Ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Ειρήνη Ντάλα

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΛΑ

Οι δημιουργοί συστήνονται... κι ας γνωρίσουμε την συγγραφέα Ειρήνη Ντάλα

Γράφει η Ειρήνη Ντάλα

Ονομάζομαι Ειρήνη Ντάλα. Ζω στα Τρίκαλα και είμαι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ. Εργάζομαι από το 2006 ως φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ παράλληλα στο παρελθόν λειτούργησα ως κειμενογράφος πολικών προσώπων, ως συμπαρουσιάστρια σε ραδιοφωνική εκπομπή ποικίλης ύλης με τον καλό μου φίλο και σκιτσογράφο των βιβλίων μου Κώστα Κοθρά, ως παρουσιάστρια σε παρουσιάσεις βιβλίων στη πόλη μου και τελευταία λαμβάνω και δημοσιοποιώ συνεντεύξεις συγγραφέων για χάρη γνωστού ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου των Τρικάλων, χωρίς να αμελώ να αρθρογραφώ ενίοτε για θέματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου.

Η δική μου σύνδεση με το γράψιμο και την ποίηση ξεκίνησε το 2000 στο λύκειο, όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα ποίημα με διορία τριών ημερών στο μάθημα της θεατρολογίας από την αγαπημένη μου καθηγήτρια Αγνή Μεταφτσή. Πέρα από βουτιές στα μαγικά κείμενα του θεάτρου, από εμπειρίες ζωής με συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις και βραβεία στους πανελλήνιους μαθητικούς θεατρικούς αγώνες για δύο χρονιές, αυτή η εκπαιδευτικός και φίλη μου πια, μου χάρισε ένα μεγάλο δώρο. Μου άνοιξε μια μεγάλη πόρτα στη συγγραφή, μια μεγάλη πόρτα στην ποίηση, μου γνώρισε «εμένα» …Βλέπετε υπάρχουν άνθρωποι και περιστάσεις που ξεκλειδώνουν δυνάμεις, ταλέντα και ανάγκες που δεν γνωρίζαμε πως έχουμε. Μας συστήνουν στην έμπνευση, ώστε όπως γράφω σε ένα ποίημά μου κάποιοι

να γίνουμε «δούλοι» της Έμπνευσης, που επέλεξε να μας φανερωθεί κι αποτελούμε τους μεσάζοντες της στο κοινό για όσο εκείνη μας ορίζει.. Έπειτα ήρθε και η επαφή μου με τη φιλοσοφία που ενθάρρυνε την σκέψη μου, μου σύστησε νέες ιδέες και ωρίμασε νοήματα που με ακολουθούν, που άνοιξε ένα παράθυρο για την αντίληψη και την ύπαρξη εντελώς νέο και διαφορετικό και νομίζω πως μεταφέρεται στα ποιήματά μου.

Για χρόνια πάντως έγραφα μυστικά, συνωμοτικά για να ξαλαφρώνει το εγώ μου. Την περίοδο του covid κι έχοντας απομονωθεί με δύο μικρά παιδιά στο σπίτι, η γραφή μου έγινε πιο εντατική και η ενασχόλησή μου πιο ουσιαστική. Έτσι αποφάσισα να βγάλω την μικρή μου «περιουσία», τα γραφόμενά μου στο φως, να εκτεθώ και να δοκιμαστώ. Εξάλλου τί είχα να χάσω; Μόνο κερδισμένη θα έβγαινα από την διαδικασία…Σκέφτηκα πως αν κέρδιζα έστω κι έναν ακόμη θαυμαστή για την ποίηση -βλέποντας τους μαθητές μου να φοβούνται τα ποιήματα περισσότερο από άλλα λογοτεχνικά κείμενα, να διστάζουν να το αναλύσουν μην και δεν αναγνώρισαν το νόημα, να διστάζουν να το κάνουν οικείο και να το απολαμβάνουν χάνοντας, λόγω του φόβου του λάθους, μια από τις ομορφότερες μορφές τέχνης - θα είχα κατορθώσει κάτι σημαντικό. Κι έτσι νιώθω…

Η ποίηση αναλύεται ναι, δομικά, τεχνικά, εκφραστικά, νοηματικά αλλά πάνω απ’ όλα απολαμβάνεται από το υποκείμενο…αρκεί να αφεθούμε και να χρησιμοποιήσουμε «το κλειδί που ανοίγει την πόρτα», όπως έχει γράψει και ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος στα «Αντικλείδια». Σκέφτηκα να μοιράσω κι εγώ αντικλείδια για την πόρτα της ποίησης, κλειδιά που ελπίζω να μην μείνουν σε τσέπες και κλειστά συρτάρια, αλλά να βρουν τις κλειδαριές και να ξεκλειδώσουν στίχους που θα αγγίξουν και θα μείνουν στις καρδιές τους. Γιατί για μένα η ποίηση δεν ζει στο μυαλό αλλά στις καρδιές των ανθρώπων…

Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί η τελευταία μου ποιητική συλλογή «Θρυαλλίς εγένετο». Έχουν προηγηθεί τα: Προσωπική ποιητική συλλογή Ειρήνη Έργα (Εκδόσεις Γραφή, 2022), Συμμετοχή στη συλλογή Ημερολόγιο 2023( Εκδόσεις Κέφαλος, 2023), Συμμετοχή στη συλλογή Μνήμη Μικράς Ασίας στο Λίγο και στη Τέχνη 1922-2022, Εκδόσεις Ιδεόπνοον, Συμμετοχή στο λογοτεχνικό περιοδικό Storywits, τεύχος Αυγούστου 2025. Δύο ποιήματά μου επίσης « Ο χρόνος» και « Η ξέχωρη νότα του Τσιτσάνη» συνόδευαν δύο πίνακες στην έκθεση της Ξανθιώτισσας εικαστικού Ανθής Κουρτίδου «Την πόλη μου κεντώ. Ο Χατζιδάκις συναντά τον Τσιτσάνη» στο Μουσείο Τσιτσάνη τον Μάρτιο του 2024.

Ακολουθούν τα δύο πρώτα ποιήματα από τα 50 ποιήματα της συλλογής μου, το «Μαζί» και «Ο χρόνος». Το πρώτο γράφτηκε για την ευλογία της συνύπαρξης των ψυχών, των μυαλών και των σωμάτων που θίγει την υποχώρηση του «εγώ» για τη σύνδεση με το «εσύ» ώστε να κατακτήσουν το «μαζί». Μια διαδικασία που είναι απαιτητική και κοπιαστική, απαιτεί ισχυρή θέληση, επιβολή του ενστίκτου, ανυπακοή στις κοινωνικές νόρμες που τα τελευταία χρόνια σε επιθυμούν μόνος σου ενάντια σε όλους, χωρίς διάθεση για συντροφικότητα, χωρίς υποχωρήσεις για επικοινωνία και ένωση. Όταν καταφέρεις όμως να ενταχθείς στο «μαζί» οδήγησε στο φως, στη στίλβη. Από την άλλη «Ο χρόνος» γράφτηκε για την μικρότητα, την ανημποριά του ανθρώπου μπροστά στο συμπαντικό χρόνο. Εκείνος ορίζει τις ζωές μας, τις ιδέες μας, τις συναναστροφές και τα όνειρά μας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, τις αντοχές μας, γενικά ο,τιδήποτε απτό ή μη, αναμετράται μαζί του ..νιώθω πως στην ουσία είμαστε έρμαιά του, της στιγμής, του καιρού, της περίστασης. Ο χρόνος μετράει τη διάρκεια κι άλλοτε μας φέρεται απλόχερα άλλοτε όχι, δεν εξαγοράζεται, δεν μπορείς να του επιβληθείς ή να τον νικήσεις, να τον ξεχάσεις ή να τον χορτάσεις παρά μόνο να «ζητιανέψεις» για περισσότερο.

Ειρήνη Ντάλα

Το βιβλίο ''Θρυαλλίς εγένετο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.

Την ευχαριστώ πολύ!!!

Με εκτίμηση,

Κυριακή Γανίτη από το blog Vivliovamon