Τα βιβλία μας προ(σ)καλούν να τα διαβάσουμε;

(Προέλευση φωτογραφίας: Shutterstock.com)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη

Τα βιβλία μας προ(σ)καλούν να τα διαβάσουμε;

Δυστυχώς, από μικρή ηλικία, έχω την τάση να υπεραναλύω τα πάντα γύρω μου. Εξαίρεση σε αυτόν τον άτυπο κανόνα δεν θα μπορούσαν να αποτελούν τα βιβλία. Όσο περισσότερο έρχομαι σε επαφή με εκείνα, τόσο περισσότερες σκέψεις έρχονται να κατακλύσουν και να παιδέψουν το μυαλό μου... Η απλή σκέψη για το αν τα βιβλία μας προ(σ)καλούν να τα διαβάσουμε γιγαντώθηκε και επεκτάθηκε και συμπληρώθηκε κάπως έτσι... 

...Τα βιβλία μας προ(σ)καλούν να τα διαβάσουμε, ή, επηρεαζόμαστε -ακούσια- από τις όποιες σκέψεις δημιουργούνται στο μυαλό μας βάσει του τί λαμβάνουμε/αντιλαμβανόμαστε ερχόμενοι/ες σε επαφή με τον τίτλο, την εικόνα του εξωφύλλου, καθώς και την περίληψη του εκάστοτε βιβλίου, οπότε γεννιούνται και οι διάφορες προσδοκίες, οι οποίες όχι μόνο θέτουν τον πήχη ψηλά, μα μας ''παραπλανούν'' σχετικά με το τι θα βρούμε μέσα στην υπόθεση;

Και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα... 

Μήπως οι υποθέσεις των βιβλίων και κατ'επέκταση τα συναισθήματα που ερεθίζουν το θυμικό μας μάς συνεπαίρνουν σε τέτοιον βαθμό, ώστε να παραβλέψουμε τις όποιες επισημάνσεις μας γύρω από τυχόν αστοχίες του κειμένου π.χ. γραφής, ροής, σκιαγράφηση χαρακτήρων, αναφορά κλισέ ζητημάτων, ανακύκλωση παρωχημένων απόψεων, κλπ.;

Αλλά από την άλλη, μήπως όλη αυτή η τάση υπερανάλυσης μας κάνει να χάνουμε την ουσία, που δεν είναι άλλη από την φιλαναγνωσία και την απόλαυση που νιώθουμε διαβάζοντας βιβλία;

Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα κάτω από το άρθρο!