να υπάρχει μία ομαλή ροή και συνοχή σε όλη την εξιστόρηση της πλοκής, όπως και μία καλύτερη επιμέλεια (πάντα θα επιμένω σε αυτό!) ώστε να αποφευχθούν κάτι ορθογραφικά, συντακτικά και γραμματικά λάθη του κειμένου. 

Ναι, το βιβλίο μου άφησε μία γλυκόπικρη αίσθηση, αλλά εύχομαι μελλοντικά να έχουμε στα χέρια μας κι άλλα καλύτερα έργα του συγγραφέα. Εάν σας ελκύουν ανάλογα βιβλία, δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε.

Καλή ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.