ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας εξομολογηθώ κάτι. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία και στο οποίο μπορεί να προστρέξω όταν θα νιώσω κάποια ''πίεση'' -αναφορικά πάντα στα πλαίσια της ανάγνωσης βιβλίων- είναι το βιβλίο με το οποίο πρωτοσυστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό η συγγραφέας Γεωργία Εφαπλωματά πριν από κάποια χρόνια. Από τότε μεσολάβησε ένα σεβαστό διάστημα και να που σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να διαβάσω το καινούργιο της μυθιστόρημα -κινείται στα πλαίσια του αισθηματικού/κοινωνικού- με τίτλο ''ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΙ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ", το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Άραγε, τί είχαμε να αναμένουμε αυτήν τη φορά; Τί θα μοιραζόταν μαζί μας η συγγραφέας;
''Όσο και αν προσπαθείς να εμποδίσεις την αγάπη, εκείνη με πείσμα πάντα επιστρέφει, γιατί κανείς, όσο κι αν μόχθησε, δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει όρια και πρέπει στην καρδιά του."
''Πάντα μόνοι, μα πάντα μαζί'' ο τίτλος του βιβλίου κι αν αρχικά μοιάζει κάπως απλός, είναι πιο βαθύς και γεμάτος από νοήματα απ'όσο μπορεί να νομίζουμε. Αρκεί να σκεφτούμε ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι οι οποίοι/ες βρίσκονται μέσα σε σχέσεις -διαφόρων επιπέδων- που παρότι είναι μαζί, στην ουσία τους/τις χωρίζουν μίλια συναισθηματικής και πνευματικής ''απόστασης''. Κι από την άλλη, υπάρχουν κι εκείνοι/ες που νιώθουν πολλά κι έντονα συναισθήματα και αυτά λειτουργούν σαν αόρατες ''γέφυρες'' που τους/τις ενώνουν και τους/τις κάνουν να αισθάνονται ότι βρίσκονται δίπλα δίπλα, ακόμη κι αν απέχουν πολύ, ή, βρίσκονται σε σχέσεις με άλλα άτομα. Οπότε, ναι. Μπορεί να ευσταθεί αυτό που δηλώνει ο τίτλος. Μα πώς θα μας το παρουσίαζε η συγγραφέας μέσα στην παρούσα ιστορία;
''«Δεν το χωράει το μυαλό μου!» φώναζε η Κάτια περπατώντας φουριόζα πάνω κάτω στο σαλόνι.
«Δεν ήθελα να συμβεί. Αλλά μετά… ξέρεις πώς είναι ο έρωτας, η αγάπη. Δεν σε ρωτάνε. Μόνο ορμάνε πάνω σου με φόρα… δεν λογαριάζουν». Γιατί, πράγματι, όταν η αγάπη εισβάλλει στην καρδιά σου, τα πρέπει γκρεμίζονται στη στιγμή. Και αντιστάθηκα, αυτή ήταν η αλήθεια μου. Αντιστάθηκα από την πρώτη εκείνη στιγμή, όταν με κοίταξε στα μάτια και μου είπε ότι με αγαπάει. Έκανα ότι δεν άκουσα, δεν κατάλαβα. Έστησα τη ζωή μου διαφορετικά, και ας είχα και τους δυο τους ανάγκη, γιατί η Κάτια ήταν πάντα το στήριγμά μου, η αγκαλιά που έτρεχα να βρω παρηγοριά, όταν ο πατέρας μου μού στερούσε το οξυγόνο και δεν με άφηνε να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Αλλά εγώ δεν το έβαλα κάτω ποτέ, και αυτό γιατί η Κάτια δεν με άφησε.
Δεν ήθελα να την προδώσω. Και όταν ο Αλέξης μου εξομολογήθηκε τα πάντα, δεν τον άφησα να συνεχίσει. Άλλαξα πόλη, έφυγα. Προσπάθησα να ερωτευτώ, δεν τα κατάφερα είναι η αλήθεια, μα συνέχισα. Όμως, κανείς δεν ήταν ο Αλέξης…" (Από το οπισθόφυλλο)
Διαβάζοντας την άνωθεν περίληψη του βιβλίου, ένιωθα ότι είχα αντιληφθεί σε ποιο περίπου μήκος κύματος θα κινούμασταν μέσα στην ιστορία. Ένα δίλημμα μεταξύ έρωτα και φιλίας θα ερχόταν να ταράξει τις ισορροπίες και θα επηρέαζε, άρδην, όχι μόνο τις επιλογές, αλλά και την πορεία ζωής των βασικών εμπλεκόμενων προσώπων. Ναι, είχα μία ιδέα στο μυαλό μου και με αυτήν ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου. Κι όμως, η ανατροπή ήρθε από τις πρώτες, κιόλας, σελίδες του βιβλίου σχετικά με το ποια πρόσωπα θα πρωταγωνιστούσαν μέσα στην υπόθεση και κυρίως ποιες οι σχέσεις μεταξύ αυτού του ιδιαίτερου ''τριγώνου'' και τα όποια σπόιλερ τελειώνουν εδώ!
Η συγγραφέας με εμφανή την εξέλιξη στην πένα της που διατηρεί αυτή τη ζωντάνια και νεανικότητα μας προσφέρει ένα ακόμη πιο σύνθετο και πολυδιάστατο έργο τόσο από άποψη νοημάτων γύρω από την παρουσία της φιλίας στη ζωή μας, του έρωτα που ίσως να μοιάζει παράταιρος, τις σχέσεις μεταξύ των μελών μίας οικογένειας, όπως και τις δεύτερες ευκαιρίες και την ανάγκη να ανήκουμε κάπου και κατ'επέκταση και στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων όλων των προσώπων που με βάση την όποια υπερβολή επιτρέπει η μυθοπλασία φαντάζουν τόσο ρεαλιστικά και μία ταύτιση είναι πιθανή μαζί τους.
Εν κατακλείδι, μπορώ να πω ότι έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από την πένα της συγγραφέως και χάρηκα που έχει πάει ένα βήμα παραπέρα και λιγότερο από την υπόθεση ως υπόθεση. Βέβαια, αυτά είναι πάντα βάσει της υποκειμενικής ματιάς του/της κάθε αναγνώστη/στρια και εγώ με απόλυτο σεβασμό όχι μόνο επιθυμώ να διαβάσω κι άλλα έργα της μελλοντικά, μα θα σας προτρέψω να το αναζητήσετε σε περίπτωση που αγαπάτε να διαβάζετε ανάλογα βιβλία.
Καλή ανάγνωση!
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου