Βίαιη ομορφιά
Παρακαλώ πολύ, θα ήθελα για λίγο την προσοχή σας!
*Το βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο για αναγνώστες/στριες άνω των 18 ετών, που δε δηλώνουν λάτρεις του ρομαντισμού.
**Το βιβλίο περιέχει σκληρές σκηνές σεξ, ωμού και βίαιου λεξιλογίου και μία δόση καυστικού, μαύρου χιούμορ.
***Θεωρείστε τον εαυτό σας (όπως πάντα άλλωστε!) ελεύθερο το να επιλέγξει να συνεχίσει, ή όχι, στην ανάγνωση του παρόντος άρθρου.
Όπ! Τί έγινε; Ακόμη εδώ; Πολύ τολμηρό/ή σε βρίσκω και μου αρέσει οι αναγνώστες/στριες να επιλέγουν να ξεφύγουν από την όποια ζώνη ασφαλείας τους...
Μα, ας μην μακρηγορώ άλλο και ας περάσω στο όποιο ζουμί της υπόθεσης.
Διάβασα και σας μιλώ για ένα βιβλίο ιδιαίτερο. Από εκείνα που μισείς να αγαπάς και το αντίστροφο. Και για να είμαι ειλικρινής, εγώ δεν μπορώ να καταλήξω σε ποια από τις δύο μεριές στέκομαι απέναντι σε αυτό το βιβλίο. Μα ποιο βιβλίο; Την πρώτη συλλογή διηγημάτων που υπογράφει ο συγγραφέας Γιάννης Λ. Παπαδόπουλος, που φέρει τον τίτλο ''Βίαιη ομορφιά'', το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αδράχτι.
Δεν μπορείτε να πείτε. Ο τίτλος και μόνο του βιβλίου ''Βίαιη ομορφιά'' κάθε άλλο παρά γλυκανάλατος δύναται να ακουστεί! Αντιθέτως, εκπέμπει μία σφοδρή αντίθεση μέσα από ένα οξύμωρο ζευγάρι εννοιών όπως είναι η βία και η ομορφιά... Με συγχωρείτε, μα εγώ δεν μπορώ να ταυτίσω, μεταξύ τους, αυτές τις δύο έννοιες κι ό,τι αντιπροσωπεύουν. Ναι, υπάρχει μερίδα κόσμου εκεί έξω που τις συνδυάζει και τις απολαμβάνει μαζί. Εντάξει, ούτε ψυχίατρος είμαι, ούτε καν ψυχολόγος για να έχω την ικανότητα να μιλήσω για τη διαστροφή του καθενός και της καθεμίας... Θέλω να πιστεύω ότι και ο συγγραφέας επιθυμώντας να δοκιμάσει τα όρια της ανθρώπινης ψυχολογίας σε συνδυασμό με την όποια περιέργεια τον οδήγησαν να γράψει την παρούσα συλλογή. Κάτι που έχουμε δει να ξαναγίνεται κι από άλλους/ες δημιουργούς, που όμως κάθε φορά μοιάζει να είναι διαφορετικά ειπωμένο. Κι αυτό είναι ένα από τα υπέρ του βιβλίου.
''Ένας νεκρόφιλος παρουσιαστής ειδήσεων εμφανίστηκε ηδονισμένος και ελαφρώς ιδρωμένος. Οι κόρες των ματιών του ήταν διασταλμένες σαν να είχε πάρει διεγερτικά ναρκωτικά και η φωνή του ήταν ταραγμένη, μη μπορώντας να κρύψει την αγωνία του…
…είχε εκστασιαστεί με την είδηση που θα παρουσίαζε και ήταν σχεδόν συνεπαρμένος από τη βίαιη ομορφιά του βίντεο που έπαιζε πίσω του…
…Έχω παραλύσει και καλύπτω με τα χέρια μου το πρόσωπό μου. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Δεν ξέρω πια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι πραγματικό και τι όχι…
…Η γυναίκα αυτή ήταν ανίκανη να νιώσει χάδι, τη μεταξένια υφή του σεντονιού της ή τη γεύση από τα αγαπημένα της σοκολατάκια με γέμιση πορτοκάλι.
…Άγριες, διαπεραστικές, πρωτόγονες κραυγές αντηχούν σε όλο τον χώρο. Ένα κορμί φλερτάρει με τον θάνατο." (Από το οπισθόφυλλο)
Διάβασα το βιβλίο με μία συναισθηματική απάθεια να με συντροφεύει καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Όχι, δεν το λέω με καμία τάση προσπάθειας να μειώσω την αξία του. Απλώς, τυγχάνει κάποιες φορές στη ζωή μου -αυτό αφορά και την ανάγνωση βιβλίων- να ''κλείνω'' τους όποιους συναισθηματικούς μου διακόπτες και να προσηλώνομαι στα όσα -εν προκειμένω- διαβάζω, δίχως να αφήνω σε εκείνα να με φορτίσουν. Ήθελα να μην υπάρχει κάποια τάση προκατάληψης από μεριάς μου και να σταθώ στο λόγο του συγγραφέα που τον βρήκα ευθύ, ευνόητο και απολύτως δοσμένο στο σήμερα, που με έκανε να θέλω να διαβάσω κι άλλα έργα του μελλοντικά.
Εν ολίγοις, μιλάμε για μία συλλογή διηγημάτων που προσεγγίζει κι αναδεικνύει μία κατά κόρον σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής που άλλους/ες τους/τις τρομάζει και σε άλλους/ες ερεθίζει.... Τί λέτε; Ποιοι/ες θα επιλέγξετε να το διαβάσετε;
Όπως και να 'χει, εγώ σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αδράχτι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου