Ο ανιχνευτής barcode

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Τίτλος: Ο ανιχνευτής barcode

Συγγραφέας: Ιωάννα Χατζηαντωνίου

   Ζούμε σε μία κοινωνία που μοιάζει ν'αλλάζει με ταχύτητα φωτός. Που αντί να εξελίσσεται καί να πηγαίνει προς τα μπρος,δείχνει τάσεις πισωγυρίσματος,καθώς καί επιβολής σκοταδισμού και μίας ιδιάζουσας ''κανονικότητας'' που σταδιακά μας αφαιρεί δικαιώματα καί ελευθερίες,τάχα μου για το γενικότερο καλό. Ή μήπως,τελικά,ζούμε σε ένα οργουελικό σκηνικό καί δεν το αντιλαμβανόμαστε; Να μετατρεπόμαστε σιγά-σιγά σε απλούς αριθμούς που αντιστοιχούν σε άψυχα,άβουλα καί χωρίς κριτική ικανότητα καί σκέψη όντα,που περιφερόμαστε καί λειτουργούμε σαν άλλα φερέφωνα των λίγων; Για σκεφτείτε το λίγο. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο,δεν δύναμαι να φανταστώ το μέλλον. Ή μάλλον,μπορώ,αλλά δεν τολμώ να το ομολογήσω λόγω φόβου. Κι αν αυτό μας περιμένει,τότε είναι εφικτή μία αποτροπή αυτού του εφιαλτικού σεναρίου καί με ποιο κόστος καί συνέπειες; Η συγγραφέας Ιωάννα Χατζηαντωνίου θίγει όλα τα παραπάνω ζητήματα,μέσα από την νουβελέτα της ''Ο ανιχνευτής barcode",καί μας τα παρουσιάζει σε ένα δυστοπικό σκηνικό επιστημονικής φαντασίας,που αν δεν λάβουμε σύντομα τα κατάλληλα μέτρα,θα γίνει η τραγική πραγματικότητά μας...

Περιγραφή:

Σε όποια υπηρεσία, κατάστημα ακόμη και κοινωνικό χώρο έπρεπε να χτυπά κάποιος barcode ώστε να φαίνεται πού βρίσκεται, τι κάνει εκεί και πότε θα φύγει. Είχαν μηχανήματα με λέιζερ που όπως χτυπάει κανείς τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ έτσι χτυπούσε και στο barcode δίνοντας όλα τα στοιχεία του κατόχου του. Αν κάποιο δεν είχε βγει έξω υποχρεούνταν να δίνει το παρόν κάθε δώδεκα ώρες στο μηχάνημα που διαθέτει η είσοδος κάθε πολυκατοικίας. Κανείς δεν έπρεπε να μείνει αδήλωτος. Αν περνούσε δωδεκάωρο και κάποιος δεν είχε δηλωθεί χαρακτηριζόταν αμέσως σαν αγνοούμενος και όταν εντοπιζόταν, γιατί δεν θα μπορούσε να κρύβεται για πολύ, θα ανιχνευόταν το barcode του, μάζευε ποινές. Αν κάποιος μάζευε δέκα ποινές έπαιρνε τη χειρότερη τιμωρία. Πήγαινε κατευθείαν στην Μάντρα. Όλοι έτρεμαν τη Μάντρα. Εκεί κάνεις δεν είχε δικαιώματα. Τα ζώα τους είχαν καλύτερη μεταχείριση. Το ξύλο ήταν άγριο και ο εξευτελισμός ήταν πολύ μεγάλος. Δούλευαν υπό φρικτές συνθήκες μέχρι να παραδώσουν την ψυχή τους. Αυτό ήταν κάτι που οι περισσότεροι εκεί μέσα εύχονταν. Όλοι έτρεμαν. Τους αντιμετώπιζαν σαν το κακό αγκάθι που τρυπάει τη σάρκα της κοινωνίας. Σαν τα αποβράσματα που έπρεπε να τιμωρηθούν. 

Θετικά στοιχεία βιβλίου:

- Περιεκτική ιστορία

- Άρτια δομή κειμένου

- Φαντασία που διεγείρει τις αισθήσεις καί τα συναισθήματα 

- Περιγραφικές σκηνές

- Ιδανικός επίλογος

Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.

ΣΕΙΡΑ: scienco-fikcio

Υ.Γ. Βραβείο Λογοτεχνίας του Φανταστικού Larry Niven